Buurtje gaat steeds buurten.

Ons kalfje Buurtje doet haar naam eer aan. Haast elke keer als ik uit het raam naar haar kijk (ik kan daar vandaan hun hele weiland overzien) loopt ze ergens waar ze niet mag zijn.

De ene keer staat ze op de brug, druk in gesprek met de andere kalfjes, die aan de andere kant van de sloot staan. Die kalfjes blijven netjes achter het stroomdraad. Maar Buurtje niet. Die kruipt er onderdoor. 

Hallo hallo, zullen we spelen ?? 🐄😀😀

En weer wat later loopt ze in het naastgelegen weiland. Daar lopen al haar tantes. Of eigenlijk zijn het allemaal zussen. Want ze zijn allemaal van dezelfde stier. De tantes-zussen trekken zich niks van Buurtje aan, die om hun heen dartelt.

En dan na een tijdje gaat ze weer terug, naar ma Bella.

Maar dat kan dus niet. Een steeds onstnappend kalf. Dus ik was vandaag bezig om de omheining te versterken en alles van een derde onder-draad te voorzien. En ook kreeg Bella er weer een strook bij, want het eerste deel had ze al bijna kaal gegeten.

Nou als ze er nú nog uitkomt dan weet ik het niet meer. Zo'n kalf he. Ben je weer mooi druk mee.

Ondertussen is het in de stal maar stilletjes. Nu de koeien weg zijn. Een eenzaam spinnetje trekt er een draadje. Het hekje piept in de wind. En de hooibak is leeg.

Ik ben maar begonnen met het uitmesten. Daar ben je wel een tijdje zoet mee want na zo'n winter ligt er een dikke deken van stalmest. Als ik bezig ben hoor ik tóch een geluidje. Het komt van achter de hooibak.

Wie zit daar?

Och kijk nou er zit een hennetje achter, op een nest eieren. Heerlijk rustig en lekker warm. Goed plekje!

En voor zover ik kan zien is het aan de overkant nu ook rustig. Géén Houdini-acts meer. Voorlopig.

En dat was het weer! Fijn weekend!

Oja, en mocht je geïnteresseerd zijn, er stond een interview op de website van Quiet Groningen. Het gaat over de band tussen Moeskers Moestuin en Quiet, en óók over Ankie en haar moeder, die al die mooie tassen voor Quiet hebben gemaakt.

Lees maar, hier.


🙋🙋