Vandaag stonden klussen a, b, c en d op het programma.
Maar uiteindelijk kwam ik niet verder dan a. En een beetje nog van b.
Het begon ermee toen ik vanochtend langs de centrale van de zonnepanelen liep, en er toevallig een blik op wierp. Onee. Rode lampjes!
Allemaal foutcodes, en meldingen zoals ..... do not disconnect ..... Wat ik ook zeker niet van plan was. De boel kan wel in de fik vliegen! Man, wat een tijdbom is dat dan meteen!
Goed. Halve ochtend aan de telefoon, bedrijf bellen, wachten tot ze terugbelden. Toen ook maar meteen de monteur van de koelcel gebeld, want de koelcel is ook al een tijdje kapot.
En de tandarts. Want ik heb ook een kies kapot. En toen .....
....... toen dus klus a.
Ik wilde vandaag twee bedden van de aardappelen aanaarden. Je weet wel, heuvels maken. En even die kevers weer vangen.
Maar ..... de kevers zitten niet stil, zoals je ziet. Zie je dat oranje vlekje op die ene plant?
Een hele cluster eitjes. Terwijl we de beesten steeds hebben weggehaald. En toen ik zo es op een andere plant keek, ja hoor, daar ook!
Overal!!
Nou, daar ga je dan. Alle planten nakijken. Driehonderdzestig, om precies te zijn. Die eitjes zitten onderop het blad, dus je moet alles omdraaien. Zonder de tere stengels te breken. 😔
En dan ..... al die eitjes pletten. Sorry hoor. U bent niet gewenst.
Eén kevertje zag ik in actie. Eitje na eitje kwam eruit. Och ik neem ze niks kwalijk. Ze willen gewoon leven, en zich voortplanten, net als elk dier. Maar helaas pindakaas niet op mijn piepers!
Nou, halve middag ook om. Met dat pletten.
Toen kwam er gelukkig een leuke onderbreking langs, in de vorm van de ouders van Ankie, uit Rouveen, met alwéér een stapel tassen. Allemaal voor Quiet!
Dank jullie wel!
Quiet stopt hier de spulletjes in, die nieuwe leden (mensen die in armoede leven) als welkomsgift krijgen. Ze zijn ontzettend blij met al die tassen!
En daarna waren de dieren aan de beurt, en heb ik de rest van het buitenwerk laten schieten.
Binnen verder. Want daar stonden die grote pannen met vlier. Te wachten.
Nou heb ik net even terug gelezen, en gezien dat ik al wel vijf jaar achter elkaar die vlierbloesemsiroop heb laten zien. Maar ja er zijn steeds weer nieuwe lezers bij. En het is zo'n leuk werkje. En je hele huis ruikt naar vlier.
Dus, de zesde keer!😊
Je verwarmt de schermen in het water waar ze in getrokken hebben, tot ongeveer 80 graden. Dan zeef je dat door een doek.
Voeg er nu per liter het sap van één of twee citroenen bij, of het sap van één rabarberstengel. Of een combinatie. En per liter 300 gram suiker. Dan het geheel weer verwarmen tot 70 a 80 graden, en ondertussen flessen steriliseren.
De siroop in de flessen, dop goed dicht, even op de kop, en dan weer rechtop. Klaar.
Ooit kocht ik in de kringloop een pan van 20 liter. Er zat geen deksel bij. Maar super handig, zo'n pan! Daar kon ik alles in mengen.
Het knoeit wel hoor, dit soort werk. Je giet er steevast wat naast. En je krijgt overal van die schattige kleine vlierbloemetjes.
Lege glazen flessen met goeie doppen moet je dus altijd bewaren. En als je genoeg flessen hebt, ga dan wel door met die doppen sparen, want die gaan sneller kapot dan de flessen.
Glazen flessen kunnen eeuwig meegaan, als je ze niet laat vallen tenminste. Glas is echt een prachtige uitvinding. Schoon, glad, en niet belastend voor het milieu.
Jammer dat het glas in de winkels steeds meer vervangen wordt door plastic. Ik koop altijd de glas versie, als die er is. Jullie?
Ondanks het zeven krijg je ook altijd wat bloemetjes in de flessen. Wat erg mooi staat, in een glazen kan met limonade.
Dit jaar heb ik weer vrij veel gemaakt, maar het is toch altijd al op vóórdat er weer nieuwe bloesem is. De kinderen zijn er ook dol op. En mijn moeder. Iedereen eigenlijk.
