Wandel-ze!

De dagen vliegen om. Ongemerkt is het ineens alweer licht, rond half vijf, als de laatste ronde erop zit. Er is nog steeds van alles te doen, elke dag, kleine en grote dingen, maar het gaat in een rustig tempo. 

Er zijn ook alweer afspraken, zo had ik deze week een overleg met Lia over de biodiversiteit hier in de gemeente Staphorst, waar we ons binnen de natuurvereniging voor inzetten. Want .... hoe nu verder? Géén avonden meer vergaderen in zaaltjes, geen fysieke bijeenkomsten meer, dat kan allemaal niet. Voorlopig. Maar stilzitten is ook geen optie. De natuur heeft onze hulp nodig. 

We hebben wat ideeën op papier gezet .... het is allemaal nog heel prematuur .... maar het geeft goeie hoop dat we tóch op korte termijn weer wat kunnen ondernemen!  

En ondertussen snij ik appels in plakken. Haha. Ja dat ook. Om weer te drogen. Dat drogen van voedsel dat is echt bijzonder! Je kunt zoveel dingen gewoon drogen aan de lucht, en dan heel lang bewaren. En omdat het niet verhit wordt blijven alle waardevolle stoffen erin! 

En ... het Grote Poetsen is af! Voor dit jaar! Pfjoe. Nou ja, alleen de zolder nog. Tijdens het poetsen verschoof de lamp boven de eettafel per ongeluk. Die kan dus gewoon om zijn as draaien. Nooit geweten. En toen die lamp gedraaid was, heb ik de tafel óók maar gedraaid. Even kijken of dat wat was.

Iets in je huis veranderen kan heel inspirerend zijn. Al is het maar een kleinigheid, zoals je eettafel een kwartslag draaien. Ineens zit je op een andere plek. Kijk je anders door het raam. Kijk je naar een andere hoek in je kamer. En ... ineens zitten we véél meer in de zon! De lage winterzon schijnt nu de hele dag op de tafel. 

Nou ja, áls hij schijnt, dus, uiteraard. 😊

  

En er waren nog meer kleine dingetjes. Kijk hieronder zie je de bessen van de Gelderse Roos. In de VS wordt hij de high bush cranberry genoemd. Grappig. Want inderdaad, de smaak van de bes lijkt erg op die van de cranberry. En de vorm en de kleur ook.

Ik heb ze geplukt. Ze smaken nogal wrang. Na de nachtvorsten worden ze ietsje zoeter. Ze gingen bij mij in de pan met bessensaus. 

Had ik daar al over geschreven? Het is óók een vorm van voedsel bewaren, door drogen. Ik had bessen genomen uit de vriezer, van de zomeroogst. Zwarte bessen en rode aalbessen, en ook wat rabarber en wat aardbeien. En dus ook een paar handenvol verse bessen van de Gelderse Roos (wel even ontpit).

Dat ging allemaal samen in een kom, met een scheutje suikerbietstroop, en één banaan. Dat verwarm je kort, tot het zacht is, en stamp het tot pulp, of mix het, en smeer dan de pulp uit op een plat vlak. Bijvoorbeeld in de ovenschaal. Die je eerst met wat olie hebt ingesmeerd, of leg er eerst een vel bakpapier in. 

En dan laten drogen. Ik heb de bak elke keer in de oven gezet, als die stond af te koelen na het koken. En ook soms op de kachel gezet. Het drogen van die dikke laag pulp ging niet heel erg snel. Maar na een paar dagen begon het er toch op te lijken. 

We wandelen veel, deze dagen. Net zoals half Nederland, geloof ik. Haha ... het is hier normaal bij ons huis dood- en doodstil, maar nu met de lockdown hebben veel mensen ineens het wandelpad ontdekt, dat langs ons huis loopt en langs het weiland. Het loopt helemaal door tot halverwege Balkbrug.

