Weet je nog, twee weken geleden?
Het zijn frisgroene sterke plantjes geworden. Ze zijn gegroeid in het vruchtvlees, want voor planten natuurlijk de beste start is. Een beetje te vergelijken met moedermelk, voor pasgeboren baby's. Het is voor ze gemaakt!
Je kunt zo'n kluitje jonge plantjes zó optillen. Door de schijf tomaat zitten ze nog aan elkaar vast.
 |
Inmiddels heb ik véél meer tomaten op die manier gezaaid. Ook rode en gele en oranje kerstomaatjes. Je bent in een wip klaar.
En waar we alles weer moeten laten? Dat is altijd een dingetje, in februari en in maart. Ondanks de speciale zaai-vensterbankjes die ik ooit hier op zolder liet maken, staat alles al weer overvol. En we zijn nog niet op de helft van de zaailingen.
Gelukkig kan er veel naar de kas, over een week of wat.
🌱🌱🌱🌱🌱
Een ander project, dat was het 'niks nieuws kopen'. In januari mee begonnen, en nu in februari ga ik er gewoon mee verder. Eerlijk gezegd kost het geen enkele moeite. Boeken heb ik aardig wat van gekocht de laatste weken, maar allemaal tweedehands. Als je goed zoekt kun je haast alles wel tweedehands krijgen.
En verder? Repareren wat kapot is. Zoals deze broek. Het is een favoriete werkbroek, die op één plek doorgesleten in. Best wel lastig om zo'n gat dan weer dicht te krijgen. Iets met een lapje erachter, en héél veel zigzaggen denk ik.
Door niks te kopen wordt je ook handiger. Haha. Of loop je gewoonvoor gek met een patchwork in je broek. Maar wat zou het, het is een werkbroek. En het matcht vast prachtig met het patchwork van de koe en de kippen!
Wel kopen we natuurlijk gewoon voedsel. Nieuw. 😊 Want we kweken nog steeds lang niet alles zelf. Vandaag kocht ik een grote doos vol lekkere gezonde dingen. En met een doos van de Zonnehorst en een doos van onze eigen groenten ging ik vanmiddag op pad. Naar mijn moeder, paar nachtjes logeren.
Een beetje moederen.
Of heet dat nou dochteren?
En waar we alles weer moeten laten? Dat is altijd een dingetje, in februari en in maart. Ondanks de speciale zaai-vensterbankjes die ik ooit hier op zolder liet maken, staat alles al weer overvol. En we zijn nog niet op de helft van de zaailingen.
Gelukkig kan er veel naar de kas, over een week of wat.
🌱🌱🌱🌱🌱
Een ander project, dat was het 'niks nieuws kopen'. In januari mee begonnen, en nu in februari ga ik er gewoon mee verder. Eerlijk gezegd kost het geen enkele moeite. Boeken heb ik aardig wat van gekocht de laatste weken, maar allemaal tweedehands. Als je goed zoekt kun je haast alles wel tweedehands krijgen.
En verder? Repareren wat kapot is. Zoals deze broek. Het is een favoriete werkbroek, die op één plek doorgesleten in. Best wel lastig om zo'n gat dan weer dicht te krijgen. Iets met een lapje erachter, en héél veel zigzaggen denk ik.
Door niks te kopen wordt je ook handiger. Haha. Of loop je gewoon
Wel kopen we natuurlijk gewoon voedsel. Nieuw. 😊 Want we kweken nog steeds lang niet alles zelf. Vandaag kocht ik een grote doos vol lekkere gezonde dingen. En met een doos van de Zonnehorst en een doos van onze eigen groenten ging ik vanmiddag op pad. Naar mijn moeder, paar nachtjes logeren.
Een beetje moederen.
Of heet dat nou dochteren?
8 reacties:
Succes bij Mams.
Groeten
Loes
'k Ben enkele dagen later begonnen dan jij, Clarien, en zonder het vruchtvlees, intussen 1,5 cm. hoog. Slechts een paar potjes. Misschien zet ik er nog een beetje meer.
Moederen/dochteren... -> allebei genieten...
Rustige nacht,
Lie(f)s.
Volgens mij heet dat gewoon 'om elkaar geven' of, zo je wilt 'er voor elkaar zijn' Doe je moeder, ook namens echtgenote Sis, de hartelijke groeten en wens haar een voorspoedig herstel. In goed Drents "Hol de kop der veur en de bienen under 't gat".
Je haalt mijn idee over het nut van het vruchtvlees wel even onderuit; ik heb altijd gedacht dat het vruchtvlees bestemd was voor de 'grazers' en dat de zaadjes dan met de mest een goede start kregen om de volgende generatie vruchten voort te brengen. Dat de mens zo'n grote hoeveelheid vruchtvlees rondom de tomatenzaadjes wilde is in mijn optiek overdreven gemakzucht. En om even op jouw vergelijking in te gaan; ik vind het aangenamer kijken naar de verpakking van moedermelk dan naar een tomaat. Zelfs als het een vleestomaat is.
Het kan aan mij liggen, maar ik kan me toch niet aan de in druk onttrekken dat 'patchwork' hoogmodisch is. Ik zie de jeugd, dat is iedereen die de zestig nog niet gepasseerd is, lopen in broeken die of (grote) scheuren hebben, of waar de scheuren gerepareerd zijn met lapjes, vaak kleurige, stof. Het past dus in het dagelijkse beeld. Dertig jaar geleden was er die trend ook. Ik weet nog dat ik eens van het werk kwam met een (dichtgeniete) scheur op de knie en aankondigde de broek weg te gooien. Dochterlief wist niet hoe snel ze de broek in moest pikken, want de scheur zaten precies op de goeie plek en de andere knie was een kwestie van enig trekwerk om een vrijwel identieke scheur te krijgen. In mijn herinnering heeft ze de broek nog maanden in gebruik gehad.
Clarien, ik hoop dat je moeder steeds beter gaat en dat jullie het fijn hebben!
Het is toch hartstikke mooi dat je nu veel dichter bij haar in de buurt woont en nu ook bij haar kan logeren. Alleen al het feit dat je er bent zal haar goed doen. Eigen en vertrouwd.
Ik vind het een briljante uitvinding om zo je tomatenplantjes te zaaien. Was al benieuwd hoe het was gegaan. Als iedereen niet meer iets nieuws koopt is dat natuurlijk minder leuk voor mensen die hun boterhammetje in nieuwe dingen maken en verkopen verdienen. Duurzaam leven heeft ook ergens zijn schaduwkanten.
Hoi Clarien,
Ik repareer scheuren in broeken met plakvlieseline en een lapje.
Er zijn verschillende ,,lapjeswinkels,,in Staphorst,die je verder helpen.
Beterschap gewenst voor je moeder,kook maar lekkere maaltijden voor haar met een dikke scheut dochterliefde.
Wat leuk die tomatenplantjes😊ik ga het ook proberen hoor.
In mei doe ik ook zoiets met een pompoen , overjarige pompoen door de helft snijden en dan wat aarde op de zaadjes in no time heb je dan een heleboel plantjes :)
Een reactie posten