De Dans Met De Waterbakken.

Februari. 

De maand waarin het licht weer terugkomt. Het is, samen met mysterieuze november, mijn favoriete maand.

Februari betekent .... licht. Strakke lijnen. Heldere luchten. Niet dat gekwakkel, van december en januari. Maar gewoon, eerlijk en glashard koud, met heldere zon en vriesluchten. Februari zeurt niet. Hij is recht voor z'n raap.

Februari strooit waspoeder uit over de velden en de aarde. Het is misschien niet zo'n lieve maand, het is geen zachte heelmeester, maar het is een maand die reinigt. Een maand met een missie. 💪

Februari is ook de maand waarin de jaarlijkse Dans Met De Waterbakken plaatsvindt. 

Elke ochtend is het water in de waterbakken en in de tonnen bevroren. Dat moet allemaal worden kapot geslagen, en opnieuw gevuld. Met die waterbakken loop je steeds maar heen en weer. De ijspucks eruit slaan, de bakken binnen vullen met vers water, terugzetten. En twee uur later, alles weer opnieuw. 

Het is nét een soort dans. 

Niet alleen de waterbakken van de dieren zijn bevroren. Ook een deel van ons eigen eten is bevroren. Onee .... géén wortels  ... vandaag.

Geeft niks. We eten wel weer pompoen. Of bieten.😊

Onze aardbeien zijn óók bevroren. Maar dat is logisch, want ik haalde ze vanochtend vroeg uit de vriezer. Ze zijn voor in de ochtendpap.

Het was een spannende tocht, op klompen, naar de vriezer en weer terug. Want de klinkers waren beijzeld en waren echt spék- en spekglad. Haha .... ook dat was dus een soort dans .. glibberend over het erf!

Daarna kwam overbuurvrouw koffiedrinken en hebben we weer zitten pellen. Mais en mais en mais. Het is dat overbuurvrouw er zelf om vraagt, want ze vindt het leuk werk, anders zou ik niet elke week die mais voor haar neer zetten. Je  krijgt echt pijn in je duimen van dat pellen.

Ik had vandaag ook een sneetje maisbrood bij de koffie. Want ik wilde haar dat wel eens laten proeven. Wat je er zoal mee kan doen. 

En de kale kolven, die gaan in de mand, als aanmaakblokjes voor de kachel. Zo'n enkele korrel die er nog aan zit popt dan soms open in de kachel en dan ruikt het heerlijk naar popcorn!

De gepelde mais wordt eerst nog een tijdje gedroogd, op een dienblad, tot het echt gortdroog is en zo hard als steentjes. En dan gaat het in een katoenen zak op zolder, bij de voorraad. 

☆☆☆☆☆

En vanmiddag keek ik nog eens even naar buiten, naar links en naar rechts. Is er al een fietspad????

 

Maar nee. Er is nog géén fietspad.