Wortel en weekend.

Hartje winter. Koud. Straffe oostenwind. 

Maar kijk, in de middag kwam er een vriendelijk zonnetje bij! 🌞🌞 Dan is alles meteen weer mooier en zonniger. En zie je ineens op de grond, tussen het eikenblad, de eerste knoppen van de rabarber verschijnen.

Rode bollen zijn het. Die openbarsten, en ontplooien in vele rimpels en vouwen. En daar groeien dan de wondermooie en sterke rabarberbladeren weer uit. Nog éventjes ....  

Je ziet hieronder de plek waar ik het gisteren over had. Waar een heel geschikte plaats zou zijn voor bijen, daar rechts achteraan, waar de blauwe pijl naar wijst. 

We lopen daar niet vaak langs. De beestjes hebben daar alle rust. 

En als je dan even meeloopt, en we gaan precies op die plek staan en kijken naar het oosten, dan zie je dat de bijen vandaar uit een prachtige vliegroute hebben pál op de paardenbak, met vele kruiden, en op de moestuin erachter. En op het weiland, met zijn enorme bloemenweelde vanaf april. 

Hee ...... en daar is ook iemand aan het graven? 

Jazeker! Goed gezien. Het is Paul! Hij is bezig aan de geul die we daar maken voor al die nieuwe struikjes. De bodem in de paardenbak is namelijk niet zo vruchtbaar. De toplaag is al behoorlijk compostrijk, maar daaronder is het gewoon wit zand. Dus maken we daar eerst een geul waar een dikke laag compost in komt. En daar komen dan de nieuwe struiken in. 

Een pittige zaterdag klus was het. Maar de geul is af. Paul heeft het meeste werk ervan gehad, want ik moest allemaal andere dingen doen. De dieren, de stal, en de wortels opgraven.

Onze wortels zitten nog steeds gewoon in de grond. En dat bevalt heel goed. Ten eerste hoef je zo niks ingewikkelds te verzinnen om ze te bewaren. Ten tweede heb je zo op elk moment kakelverse knapperige wortels. En ten derde .... zijn ze echt heel lekker, als de vorst er overheen geweest is. Ze worden daar wat zoeter van!

Dus, volop redenen om je winterwortelen op je tuin te laten staan!

Vandaag heb ik weer een half emmertje geoogst. Het loof gaat er meteen ter plekke af en blijft daar liggen. En de allerkleinsten laat ik ook liggen, voor de muizen.

Ik spoel ze af in een oude fietskrat. En dan gaan ze in een emmer water, om de hoek bij de bijkeuken. Daar kun je op elk moment even een paar wortelen pakken. En in dat water blijven ze zeker twee weken goed stevig. 

Met wortelen kun je zoveel kanten op. En ze ruiken ook zo lekker, die pittige lucht van verse wortelen, dat kan je nergens mee vergelijken! Zelf eet ik ze het liefst rauw. Uit het vuistje, of geraspt, door een salade. 

En verder gaan ze in de soep, in de chili, in groenteburgers, in hutspot, in taarten en omeletten en in roerbakschotels. Waar eigenlijk niet in?

En na deze lofzang op die gewone maar onmisbare winterwortel, gaan we lekker weekenden! 

 

Ik wens je een fijn, uitgerust, en zonnig weekend!