Brit .... is een schat van een hond. Maar ze is niet zo verschrikkelijk gehoorzaam, eerlijk gezegd. (Paul vindt van wel maar dat is een ander verhaal)
Meestal luistert ze wel hoor, maar nou nét weer niet, als ze iets ziet wat belangrijker is. Zoals .... een andere hond in de buurt. Of mensen die voorbij wandelen. Of ..... een eenzame fietser.
Waf waf waf waf waf waf waf
Of, ze rent er achteraan. En komt niet als je roept. Ook zoiets. Nou ja, ik ben weer begonnen met het 'trainen'. Met piepkleine stukjes worst, elke dag een half uur trainen in de waterberging. 'Hier' en 'wacht' en 'volg' en 'koest' en meer van dat soort dingen. Gisteren een paar filmpjes van Martin Gauss gekeken, en we doen ons best. Brit vind het best leuk. Vooral die worst.
He Brit?
 |
Je vraagt je dan af .... wat denkt zo'n hond dan he?
Verder een hatseflats aan onderwerpen vandaag!
Er lag om te beginnen een enorme stapel strijkgoed. Alle witte tafelkleden voor 'mooi' waren helemaal niet meer 'mooi'. Er zitten wijnvlekken op en kaarsvet vlekken, en andere vlekken die er met zelfgemaakt wasmiddel niet uit gaan.
Wat nu? Beetje chloor erbij dan maar?
Ik wilde eerst iets proberen wat niet zo agressief is. Dus, een combi gebruikt van alles wat we in huis hebben. Wasnoten, en wassoda, en dan nog wat Klok zeep, voor witte was. En dan goed heet wassen.
Het resultaat is .... nou .... goed genoeg. Sommige vlekken zie je nog vaag, maar daar zetten we dan wel een pan op of een bord.
En dan ..... al die enorme lellen van lappen strijken .......
Vervolgens was het ..... buiten werken, de rest van de dag. Met een muts op en een dikke maillot onder de werkbroek (want k.k.k.koud ...) ben ik de compostbult gaan verplaatsen. Na de eerste drie kruiwagens kon de muts wel weer af.
Het blogje van gisteren had ik in een fb groep geplaatst en daar kwamen leuke reacties op. Ook over zélf veevoeder opkweken.
En daar ging ik vandaag een begin voor maken.
Het veld waar afgelopen twee jaar de rogge groeide, dat wordt komend jaar bebouwd met veevoer. Is de bedoeling. En daar moet nu dus compost op. Nu al een beetje, en in het voorjaar wéér een laag.
Dus, daar gaat de bult. Kruiwagen voor kruiwagen gaat het naar het oude roggeveldje. Tot de bak schoon leeg is.
Het is eigenlijk nét appeltaart, zo'n composthoop.
Appeltaart bestaat (bij mij) uit een laagje deeg, dan een laag appelplakjes, dan een dun laagje met kaneel en suiker, en dan weer een laag deeg.
En dat wordt dan gebakken in de oven. En de smaken vermengen zich tot een superlekker baksel!
Oók compost bestaat uit meerdere lagen. Plantaardig materiaal, en mest, laag om laag. Met nog wat oude compost als 'smaakmaker' ertussen, net als de suiker en kaneel. En dan laat je het liggen en dan wordt het warm. Dus ook 'gebakken'. Of eigenlijk meer .... 'gebroeid'.
Dat gaat vanzelf!
Door de warmte gaan veel ziektekiemen dood, en gaat het composteren sneller. En het wordt dan een heerlijke taart. Nou ja, voor wormen enzo dan he? En voor planten.
Als die hoop een tijdlang ligt zakt hij flink in en gaat alles steeds beter mengen. Het wordt steeds krachtiger. Zo gaat het ook met appeltaart. Als die een paar dagen (ook weer niet té lang ;-) in de koelkast ligt, zakt die ook een beetje in, alle smaken mengen zich nog meer, en dat is dan zóóóóóó lekker!!
Die combi van zoet deeg en frisse appels ....
Maar terug naar de composthoop.
Je ziet wel wie er weer als de kippen bij zijn. Ondanks het koude weer krioelt het in de hoop van de wormen en insecten. Dat komt ook door de warmte in zo'n hoop. Beestjes kunnen daar goed overleven. Maar helaas staan er 25 kippen klaar. Haphap. Tja, die moeten ook leven.
Om zoveel mogelijk insecten in leven te houden blijven de hopen voorlopig zo liggen op het land. Pas volgende week als het iets warmer wordt wordt het uitgespreid.
Een ijdele gast hoor, die ene haan. Maar hij is ook echt heel mooi, met zo'n panterborst. Ik hoop steeds dat de kuikens op hem lijken, maar dat zijn helaas allemaal nogal bleke betjes.
Misschien komt dat nog.
Het laatste beetje van de composthoop hou ik apart. Dat gaat straks weer in de nieuwe hoop. Als katalysator.
Als 'suiker en kaneel' 😊
Even uitblazen. Voordat de dierenronde begint. En nee hoor, wij eten geen compost.
.jpeg)
.JPG)
8 reacties:
Het lukt je wel, Clarien, met véél stukjes worst... !
