Handige handen.

Het tweede dekbed is nu ook af. Vandaag hebben we er de laatste hand aan gelegd. Als eenmaal de wol netjes schoon gewassen, gedroogd en gekaard (uitgekamd) is, dan is het eigenlijk zó gebeurd.

Ik geloof dat Rens en ik maar zo'n twee uurtjes bezig zijn geweest met het dekbed in elkaar zetten. Dat wil zeggen, de wol in gelijke delen op de stof leggen, en dan de stof dubbel vouwen eroverheen, en op regelmatige afstanden doorpitten. 

Vastmaken, dus.

dit was de eerste, en de tweede ziet er net zo mooi uit ....

Er zijn éérst vierkanten in de stof gestreken, zodat je een regelmatig patroon kon maken voor dat doorpitten. Dat ziet er mooier uit. 

Je zag dat al eerder hier

Dit keer helaas geen duidelijke foto van het eindproduct. Alleen deze hieronder, toen ik hem even op Paul uitprobeerde voor de tv. 

En zo slapen we vanaf nu beiden onder een dikke laag wol! Het zijn twee superdeluxe dekbedden geworden, van wol uit het dorp, en stof van de kringloper.

Met wol is nog veel méér mogelijk. Rens liet me nog de beginselen van het vilten zien. Vilten is weer een hele andere techniek. Ook iets wat mij zéér aanspreekt, omdat je snel resultaat hebt.

Vilten doe je door de schone wol te behandelen met heet water en zeep. En dan moet je de wol masseren. Door de warmte, het water, en de zeep, gaat de wol dan na een tijd stevig aan elkaar hechten. En krijg je een sterke warme lap!

Van zo'n lap kun je weer van alles maken. Pantoffels. Een vest. Wanten. Een jas. Sjaals. Of knuffels en andere frutsels. Binnenkort worden Rens haar eigen schapen geschoren dus .... wie weet .... komt er ook nog een wol verwerken deel 5 tm 8 ... ofzoiets.

 

Het was vooral ook weer mooi om te zien wat handen allemaal kunnen maken. Het proeflapje was eigenlijk te dun, want we hadden wat weinig wol gebruikt, maar je krijgt alvast een idee van het vilten.  

Wil je meer weten over zelf vilten met wol, kun je daar op YouTube hele handige filmpjes over vinden.

 

ook gevilt, maar alleen aan de achterkant

Over handige handen gesproken .... Klaas had ook iets gemaakt. Naar aanleiding van mijn verhaal over dat eindeloze pellen van de mais, had hij het volgende apparaatje geknutseld. Geïnspireerd door een voorbeeld op het www.

Het bestaat uit een dikke schroef, die in de boor past, en die je in de lengte op een maiskolf schroeft, en ook nog een plankje met een koker erop vastgemaakt. In die koker zitten een paar schroeven voor de helft ingedraaid. Kijk maar even.

 

Zie je hoe het werkt?

Je schroeft de maiskolf op de boor, en draait hem dan rond in de koker, terwijl je hem laat zakken. De schroeven in de koker laten de korrels uit de kolf spatten. De losse mais valt dan in de emmer die eronder klaar staat. Wat een idee!!

Ik kreeg plank en schroef mee naar huis. Dus nu hebben we een mais-pel-apparaat! Lang leve www en Klaas!

En toen mochten mijn eigen handen weer aan het wapperen. Thuis. De gewone klussen, en ook nog zakken voer halen bij Massier, en de boodschappen, en een grote pan groentesoep koken.

  

En nu raffelen die handen over het toetsenbord, en nemen tot slot nog een foto van de katten, naast Paul. 

Die hebben hun plekje wel gevonden daar. 😸😸