Het is ook zo'n mooi pad. Langs het water en dwars door de velden. Voorbij ons huis kom je dan ook langs Bella en Bonnie. Ze zijn erg nieuwsgierig, en laten zich soms aaien door wandelaars.

Maar Brit wordt er onrustig van ... ál die wandelaars ineens, vaak mét een hond natuurlijk. Of twee. Dát kan zomaar niet! Zij begeleidt elke wandelaar van begin tot eind om de tuin heen, luid blaffend. Voor haar zijn het ... indringers! 😠😠

Zon, regen, en weer zon, en een tikje vorst 's nachts. Het is echt januari kwakkelweer, met mooie momenten soms zodat het zonlicht op de natte stenen plast. 

Wat minder mooi is, is dat mijn molen er bijna de brui aan geeft. De molen waar ik al ons graan en de mais in fijn maal. Het is een lelijk plastic geval, maar hij is erg sterk, en kan een emmer hard graan in tien minuten tot meel malen. Ik ben er erg blij mee.

Maar helaas, de zeef die ik altijd gebruik, de fijnste, lijkt ineens versleten. Er is een ronde circel in de stalen zeef bijna doorgesleten. Nog éven, en het hele middenste deel valt eruit.

Ik heb de leverancier gebeld en gemaild, maar het heeft tot nu toe niks opgeleverd. Dat zou betekenen dat als een klein onderdeel, zoals die zeef, kapot is, dat je het hele apparaat dus kan weg gooien. 

Nou, ik dacht het niet hoor! Ik wil toch eens proberen of ze daar in het hoofdkantoor van Westfalia in Duitsland geen andere oplossing voor weten. Want dat zou toch het toppunt zijn van niet-duurzaamheid en verspilling! Zo'n mooie machine weg moeten doen vanwege één onderdeel?

😰😰😰😰😰

Vanavond maakte ik aardappel-visburgers. Het is een recept van die Catherine, waar ik al eerder over schreef, uit de Canadese wildernis van 200 jaar geleden. In haar boek staan veel recepten, en ze kon natuurlijk niet even bij de Lidl om de hoek wat spullen halen, dus alle ingrediënten in haar recepten komen van hun eigen primitieve boerderijtje. 

Hier volgt het recept: Kook flink wat aardappels gaar met een paar stukken goed schoongemaakte verse vis, in weinig water. Dan een mooie puree ervan maken met de stamper, met ruim boter en room erdoor, en peper en zout, en als je ze hebt, ook wat eieren. (Ik heb daar zelf nog wat geraspte ui en wortel, en wat fijngesneden peterselie aan toegevoegd.)  Zorg dat de vis goed fijn gemaakt is. 

(Catherina noemt geen precieze hoeveelheden)

(ik denk dat C nét zo'n hekel had aan recepten uitschrijven als ik😄)

 

Van de puree maak je balletjes of schijven, of, zoals C het noemt, cakes, en haal die door de meel. Ik nam zelf daarvoor een mengsel van roggemeel en maismeel. Want dat is wat ik heb. Maar je kunt natuurlijk ook bloem of paneermeel, of wat je maar hebt, nemen. 

Dan bak je die burgers op een flink vuur, in olie, met wat boter vermengd. Goed laten bruinen en regelmatig keren.

Wij aten ze met een salade van geraspte rode biet, ui en stoofpeer, en een schepje zelfgemaakte mosterd en mayonaise als dressing.

En het leer is ook klaar. Het is zo taai als leer. 

Eerst probeerde ik er 'lange jannen' van te snijden, met een mes. Maar dat lukte niet. Toen met de pizza snijder. Ging ook niet. Het werden allemaal hele lelijke stukken. Toen, gewoon met de schaar in repen geknipt.

Eureka!  😊

Lekker zoet gedroogd fruit. Voor de zoetekauwen onder ons. Zoals ikzelf, en Paul ook.

Fijn weekend! Wandel-ze! 😊