Een worsteling om een stok. Die ik glansrijk verloor. Sergeant Brit weer natuurlijk. En het was ongelijk spel want ik had een pak stro in mijn andere hand en dan ben je zó uit balans.
Ach. Een hond en een stok. Nou dan weet je het wel.
💨💨💨💨💨💨💨
En vanavond, de maandelijkse bestuursvergadering. Ik moest me er echt toe zetten, was eigenlijk liever voor de houtkachel blijven hangen met een boek.
Maar als je dan gaat dan krijg je er weer energie van. Er zijn weer veel leuke ideeën en plannen besproken. Wat gaan we in 2019 allemaal doen voor de natuur, hier in de omgeving? Veel! Maar ik ga het niet allemaal opnoemen. Ik neem jullie gewoon mee op pad, in de loop van het jaar! Dan kun je alles met eigen ogen zien. 👀😊
Behalve Brit waren ook de kippen eigenwijs. Ze hebben mijn voorraad met gedroogde zonnebloemen ontdekt en waren die aan het leeg peuzelen.
Al die zaden waar ik zoveel plannen mee had ....
..... nou ja bijna allemaal ... verdwenen in de kippenbuiken. Ik neem ze niks kwalijk hoor. Kippen zijn heel slim in het bijeen scharrelen van hun kostje. Ze doen de hele dag niks anders. Krabben en pikken.
Zo hoort het ook. Het zijn zelfvoorzienende kippen. En als ik die zaden buiten laat liggen is dat dus mijn eigen schuld dat ze die vinden en opeten.
🐓🌼🐓🌼🐓🌼🐓🌼🐓🌼🐓🌼🐓🌼🐓🌼🐓🌼
Was je nog benieuwd naar wat er in dat pakket zat? Dat hier alsmaar bijna werd afgeleverd en toen tóch uiteindelijk niet? Ik heb het zaterdag opgehaald in het dorp, en kijk nou, wat een mooi ding! Op marktplaats gevonden. Zie je wat het is?
Het is een kneedtrog! Een echte authentieke! Voor brooddeeg.
Toen we nog in Bussum woonden bakte ik vaak zelf brood. Met zes man heb je heel wat brood nodig, dus ik maakte meestal een deeg van wel drie kilo, voor drie broden tegelijk. En dat is een héle dikke klont deeg!
Om dat goed te kneden, en te laten rijzen, is zo'n grote trog heel makkelijk.
Ik was van plan om het brood bakken dit najaar weer op te pakken. We hebben veel graan. Ik denk wel honderdvijftig kilo. Maar of het er écht van gaat komen, van dat bakken ..... tot nu toe was er steeds geen tijd voor. De dagen zijn vol, en de spaarzame vrije uurtjes ... och dan wil je ook wel eens lezen.
De kneedtrog gaat voorlopig nog even op de kast, want dit kwam óók met de post.
Ook allemaal erg leuk om te doen en te maken. Zo'n 'ladderback' stoel bijvoorbeeld. Het zijn gewoon wat stokken, drie plankjes, en een geweven zitting. Die zitting wordt gewoven van boombast. Van lange repen van de bast van een Iep.
Wat doen we eerst? Stoel? Brood? Lezen?
Nou, eerst ook nog een worsteling met het wasgoed vandaag. Wat een harde wind was er ineens. En koud!! Je krijgt je was nog wel droog buiten, maar dan moet je het vroeg ophangen, en rond drieën is het pas droog.
Wat ook mooi was .... die vogels daarachter, in de stormlucht. Zie je ze?
Scherp is het niet. Maar wel moedig, die ganzen.
En dit aten wij vanavond.
Ja dat was ook een hele worsteling om zo'n pastinaak schoon te krijgen. De top eraf, de buitenkanten eraf, dan in stukken snijden en dan in plakjes. En dan ... wat olie, zout en verse tijm erover, en roosteren in de oven. Superlekker!
En alle resten gingen naar Bella. Eerlijk delen!
3 reacties:
Een hond en een stok gaat nog wel, zolang je niet op de fietst en de hond met de stok in de bek ernaast rent. Of het waar is weet ik niet, maar het heeft er alle schijn van dat een hond geen zij-zicht heeft. Hij kan niet uit de ooghoeken kijken, maar draait de hele kop opzij. Als hij in zijn bek dan een stok heeft, mag je hopen dat er voldoende afstand is, want anders heb je in het gunstigste geval een stel spaken stuk, of loop je een fors aantal blauwe plekken op. Je maakt in ieder geval een aardige smak als je wat snelheid hebt.
Je denkt wel erg optimistisch over het maken van de 'ladderback' stoel. Het deed me denken aan "een huis bestaat uit een aantal houten staketsels, begrensd door een stelletje opeen gestapelde stenen. Jeugdige overmoed?
Het lijkt me wel praktisch dat de beide zijkanten toch wel min of meer gelijk zijn van afmeting en dat alles ook een beetje glad, vlak en haaks is en dat de verbindingen wat deugdelijk zijn. Pen-en-gatverbindingen maken vergt enige vaardigheid, weet ik nog uit een ver verleden en die zijn in dit geval echt nodig om enige stevigheid te verkrijgen. .
Op een van de foto's zag ik dat de druiven goed aangeslagen waren en dat de voorbereidingen getroffen kunnen worden om ze te geleiden. Met een beetje geluk heb je over maximaal 2 jaar je eigen druiven. Als je nog meer wilt, binnenkort ga ik de wintersnoei van mijn eigen druiven doen en dan is er genoeg stekmateriaal. Om een radioverzoekplatenprogramma uit mijn jeugd te parafraseren "U vraagt en wij stekken".
Jeugdige overmoed! Haha! Dankjewel hoor! :))
Of het er ooit van komt, van zo'n stoel, geen idee. Ja en voor een 'lekkere' rugleuning moeten die plankjes natuurlijk een beetje rond zijn etc etc. Maar het lijkt me een leuk werkje voor een winterdag. ooit.
Het gaat dan meestal zo ... je ziet een leuk idee in een boek ... en op Youtube vind je de rest. Wat ik meestal doe is zo'n filmpje bekijken en dan een vereenvoudigde versie maken. Een 'Moeskers Moestuin' versie zeg maar. ;-)
Wat leuk, Clarien -> je post ! Wahw !
En zo'n pastinaak -> nooit gezien !
Die ganzen zijn moedig, jij ook.
Lie(f)s.
Een reactie posten