Het weekend is weer om. Iedereen is weer naar huis.
Het was erg gezellig met de hele familie over de vloer, nou ja, niet over de vloer, want we zaten buiten, gisteren. In de warme zon. Wat een mooi cadeautje was dat, van mei.
En vandaag wasdag en poetsdag. En ... restjes wegwerken.
Je ziet daar ook meteen het tafelkleed dat ik kreeg voor moederdag. Ik ben er helemaal wég van! Zo'n mooie kleur groen. En het is drie meter lang, dus het kan zelfs over de tafel in de paardenstal. Daar hadden de meiden rekening mee gehouden!
Vanochtend, midden onder het werk, kwam overbuurvrouw koffie drinken. Dat doet ze altijd op maandag. En dat is heel goed voor mij, zo'n onderbreking, anders zou ik als een dolle drieste beer de hele maandag door denderen.
Ik had wel even de sokken van boven gehaald, die met die gaten, om ze te stoppen, onder de koffie.
Ouderwets?
Tja, misschien wel, maar het is noodzaak. Ik draag altijd het allerliefst zelfgebreide sokken, van echte sokkenwol, maar ik kan ze helaas zelf niet breien. Omdat ze haast niet meer te krijgen zijn, moet ik ze dus wel eindeloos stoppen ......
Buurvrouw zei vandaag ... maar dan leer ik oe dat toch? Want zij kan dat dus gewoon nog wel. Dus dat hebben we nu afgesproken. We gaan aan het breien, en zij leert me dan ook die sokken.
Misschien kan ik er foto's van maken, dan kan je meedoen!
En vanmiddag, eindelijk naar buiten. Inspectie op de tuin. Maar daar werd ik niet vrolijk van. Bijna alle pompoenplantjes, zo'n honderdvijftig stuks, zijn dood.
Eigen schuld hoor. Te vroeg buiten gezet. Het was nog te koud voor ze.
Dus, maar niet al te lang over treuren, dat soort dingen gebeuren elk jaar wel een keer. Ik heb bij elk dood plantje een paar pompoenpitten in de grond geduwd. Zet hem op pitten!!
En toen verder op het bonenbed. Dat is zó'n leuk werk elk jaar, die draden spannen.
Vraag me niet waarom, want het is gewoon ..... draden langs palen vastmaken, die spandraden, waar de touwtjes aan komen. En waarlangs later al die zware planten, beladen met bonen, omhoog kunnen groeien.
Wat geniet ik daar elk jaar van. Je kijkt omhoog, naar de blauwe lucht, en je maakt iets!
Er is dit jaar maar één bonenbed. Vorig jaar had ik véél teveel bonen. Toen waren er zes bedden. Nu dus maar één. Dat is misschien weer te weinig.
Komt allemaal door Bella. Een groot deel van de tuin staat namelijk vol met veevoer. Haha, en zelf kan ze daar niks aan doen hoor. Zij vraagt nergens om, ze is zo'n makkelijke lieve koe.
Ze kwam ook even kijken, bij de bonen. En nu vroeg ze wel om iets.
'Wil je m'n kop even krabben?'
Och, sneu he, zo'n kop vol vliegen. Het helpt niet of ik haar krab. De vliegen blijven.
Dan, een volgend werkje. In de paardenbak maak ik dit jaar allemaal kleine tuintjes. Voor allerlei experimenten. Er is al één tuintje voor de Sorghum plant. Je weet wel, die soort van suikerriet-achtige plant, waar je molasse stroop van kan persen.
En er is één grotere tuin voor pompoenen. En een mini-tuintje voor mais. En een lange smalle strook tuin (van pure stalmest) voor kolen en bonen en tomaten. Allemaal gewoon in de paardenbak, die bestaat uit een meter diep puur wit zand.
En ook vandaag, weer een tuintje erbij. Het is zó gemaakt. Misschien kan je het zelf ook proberen, in een zonnige hoek, waar de grond niet zo best is. Kijk, zie je wat hier ligt?