Oehhh…, mooi werk als 't gedaan/gestreken is !
Nu schone bak -> straks schoon veldje ! Mooi, om van op afstand te zien... Toffe vergelijking. En die warme, lekkere bee(s)tjes..., hoe zou je zelf zijn ?
Nog een late 'santé' !
Lie(f)s.
Nou moe - jij krijgt iets lekkers onder je pauze - maar dat heb je dan ook verdiend met dat harde werk. Werken op het land en in de tuin heeft toch iets "zen-achtigs" - je voelt je verbonden met de natuur en, als je dan later met je krakende lijf(jah - want ik ben al iets ouder) onder een warme douche kunt staan, een voldaan gevoel.
Wat schrijf je toch mooi! Ik lees met veel plezier mee elke keer.
Weet je, Brit is natuurlijk ook een echte boerderij hond. Die moeten natuurlijk ook enigszins eigenwijs en zelfstandig zijn. Ik denk dat ze die ‘taak’ ook erg serieus neemt. Althans, dat ze de boederij en grond als haar ‘bezit’ ziet en moet beschermen tegen ‘vreemde’ mensen of wat dan ook. Maar even bijscholen van de basiscommando’s is natuurlijk nooit weg. Alleen zou je die dan elke maand of nog beter elke week moeten herhalen. Ik zou trouwens geen worst gebruiken, maar het clicksysteem. Dat is beter, want je kunt dan ook met je mond een soort van een ‘click’ geven. Worst heb je niet altijd bij de hand. Het clicksysteem wordt door honden en katten heel positief aangeleerd/geaccepteerd.
Dank jullie wel weer hoor! *_*
Oja en Renske, dat deed Gauss ook, met zo'n klikker. Maar dan gaf hij er eerst ook wat lekkers bij. En dan later weer zonder lekkers geloof ik, als het is 'aangeleerd'.
Ik ga er meteen een halen vanmiddag!
Suzanne wat toch jammer dat ik niet op jouw blog kan reageren .... want het is wederzijds hoor!! :))
Vraagje: wat moet ik me voorstellen bij "zelf veevoeder kweken". kuilvoer, koolrapen en (voeder)bieten, en dergelijk spul? Of ga je meer graan verbouwen en dat laten malen om te verwerken in veevoer. Het zijn allemaal zaken die je min of meer grootschalig moet verbouwen om enig effect te hebben. Of wreekt zich nu dast ik niet meer in de agrarische wereld verkeer, of er nog mee in aanraking kom.
En wat Brit aangaat; het is vooral een speelse hond met een dito karakter heb ik gemerkt en van nature zullen honden hun territorium beschermen. Zolang ze daarbij geen valse trekjes vertonen lijkt het me niet een echt probleem. En er zijn hele hordes mensen die bang zijn voor elke hond, blaffend of niet. En als ik eerlijk ben, ik ben altijd een beetje beducht voor honden die 'strak onder appél' staan.
Welk een merkwaardig fenomeen ligt eraan ten grondslag dat een tafellaken bijvoorbeeld, hagelwit dient te zijn en geen enkel zichtbaar gebruikersspoor mag vertonen. Bij veel gebruiksgoederen lijkt dat juist een vereiste, tenminste als ik afga op sommige tv-programma's over woninginrichting. Ze noemen het dan 'authentieke details' of iets vergelijkbaars.
Wat diervoeder betreft sta ik nog helemaal in de kinderschoenen. Dit jaar had ik toevallig suikerbieten, voor onszelf, maar die gaan nu allemaal naar de koeien. Dat mag, zei de veearts. :)
Ook krijgen ze dit jaar stoppelknollen, die ik iets te laat, in augustus, heb gezaaid op het tarweveld. Die komen prachtig op, maar wel meer groen dan knol. En verder onze overschotten en buitenbeentjes van de tuin.
Volgend jaar, veel kruiden, niet alleen maar gras. Ook heesterachtigen, en braam, en zelf sommige boomtakken, schijnen goed te zijn voor koeien. Veel droge stof. Hooi natuurlijk ook.
En op het veldje wilde ik mais en knollen en voederbiet voor ze zaaien. En ze ook zoveel mogelijk laten scharrelen. Net als de kippen.
Scharrelkoeien. Nieuw woord! Of bestaan die al?
(ik overleg wel alles met deskundige melkveehouders in de buurt die echt verstand hebben van koeien!)
De ultieme scharrelkoeien lijken mij bij de schaapskudden van Loenen (Veluwe) te behoren. Bij de kudde horen twee van die kleine heidekoeien uit de tijd van mijn opa. In mijn jeugd waren er nog nauwelijks boeren die dergelijke koetjes hielden, -hooguit als hobbydier-, want ze bleven, ten opzichte van de 'graskoeien', ver achter in zowel melkgift als vlees. Maar het zijn wel erg leuke koetjes om te zien. Deze kwalificatie komt van iemand die weinig met dieren heeft en met koeien al helemaal niet. Ik heb er zelfs foto's van gemaakt, wat bij mijn dochter tot verbaasde kreten leidde en ze claimde meteen een foto ervan.
Een reactie posten