Terugblik.

Om de één of andere reden zijn de foto's vandaag mislukt. Wat jammer is, want we hadden een leuk uitstapje, naar Twente, met bijna dertig mensen. Vrijwilligers van de natuurvereniging.

Mooie dingen gezien daar, lekker gegeten.

Maar ja, geen plaatjes dus.

Ik zat wat te scrollen daarnet, op zoek naar foto's van een jaar geleden, van Krullervaar, dat leuke mereljong, dat precies op de verjaardag van Paul (oh toen trouwens wél met zelfgemaakte taart van zelfgemaakte yoghurt!) ......

...... uit het nest was gevallen. 

Herinner je je hem nog?

Ik denk nog vaak aan hem. Als je zo'n jong grootbrengt krijg je er een hechte band mee. En andersom ook. Hij beschouwde mij als zijn beide ouders. Man wat kon dat beest schreeuwen om eten.

Hij had nooit genoeg!!!!

En dat nét in mei natuurlijk, toen het toch al zo druk was. De hele dag, om de twee uur ofzo, naar de kas, en de baby-vogel eten brengen.

Maar wat mooi was het om hem groter en sterker te zien worden. Hij groeide elke dag. Het dons viel uit. En er kwam een mooi verenpakje voor in de plaats.

Maar het schreeuwen bleef. Ik zag Krullervaar's snavel zelfs in mijn dromen. Nou ja ... nachtmerries waren het meer .....

Na een tijdje mocht hij uit de kas. Vrij rondlopen. Hij volgde mij de hele tijd. Als ik op mijn knieën zat te wieden, rende hij mee.

Hij vloog niet weg, maar vloog wel een beetje in de rondte, soms. Dan kroop hij onder mijn capuchon of mijn kraag. Daar ging dan weer een papiertje onder, tegen de schijt.

En Brit maar kijken.

'Mag ik hem ook even hebben?' vroeg ze dan heel lief. Maar helaas, Brit mocht de vogel niet hebben.

En toen ze een paar weken oud was, en al elke dag vliegles kreeg (vogel in de lucht gooien, en dan vloog hij terug naar mijn hand) toen kwam Karin eens langs.

Krullevaar meteen bij haar zitten.

Dieren voelen dat aan, als een mens gek is van dieren. En dat is Karin!

Ik wilde haar laten zien hoe goed Krullevaar al kon vliegen. Dus nam hem op mijn hand, wierp hem in de lucht .... en ....... daar vloog hij weg.

Maar nu vloog hij ver weg. Helemaal in de top van een boom. Waar we niet bij konden. Oh no. Wat nu?

Nou we hebben alles geprobeerd, maar hij kwam niet meer terug. Op zijn geschreeuw kwam wel een andere merel aan, die hem prompt ging voeren. Bijzonder he?

En dat was het laatste wat we van hem zagen.

Dit jaar zijn er veel merels. En bij elke merel in de tuin denk ik ..... héé .......

........ sprekend Krullevaar! Fijn! Hij is terug!! 😊😊