Een doos? Nee hoor. Het is het begin van een tuin!
Haal alle plastic en nietjes eraf, en zoek een zonnig plekje. Daar giet je eerst wat poepsoep of plantengier over de bodem.
Dan het karton erop. Goed natmaken.
En dan een dikke laag compost erop. Twintig centimeter dik wel. Of potgrond, kan ook. Maar compost is beter want daar zitten al vele beestjes en bacteriën in.
Je kunt gewoon je bewaarde compost, van tuin- en keukenafval, gebruiken. Met misschien wat konijnenkeutels of kippemest of koemestkorrels erdoor. Zoiets.
Als je het mooier vindt, kun je er bovenop wat mooie zwarte tuinaarde leggen. Ik had geen mooie zwarte aarde meer, dus, niet gedaan.
Dan wat karton eromheen, of plankjes, of bielzen, of houtsnippers. Het maakt niet zoveel uit, maar leg er wel wat omheen, voor onkruid onderdrukking. En ook tegen de slakken.
En dan heb je in een half uur een mooie nieuwe tuint! Nou, planten maar!
Het mooie van zon tuintje is, je kan het ook zó weer weghalen, als je er zat van bent. Een echt pop-up tuintje dus!
Goed. Morgen weer vroeg op. Ik denk dat de grote tuin morgen wel droog is .... dus het Grote Wieden kan weer beginnen! 😊😊
12 reacties:
Sokken breien..., da's wel een kunst, Clarien !
Ohhh, pompoenplantjes... Ik had er 5, ze hebben het ook niet overleefd... Geen idee waarom ze niet wilden..., misschien óók te koud... Veel erger voor jou, 150 ! Hier is hun plekje intussen ingenomen door struikbonen.
Rustige nacht voor jou !
Lie(f)s.
Hallo Clarien.Ook hier vorstschade, alle aardappelplanten zijn bevroren.
In de warme Paasweek gepoot. Veel te vroeg dus, dacht nog wel slim te zijn om de phytophtera voor te zijn. Het is niet anders, alleen is het de vraag nu, eruit halen en iets anders in de bedden of hoop houden op enig herstel?
Geniet dagelijks van je blog, dank je wel!
Marie.
Ook ik was te vroeg met mijn snackkomkommers. Alles dood.... Over dat sokken breien. Op mijn blog staat een apart tabblad met een hele uitleg met veel foto's over het breien van sokken. Ik heb het op deze manier van mijn tante geleerd en heb alles opgeschreven om het zelf ook niet te vergeten. Dus misschien heb je daar wat aan als je het gaat proberen. Succes! En sokken breien is echt heel leuk. Groetjes, Marie-Louise
Gebreide sokken en deze altijd willen dragen - dat herken ik Clarien! Ik brei ze zelf wel niet maar ik krijg van een vriendin (die het wel nog kan) ieder jaar bij mijn verjaardag een stel gebreide sokken in mooie kleuren en die gaan dan jaren en jaren mee ....
Het ziet er allemaal weer prachtig uit. Zelf ook vele jaren een groentetuin, fruitbomen en bessen, en dieren gehad. Toen ik oud maar vooral stram werd ging het helaas niet meer. Nu geniet ik plaatsvervangend van jouw foto’s en verhalen over de tuin.
Leuk zelf sokken breien. Ik ga met je mee doen.
Wat jammer van de pompoenen. Hier willen ze binnen al niet eens.. Geen idee hoe dat kan.
Wat een lieve buur heb je. Sokkenbreien heerlijk ontspannen werkje en lekker warm om te dragen. En er is zulke mooie wol te koop. Ben benieuwd naar het "probeertuintje".
Even over de bevroren aardappelplaten van Marie .... laat ze nog maar even staan hoor. Bij mij zat er ook wat vorstschade op een deel van het blad. Maar je hebt kans dat de pootaardappel gewoon nog leeft en weer nieuw blad gaat aanmaken.
