Vanochtend vroeg werd er hard op de voordeur gebonsd. Onze deurbel doet het namelijk niet.
Het waren de mannen van glasvezel. Waar of hij aangesloten moest worden?
Nou steekt er een opvallend groen pijpje uit de tuin, vlakbij de voordeur, dus dat wees ik maar aan. Het bleek gelukkig de goeie te zijn. Ondertussen lag de hele stroomdraad van Brit op de grond en was Brit druk bezig hele goeie vrienden te worden met de glasvezelmannen, die lekkere boterhammen bij zich hadden.
En, géén stroomdraad, dus lekker de weg op rennen!
Naar binnen Brit!
Leuk om te zien hoe ze dat doen, een draad door de grond heen schieten.
Ik heb op allerlei plekken foto's gemaakt, ook van de diepte van de kabel. Op aanraden van de mannen. Dan weet je later waar hij ligt. Altijd handig als je een keer weer moet graven.
Terwijl zij bezig waren, en Brit binnen lag te mokken, was ik op de tuin.
Er is weer mais geplant, en pompoenen. Van de mais had ik een halve bak over.
.... en die laatste plantjes heb ik toen maar in de paardenbak geplant. Daar lopen de kippen ook, dus de mais ging in de box.
🌽🌽🌽🌽🌽
Glasvezel ..... en dus snel internet. In Bussum hadden we het allang. Maar hier zijn we weer helemaal gewend aan traag internet. Tja .... buitengebied he?
Veel informatie haal ik van internet. Als ik iets niet weet, snel even googelen ... en voila, een klip en klaar antwoord. Maar het is ook nog altijd leuk om boeken te lezen. Want daar kan je lekker in bladeren, en vind je van die 'weetjes' die je eigenlijk niet zocht, maar die wel net héél handig zijn.
Als ik schaft, binnen, ligt er meestal een boek om in te bladeren. Zoals deze, die veel van jullie vast kennen ....
Het boek is al vrij oud, en er is inmiddels ook een update. Dat is die onderste. Die is iets meer aangepast aan onze tijd.
Ik heb het boek al jaren maar vind er nog steeds nieuwe dingen in. Dingen die je al wel eerder las, maar wat je toen niet interesseerde.
Hooi maken? Dat hoofdstuk sloeg ik altijd over. Saaaaai!
Maar nu lees ik elke snipper tekst over hooi met grote aandacht!
John Seymour zegt bijvoorbeeld, gebruik elk hoekje op je terrein om hooi te maken. Dus ook bijvoorbeeld van het gras in de boomgaard. Nou kun je daar niet met machines komen, maar dan doe je het gewoon met de hand.
Eerst maaien, dan drogen, en dan ... wegslepen. Hoe je dat dat kunt doen, dat lees je in die tekst boven. Het is niet heel uitgebreid omschreven, maar ik heb het geprobeerd te tekenen, hoe ik denk dat hij het bedoelt.
Erg grappig van John bedacht.
Nou en voor wie hooi nog steeds maar saai vindt, óók nog een tip voor de kolen.
Een handig middeltje tegen 'knolvoet', wat een vervelende ziekte is die de wortels van kolen aantast, waardoor de plant niet meer groeit. Als je de kool in de grond plant, doe je een stuk rabarber in het plantgat, onder de wortels. Dat helpt tegen knolvoet!
En sproeien, met een aftreksel van rabarbersap, helpt ook!
 |
5 reacties:
Arme Brit, zit ze ineens verplicht binnen. Toen wij op Aruba woonden, hadden we soms dagen geen internet. Dus af en toe traag internet is voor ons al een hele verbetering 😊
Dat van die foto's maken van waar wat ligt.....geniaal!
Hahaha, wat kunnen honden toch precies laten weten wat ze denken. In dit geval krijg jij van Brit niet de populariteitsprijs van de week :-)
Ha, dat geweldige boek van John Seymour!
Ik heb het ook en koester dat boek, ik zou het ook nooit wegdoen.
Nu nog even geduld en dan hebben jullie ook weer supersnel internet!
hartelijke groeten van Zem.
In een grijs verleden heb ik wel eens een film gezien van Heidi en daarin werd ook gehooid zoals je3 tekent. Voor mij is die manier onlosmakelijk verbonden aan alpenweiden, in ieder geval aan bergachtig gebied.
Van oudsher ken ik nog wel de hooiruiters, maar ook dat werd, althans in mijn 'kinderomgeving' betrekkelijk weinig gedaan. meestal was het maaien en soms nog handmatig keren en 's avonds in oppertjes zetten. Die werden de volgende dag dan weer verspreid en als het hooi droog was werd het binnengehaald. Intrekken werd dat genoemd. Hooi werd vrijwel altijd binnenshuis opgeslagen. Graan daarentegen vrijwel altijd op speciaal daarvoor aangewezen 'mietakkers'. Dat zijn vaak iets hoger gelegen akkers waar alle boeren hun korenmijten zetten. Dat was gemakkelijker als er 's winters gedorst werd. De korenmijten stonden paarsgewijs op een vastgestelde afstand van elkaar. Die afstand was zodanig dat de dorsmachine er goed tussendoor kon en er zonder al te veel moeite van de ene mijt naar de andere mijt overgestapt kon worden. Met de komst van de maaidorsers in de jaren '60 is dat allemaal geschiedenis geworden en wordt het alleen nog gedemonstreerd op oogstdagen en vergelijkbare folkloristische evenementen.
Wat het leidingverloop van je internetkabel aangaat; maak gewoon een plattegrond van je erf en teken daar alle leidingen die in de grond lopen in. Naarmate het erf groter wordt, neemt ook op een of andere wijze het aantal leidingen in de grond toe. De ervaring leert dat je de foto's ervan kwijt raakt of dat de herkenningspunten die vaak prominent op de foto figureren, in de loop van de jaren verdwijnen of drastisch veranderen. Het gezegde "Meten is weten en gissen is missen" gaat ook op ondergrondse infrastructuur.
Ha, ha die kop van Brit, géén boterhammen en (even) verplicht binnen liggen, je zou bijna denken wat een hondenleven heeft dat beest ware het niet dat wij als lezers wel beter weten.
Gr. Veronique.
Een reactie posten