We moeten allemaal eten.

Op zolder staat bij de schoorsteenpijp een rek, met allemaal katoenen tassen eraan. In die tassen zitten de droogbonen en de mais. Allemaal zakken met verschillende soorten bonen, en kapucijners en erwten, en twéé soorten mais. Gewone mais, om meel van te malen, en pofmais.

Er hangen wel vijftien van die tassen. Want er zijn ook nog tassen van 2017. Allemaal met kilo's bonen erin. Hoe eet je dat ooit op?

Nou, niet door het op zolder te laten hangen. Uit het oog, uit het hart.

Dus vandaag heb ik een aantal potten weer tot de rand gevuld. Als je ze ziet staan, die bonen, dan pak je ze wel.

De pofmais wordt door de kinderen ook gebruikt als ze hier 's weekends zijn. Haha als de chips op is, dan he? Maar het is echt lekker. Gepofte mais, met wat zout en zachte boter opgeschud, daar eet je je vingers bij op.

Het schijnt dat je het ook in een blikje in de houtkachel kan poffen.

Ook vandaag kwam weer een lieve gift binnen. Een vriendin kwam mijn sappan lenen, en bracht meteen een volle tas met knikkerzakken mee. Met knikkers erin. Allemaal voor in de schoenendozen. Er is inmiddels zoveel voorraad dat we echt binnenkort weer naar Kampen moeten!

Die knikkerzakken zijn makkelijk te maken. kijk maar hierboven. Zo gepiept. En een heel leuk en duurzaam speelgoed voor de kinderen in die landen. Want knikkers slijten nooit.

Je kan ze alleen maar kwijtraken. Dat wel. Maar ik denk dat deze kinderen de knikkers nooit zullen kwijtraken .....

En verder was ik de hele dag buiten weer bezig. Ook al worden de dagen korter er is nog genoeg licht. Eerst een paar uur verder met die bulten maken, op het weiland. Wat is zo'n weiland dan ineens grooooot ..... het is nog lang niet klaar.

Toen nog wat dozen opruimen. Met vele vele losse dingetjes, van de laatste verbouwing. Toen viel de bodem uit een van de dozen.

Plof.

Maar .... ook hier weer ...... elk nadeel heeft z'n voordeel ...... ik zag daartussen iets liggen waardoor er ineens een vonk oversprong in de hersencellen ...... die vier scharnieren ... zijn misschien de oplossing voor een nog te maken voederbak, voor de koeien, waar ik al een tijdje over aan het nadenken ben.

Er is een oude houtbak over, maar die is niet sterk genoeg voor Bella's sterke horens. Maar misschien met die scharnieren eromheen? Nou, dat is dan weer een volgend projectje.

Het laatste uur daglicht is altijd voor de beesten. Samen met Brit gaan we bij alle dieren langs.

De kippen krijgen als eerste hun voer. Om vier uur. Omdat ze zo vroeg op stok gaan. Kijk hoe parmantig die twee juniors hun portie al bij elkaar scharrelen. Ze hebben een hele goede moeder aan Pina. Die jaagt alles en iedereen bij de voederbakken weg, zodat de kleintjes maar genoeg krijgen.

Die kleintjes zijn zelf ook voor niemand bang. Zelfs niet voor Brit of Bekje. Aardje naar hun ma.

En daarna, de koeien aan de overkant. En dan de geiten achterin het weiland. Allemaal hun dagelijkse portie hooi en brokken en de koeien nog groente. Brit en Bekje krijgen als laatste. Dan is het al bijna donker, en als het echt donker is mogen die in huis. Het is een strak programma! 😊

En wij thuis ..... óók eten natuurlijk. Maar niet deze kapucijners. Die moeten eerst nog weken.

Die zijn voor morgen.