En wat ook kan, als je deze limonade wilt hebben maar geen zin hebt in al dat gedoe en die bende .... ga gewoon even langs bij Ikea ..... want die verkoopt het ook. 😊😊
Maar dan mis je wel de lol van de ploppende flessen!
En je mis de lol van een opgeruimde keuken met al die rijen gevulde flessen, wat zo fijn is na die enorme bende die het eerst was!
8 reacties:
Ik koop ook altijd bij voorkeur glas en flessen/potten bewaar ik ook.
De siroop van Ikea is echt veel te zoet. Zelf maken is dan beter omdat je het dan toch minder zoet kan maken. Zo jammer dat hier nergens vlierbloesems te vinden zijn, want anders ........
Ja, alles liefst in glas! Een vraagje: ik heb gisteren vlierbloesem in water gezet, maar nu blijken er allemaal rupsjes in de bloemen te zitten, die nu dus in het water drijven. Is dat bij jou ook zo, en wat doe je er dan aan? Of gaan ze mee in de siroop? ;D
Ik ben eigenlijk niet zo van siropen maar ik maak altijd een uitzondering voor vlierbessenlimonade. Op een dorpsmarkt kwam ik een kraam met geweldige Franse siropen tegen. We mochten proeven en ik koos voor cassis en vlierbloesem. Whow! Meteen toegeslagen natuurlijk. Niet zoveel werk, maar wel ook erg lekker :-)
Adelheid bij mij zitten er ook wel een diertjes in. Die komen meestal bovendrijven en dan haal ik ze eruit. Maar ook als je ze niet ziet het geeft niks want je zeeft ze er met de doek allemaal uit.
Wieneke, met cassisbessen, dat is óók een idee! Alleen zijn die wel later rijp, dat wel... hm
Zonnepanelenprobleem -> hopelijk opgelost, Clarien, en die kies..., ook dat moet hersteld.
Foei beestjes !
Prachtig initiatief hé, die tassen !
En die vlier: elk jaar leuk om weer te zien, goesting te krijgen...
Lie(f)s.
Ik ga volgende week verhuizen (logeren nu tijdelijk bij schoonouders) en met een beetje geluk is de vlier dan nog in bloei en kan ik ook eindelijk siroop maken. Ik vind het elke keer weer leuk om te lezen :)
Was het onweer ingeslagen bij je zonnepanelen? Of waren de felle regenbuien er debet aan? O, lekker vlierbloesemsiroop, helaas zitten ze hier onder de zwarte luis. Volgend jaar maar weer een poging wagen. Op de boerderijsite zag ik het al staan dat de coloradokevers oprukken, komen uit Vlaanderen. Je hebt er maar een berg werk van. Maar de aanhouder wint. Dat is trouwens met alles wat we zelf maken, je komt altijd uren tekort in een dag. Maar "buurvrouws leed troost" zegt het spreekwoord haha. En zelfgemaakt is toch veel lekkerder!
Die glimmend gepoetste pannen doen me denken aan mijn militaire diensttijd en wel speciaal aan de koksschool in Leiden. Als we 'leskeuken', -militair jargon voor kookles-, hadden gehad moesten we alle gebruikte potten en pannen poetsen tot ze weer blonken als spiegels. Dat was minstens zo belangrijk als het leren bereiden van eten. Het had wel tot gevolg dat de soms wel 30 jaar oude pannen bijna doorgesleten waren, want diezelfde potten en pannen werden ook bij veldoefeningen gebruikt en dan werd ook verwacht dat ze net zo blonken na gebruik als in de leskeuken op de kazerne. Er werd dan gebruik gemaakt van wat voorhanden was en dat was meestal duinzand. Mooi rondkorrelig duinzand. Het verwijderde de roetaanslag effectief en als de vla aangebrand was; een schep zand en alles werd hartstikke schoon (op het oog), maar dat mooie rondkorrelige duinzand was weinig selectief en nam ook wat staal van de potten en pannen mee. Als je dat maar lang genoeg volhoudt wordt het materiaal vanzelf erg dun en kun je met een beetje goede komt zo'n gamel vanzelf toe aan zijn tweede leven; vergiet. Maar de kringloopgedachte was in 1964 nog niet erg ingeburgerd en in militaire kringen al helemaal niet.
Een reactie posten