Ik plant ook altijd een deel van de piepers heel vroeg. Nadeel is dan, kans op vorstschade. Maar voordeel is dat als er weer een droge zomer komt, dat je daar dan veel minder hinder van hebt. De knollen zijn dan al goeddeels ontwikkeld!
Het is misschien een idee om kruidnagelolie (te koop bij drogist of biologische winkel) op de kop van Bella te druppelen. Vliegen hebben een grote hekel aan kruidnagel. Het is inderdaad een doordringende lucht maar Bella komt toch niet in jouw huiskamer ;-)
Als er veel vliegen zijn - er staan bij ons zo'n honderd koeien en een stuk of zes paarden voor de deur, dus dan weet je het wel - dan zet ik op allerlei plekken in de tuin bakjes met daarin wat schoonmaakazijn en wat druppels kruidnagelolie. Dat doe ik al jaren en het helpt enorm! Eens per twee/drie dagen verwissel ik de inhoud natuurlijk.
Dat vliegen een hekel hebben aan de lucht van kruidnagel was me onbekend, maar wel een zinnige tip. Ik ben ook geboren en opgegroeid op een boerderij met koeien, varkens, paarden en nog een hele hoop andere dieren. Dus ook altijd vliegen, die we in mijn moerstaal consequent muggen noemden. Wat in het Nederlands een vlieg genoemd werd is in mijn moerstaal een neefje, waarmee maar weer duidelijk is dat familieverbanden niet altijd zijn wat er gesuggereerd wordt. Maar dit even terzijde. Bij ons op het erf stonden veel fruitbomen waaronder ook een walnotenboom. Er werd van beweerd dat de geur van het notenblad vliegwerend zou zijn. Over het waarheidsgehalte hiervan durf ik geen zinnig woord te zeggen, maar het opvallende vond ik wel dat je kilometers verder moest zijn om nog een walnotenboom te vinden. Nou geloof ik in het werkingsgebied van sommige dingen, maar dat zoiets tientallen vierkante kilometers groot is, komt me onwaarschijnlijk voor. Temeer omdat ook bij ons de strooppot niet open kon blijven staan omdat dan keer-op-keer het spreekwoord aanschouwelijk werd gemaakt waarin een strooppot, azijn en vliegen in figureren. Ik houd het er maar op dat mijn overgrootvader het gewoon mooi vond om een walnotenboom `in de hof` te hebben staan
Mijn idee is nog altijd dat de zwaluwen en spreeuwen, die onze overbuurman ieder jaar weer huisvestte, meer vliegen naar de andere dimensie hielpen om hun jongen mee te voeren, dan dat de geur van het notenblad ze afweerde. Wij hadden vooral veel huismussen in onze schuur en achter het 'oelenbret' broedde ieder jaar-op-jaar een uilenpaar. Gezamenlijk met de katten zorgden die ervoor dat de muizen- en rattenstand in toom gehouden werd.
En wat de vorstschade aangaat; de aardappelen krijgen er een (kleine) groeiachterstand door, afhankelijk wanneer de vorstschade optreedt. Als ze al dik in het blad zitten en de knolvorming goed op gang is, is de schade groter dan wanneer de knolvorming nog niet in gang gezet is.
Hoi Clarien.
Wat sneu van de pompoenplanten!
Wat betreft zelfgebreide wollen sokken, die kun volop kopen bij de Noabershop in Assen. Mensen huren daar een stellingkast waar ze spullen in kunnen zetten om te verkopen. Verder is het ook een leuke (ontmoetings)plek waar duurzaamheid en hergebruik worden omarmd. Samen met je buurvrouw sokken breien is natuurlijk ook een optie ;-)
Top die Noabershop! Volgende keer op weg naar mijn moeder rij ik daar misschien wel even langs! :)
Kruidnagelolie .... dat heb ik staan! Thanks!
Hi Clarien,
Weer een late reactie van mijn kant maar ik wil wel sokken voor je breien hoor! Ik stuur je wel een mailtje voor je adres. :)
Een reactie posten