Ratjetoe.

on dinsdag 6 november 2018





Drukke drukke dagen.

Gisteravond was de ledencontactavond van de vereniging. We hadden Evert Westerhof uitgenodigd, die kwam vertellen over de Jacht. En over natuurbeheer. Het was een interessante combinatie, met onze eigen mensen, de leden van de natuurbeschermingsvereniging, en die dus luisterden naar een verhaal over het afschieten van wild.

Er kwam veel discussie los ...... 

Maar ... óók het wildbeheer is een vorm van natuurbescherming, hoe gek dat ook klinkt. Als wij bijvoorbeeld vossen beschermen, zijn er in no time véél teveel vossen, wat ten koste gaat van bijvoorbeeld weidevogels. Dan moet een aantal vossen worden afgeschoten. Zelfde geldt voor reeën. Teveel reeën leidt tot verkeersongelukken op de wegen, dus er moet worden ingegrepen. 

Een goede jager werkt mee aan biodiversiteit en aan de balans in de natuur. Balans, die door toedoen van de mens vaak sterk verstoord is.


🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀


Dat was gisteren. En wat deden we verder allemaal? Och, er moesten wat hekken worden geplaatst om ons eigen 'wild' (de geiten) uit de preien en boerenkolen te houden. Die beesten zijn zo slim, ze weten precies als er ergens een gaatje is waar ze nét doorheen kunnen. 







En vandaag was ik de hele dag druk met de rogge te zaaien. Eindelijk, het zit in de grond. Een maand later dan ik wou, maar het geeft niet. Met dit warme weer zal het toch nog wel kiemen.

Zaaien .... het is mooi werk, maar het was dit keer géén leuk werk.

Wat ik bedoel ..... is dat zaaien een heel bijzondere handeling is. Heel mooi. Je brengt het leven en het voedsel voor volgend jaar in de grond. 







Maar het was dit jaar geen leuk werk, want het was erg zwaar. Het veldje zit nog vol met kluiten waardoor de zaaier erg moeilijk liep. Steeds moet je dat zware ding optillen en de kluiten weghalen. De ploegjes schoonmaken. En na elke baan, optillen en omdraaien.

En dan oh oh die plankklompen, die gingen steeds weer kapot. Uiteindelijk maar met touwtjes vastgemaakt. Nou dat ging eventjes goed. Wel één rij, van de honderd. 😞

Toen schoot die klomp weer los.









Toen heb ik het touw vastgemaakt met van die ijzeren klemmetjes. Wel handig hoor, houten klompen, je kan er van alles in vast hameren.

Het werkte wel eventjes, maar ging na een tijdje toch weer los zitten. Dan loop je met van die klompen half hangend aan je voeten. Slif slaf.

Van de winter maar eens kijken of we niet iets met riempjes kunnen maken.






In het vak ernaast komt de tarwe op. Haha en daar zie je ook de pootafdrukken van Bonnie, die daar een paar keer doorheen rende.

De dagen zijn kort. Het is echt wennen. Om vijf uur, half zes, kan je niks meer doen buiten. Behalve dan naar de mooie zonsondergang kijken.








Dan binnen verder. Eerst nog wat huishouden, dan bloggen, dan lezen.

Ik heb een geweldig mooi boek. Het gaat over de allereerste mormonen, die van de staat Iowa naar Salt Lake City (in Utah) ..... liepen!

Daar is een veldje rogge zaaien dan weer echt niks bij! 😉




3 reacties:

Willem zei

natuurbeheer en jacht. Er zijn hele volksstammen in dit land die die beide woorden niet in een zin durven/kunnen/willen uit te spreken. Maar goedbeschouwd heb je in Nederland geen 'pure' natuur meer waar een natuurlijk evenwicht mogelijk is. En dan gaat, wat mij betreft, de discussie eerder over de zin en onzin van de plezierjacht. Je ziet het aan de emoties die ontstaan over het afschieten van wild in de waterleidingduinen en de Oostvaardersplassen. Iets wat op de Veluwe al jarenlang staande praktijk is. Daar wordt jaarlijks bepaald hoeveel dieren er afgeschoten moeten worden om een gezonde wildpopulatie te houden, en daar hoor je altijd betrekkelijk weinig protesten tegen.

Van mijn vader zijn de (wijze) woorden: "Aj vluken leren wilt moej bokkies holden" en je beschrijft vrij duidelijk zijn gelijk. Nou moet ik erbij zeggen dat mijn vader weliswaar een zachtmoedig man was, maar ook zeer ongeduldig en driftig kon worden als het niet helemaal ging zoals hij het gedacht had. En hoe je het wendt of keert; dieren kunnen geen gedachten lezen en jonge dieren verstaan geen mensentaal.

Wat je 'plankklompen' aangaat; het lijkt me dat je denkwerk over een oplossing de komende perioden, moet resulteren in iets met klittenband of riempjes en ik zou kiezen voor bredere, maar kortere plankjes. Dat zal in ieder geval gemakkelijker lopen en de druk zal beter verdeeld worden. Als je het helemaal luxe wilt maken ga je iets maken dat vergelijkbaar is met de bindding van de ouderwetse houetn schaats. En het is zelfs mogelijk om een paar klompen met korte slotboutjes op de planken vast te maken, waarbij er opgelet moet worden dat de ronde kant in de klomp komt. Je kunt zelfs nog wel iets bedenken met houten klosjes en deuveltjes. Kortom, mogelijkheden genoeg. Al ben ik er van overtuigd dat mijn vader naar het draad gegrepen zou hebben dat strobalen bijeen hield. Soepel ijzerdraad met een grote vervormingsgraad. Daar kun je goed mee 'wurgen'.
Wat ik me in dit verband ook afvraag; hoe worden 'sneeuwschoenen' ondergebonden. Die lijken, qua vorm nog het meest op een tennisracket.

Wendy zei

Nou ik dacht ook meteen: sneeuwschoenen!

Lies zei

'k Heb wel eens meer met je te doen, Clarien…, alle respect voor wat je telkens weer 'doet' !
Lie(f)s.