Virtuele tour.

Ik heb géén dertig tuinen, zoals Mien. Maar toch wel een stuk of vijftien, schat ik.

Zien?

Goed hoor. Maar eerst nog even over de aardbeien. Die eerste allerlekkerste vruchtjes van het seizoen. Pure verwennerij! Het is altijd een goed idee om een paar aardbeiplantjes in je tuin te zetten. Kost weinig onderhoud, en iedereen wordt blij van zongerijpte onbespoten aardbeien. 

Welk ras? Tja, er zijn er zoveel. Ik kies zelf voor juni-dragers. Dat zijn dus niet die populaire 'doordragende' aardbeien. Mijn planten geven héél veel aardbeien in juni en nog een beetje in juli, en dan stopt het. Wat ik prima vind, want na al die weken plukken zit de vriezer vol en ben ik het helemaal zat met die aardbeien. 

Mocht je daar nou allemaal geen zin in hebben, sla dan je slag in de winkel! Overal aardbeien in de aanbieding. Alleen zijn die helaas niet biologisch maar meestal flink bespoten. Biologische aardbeien zijn eigenlijk nooit in de aanbieding, wat ook logisch is, gezien de teeltwijze, buiten, in pure schone aarde, en gezien de enorme arbeidskosten.

Je moet er wel snel bij zijn, bij die aardbeien aanbiedingen, want bij onze Appie waren ze vanochtend toen ik boodschappen ging doen al helemaal uitverkocht.

Doordragend, of enkeldragend, late of vroege aardbeien, biologisch of niet, het is altijd feest. En recepten zijn er ontelbare. Hieronder zie je er eentje. Een makkelijke.

Hm .. misschien iets voor het weekend ....

Wij zijn vrij saai met onze aardbeien. We eten ze gewoon op. Zo uit de hand. Of in de pap of muesli of in de sla.

De vriezer voorraad is voor in de winter. Gewoon. In pap en shake, of in een taart. Lekker, en lekker makkelijk.😊




En dan de virtuele tour. Die gaat ..... door mijn tuin. Misschien niet voor iedereen even boeiend, maar ik plaats hem vooral voor mezelf, zodat ik later kan zien wat ook alweer wáár stond. In verband met gewas rotatie, enzo.

Vijftien tuinen. Ja, echt waar!

De grootste, die kende je al natuurlijk. De moestuin. Zes vakken, die elk jaar eentje opschuiven. Met de klok mee.



 


 


Maar dan. De paardenbak. Dat is nieuw.

Daar zijn vorig jaar acht containers met maaiafval van de sloot gestort. Waar ik om had gevraagd. Het waren hele bergen, en we schrokken ervan. Zoveel??

Maar het is nu allemaal weg. Verspreid over de paardenbak, en in de compost opgenomen, hebben die afvalbergen de vruchtbaarheid van Moeskers Moestuin een enorme boost gegeven!!

De paardenbak is nu een bloeiende groene oase. Nou ja ...... een paar centimeter van de toplaag is nu vruchtbaar. En er staat een wereld aan kruiden en planten. Allemaal vanzelf gekomen.

En daartussen zijn allemaal nieuwe kleine tuintjes aangelegd. Met extra compost en met dikke lagen stalmest. En overal ertussen .... paadjes. Dat zijn gewoon kranten en karton, met houtsnippers erop. Die paadjes zijn ongeveer een half jaar houdbaar. Dan verdwijnen ze vanzelf.

We starten de tour bij het begin, bij de opening in de paardenbak. 

Daar zie je rechts het watersysteem. Heel simpel, als het regent lopen alle tonnen en bakken vol. Als het niet regent zet ik verderop de kraan aan en lopen óók alle tonnen en bakken vol.

💧💧💧💧💧

Daarachter is tuintje nummer zes. Een tomatentuintje. Daar zitten de kippen altijd achter te chillen, dus wat bemesting betreft hebben de tomaten niks te klagen. Het is tegen een warme muur op het zuiden.

