 |
Er is in mei géén tijd voor mooie shots en lange verhalen. Dus je ziet alleen maar wat ik zelf ook de hele tijd zie. Zoals .... lange lange banen met worteltjes, die eerst bedolven waren onder een dik onkruid-oerwoud, en die je langzaam, één voor één, tevoorschijn peutert.
En dat bed voor bed, week na week. De wortels en de bietjes en al dat minuscule spul.
Terwijl ik vandaag de laatste kratten van vorig jaar opruimde, een paar bieten nog, en wat ver uitgelopen aardappels, en een krat met nogal levendige uien .....
...... schoten er onder het aardappels aanaarden zomaar kleine rode krieltjes de grond uit!
Nu al! In mei!😊
En wat die oude uien betreft ... die hebben we ook niet meer nodig. Er zijn allang weer verse uien!
Wist je dat de worteltjes van de uien het meest gezond zijn? Ik vind het meestal teveel gedoe, om dat allemaal te spoelen, maar eigenlijk moet je die ook gewoon mee wassen en door het eten doen.
Goed. Wat deden we vandaag? En gisteren?
Eerlijk gezegd vliegen de dagen zo hard voorbij, dat ik het soms amper nog weet. Vandaag. De wortelbedden dus. En de aardappels. En de mais gewied.
En naar de koe. Elke dag. Water scheppen. En terwijl ik daar bezig was met de omheining (die was losgeschoten) likte Bella mijn rug met haar grote rasperige tong.
Oja. Ik ben haar kudde. Haha. Hele trui nat. 💦
Gisteren heeft buurman Henk ons weiland gebloterd.
Gebloterd! Zo heet dat echt. Het is eigenlijk .... het weiland bloot maken. Dus maaien. Maar dan niet om te hooien, maar om het egaal te krijgen.
Die stroken maaisel, die werden vanavond uitgeharkt. En dan gaat er ook nog wat compost over het weiland. En dan, over een week of zes, hooien!
Dat uitharken, dat doe je niet met een gewone hark, maar met zo'n ding:
Nou, en dat was dan, een uur geleden, de laatste avondklus!
😴😴😴😊
.jpeg)
.JPG)
3 reacties:
Toch zien we mooie shots, Clarien, (bijna) elke dag weer.
De eerste (witte) patatjes (per ongeluk gerooid) at ik deze middag. Een delicatesse, toch !?
Knappe 'uithark'foto !
'k Wens je een rustige nacht, na zo'n drukke dag...
Lie(f)s.
Wat een leuke en mooie beelden en een tof artikel, bedankt!
Wij noemden 'zo'n ding' een rief. Deze is compleet met 'riefbeugel'. Ik herinner me de riefbeugel als een tijg die er speciaal opgezet werd als er gehooid moest worden. Meestal was het een wilgentwijg en het is natuurlijk ook mogelijk dat de riefbeugel vervangen moest worden tegen de hooitijd. Ik zag dat bij jouw 'rief' ook enige tanden vervangen moesten worden. Mijn vader sneed die tanden vaak van 'bezzemries'; het materiaal waarvan de stalbezems gemaakt werden en altijd op voorraad was op een boerderij.
Ik heb de Drentse termen gebruikt, want ik zou, eerlijk gezegd, niet weten hoe een rief in het Nederlands genoemd wordt. Hooihark misschien? Het woord bestaat in ieder geval, want ik krijg geen foutmelding.
Die 'levendige uien', kunnen dat geen goede leveranciers worden van een smakelijk onderdeel van een salade? gewoon de uien in de grond zetten en het groen, als het uitgegroeid is eraf snijden. misschien dat het aan mij ligt, maar als kind plukte ik geregeld wat van de uiengroen en at het zo op. Of mijn moeder daar altijd blij mee was, weet ik niet, maar je at tijdens de zwerftochten die je als kind maakte, vaak wat op het veld groeide. Je wist / leerde al vroeg wat je wel en wat je niet moest eten.
Een reactie posten