Dan lopen we het rechtse pad op, dat eindigt bij tuin nummer één, de grote pompoentuin. Die is aangelegd op het restant van de compostberg. Pompoenen groeien goed op compost. Het ging wel mis in het begin, want ze zijn bevroren geweest. Allemaal dood.

Het is toen met nieuwe aanplant aangevuld, maar nu blijken die bevroren planten ineens uit de dood te zijn herrezen. Taaie jongens hoor die pompoenen. Maar ik moet het dus nog wel uitdunnen.

Tuintje twee drie en vier zijn voor de sorghum, kool, sla en mais. Maar er gingen vandaag ook wat overgebleven tomaten tussen. Het is geen strenge tuin hier. Alles mag.

En dan loop je over het pad terug, naar tuint zeven. Een knus rond tuintje, middenin de paardenbak. Daar staan alleen maar bloemen. Dit tuintje bestaat uit een paar deuren (die daar waren blijven liggen) met daarop een laag compost.

Het kan dus zomaar zijn dat alles eerst groeit en dan sterft. Wegens ondoordringbaarheid van de deuren.

Dan loop je het pad verder af, hou rechts aan, en je komt bij tuintje tien. Een keurig net vierkant tuintje. Met wat courgettes en ook weer bloemen en nog wat basilicum en kooltjes.

Verder lopen, hop hop, en even uitrusten ... en dan door naar tuin acht.

Dat is een aardige lap, langs de rand van de paardenbak. Een meter of twintig lang. Die tuin bestaat uit een laag stalmest, die op de zandbodem van de paardenbak is gestort.

Het is een groot experiment wat hier groeien wil.

Tot nu toe houdt alles aardig stand. Sla, mais, kolen, tomaten, pompoen, kruiden, bonen, pepers. Ik trek alleen het kweekgras ertussen uit, wat elke dag bij bossen opkomt, en dat kweekgras gaat als verse mulch om de planten heen. Het lijkt goed te werken.

 


In de warme hoek, bij het bijenmuurtje, staan wat tomaten. Je ziet ze haast niet want ze groeien niet zo hard.

Het is erop of eronder voor de tomaten. Ik verwacht wel dat áls ze doorzetten, dat het sterke planten worden. Echte die-hards.

Ik vind het enorm boeiend om te experimenteren met het verbouwen van voedsel in een 'soort van wildernis'. Welke plant redt dat, en welke niet? Komen ze ziektes en plagen makkelijker te boven, tussen wilde planten?

Planten zijn namelijk niet alleen maar elkaars concurrenten, om voeding, lucht en licht. Planten hebben allerlei ongelofelijk fijne instrumenten waarmee ze elkaar óók kunnen versterken en beschermen. Symbiose.

Een voorbeeld, via minuscuul fijne haarworteltjes, kunnen ze elkaar aanvullen bij de voedselopname.

En hier eindigt dan de virtuele tour door een deel van Moeskers Moestuin(en). Binnenkort ... de bessentuin! 

🐓🐓🐓🐓🐓🐓🐓🐓

Tot slot ..... dierenverdriet ..... och, die arme Han Haan.

Han Haan is een jaar lang de mooiste, sterkste, dapperste en stoerste haan geweest van het hele toom kippen. Ook had hij de beschikking over de meeste en de mooiste hennetjes. 

Maar helaas ... het leven van een haan is hard. Han is nu oud geworden, en hij is eruit gemikt. Door een jongere, mooiere, dapperder en sterkere haan. 

Hopla Han, wegwezen!! 

Nu loopt Han rond. Waarheen? Hij heeft geen idee. Hij probeert elke keer zijn macht terug te krijgen maar wordt dan aangevallen door de nieuwe leider.

Wél heeft hij een hennetje meegepikt. Eéntje.

Hoe zou dat nou weer aflopen?