Als mijn vader nu nog had geleefd .... en had gezien wat ik vandaag op ons weiland heb gedaan .... had hij dat vast en zeker gezegd.
'Doe vernaggelst dien laand mien wicht.'
Wat dat betekent?
Zoals je ziet ben ik hoopjes aan het maken. Van het mooie strakke biljartgroene weiland maak ik .... een lelijk terrein met allemaal bruine hopen. Veel boeren zouden hier kippenvel van krijgen.
Mijn vader zou zich in zijn graf omdraaien als hij kon zien wat ik hier doe met dat mooie groene rijke weiland, dat wij kochten, twee jaar geleden. Ik denk niet dat hij zou begrijpen wat ik hier doe en waarom.
Mijn vader is opgegroeid in de jaren veertig. Vlak na de oorlog overleed zijn eigen vader, een graanhandelaar, en toen nam mijn vader op achttienjarige leeftijd het bedrijf over. Er was toen, vlak na de oorlog, hier in Nederland, helemaal niks meer.
Er werd honger geleden. Boeren hadden maar één doel .... en dat was, zo snel en zo efficiënt mogelijk voedsel uit de bodem halen. Tarwe en aardappels en mais en voederbieten.
Mijn vader trouwde met mijn moeder, begin jaren zestig, en het was hard werken geblazen. Er was maar één doel. Voedsel verbouwen. En zoveel mogelijk.
Terwijl het gezin uitbreidde, werkte mijn vader hard, en de graanhandel groeide. Gelukkig was er kunstmest, en waren er bestrijdingsmiddelen tegen insecten, ziekten en plagen, en zo kon er in die tijd héél snel héél veel voedsel verbouwd worden.
De boeren boerden goed. Er kwam genoeg voedsel om het hele land te voeden. Mijn vader verdiende ook een goede boterham, kon zijn gezin onderhouden. Er kwam welvaart.
Maar ....
.... och, mijn vader kwam zo vaak bij ons in Bussum, toen wij daar woonden, en wou zo graag voor mij 'even' de tuin mooi groen maken. Hij nam wat kunstmest en wat Roundup mee. Zo goed bedoeld.
Maar ik ben in een ander tijdperk opgegroeid. Het tijdperk van de verarmde en uitgeputte grond. Het tijdperk van de plastic eilanden in de oceanen, en van de vervuiling van de planeet. Van het opraken van fossiele grondstoffen. Asbest, smog, zure regen, kanker, verdwijnen van insecten, opwarming van de aarde, noem het maar op. We doen eigenlijk niks goed.
Het beste voor de planeet zou zijn als de mens zou verdwijnen.
Maar de mens is taai!!!!
Die verdwijnt niet zomaar. Die past zich aan.
Gaan we ons nu ook aanpassen? Gaan we onze landen voeden, in plaats van uitputten? Ik probeer het alvast, op ons kleine landje van amper één hectare.
Hoe het precies moet weet ik ook niet. Ik volg gewoon mijn intuïtie. Vandaag heb ik het weiland gevoed. Soort van. Op alle plakken stront van Bella heb ik een bultje compost gelegd. Het lijken net honderden molshopen.
Het lijkt alsof het weiland wordt verpest ..... met al die bulten. Mollenmania!!
Ik meng de compost met de mest. Ter plekke.
Dan laten we de bulten een paar dagen liggen, zodat mest en compost zich goed mengen, en dan wordt het uitgespreid over het land. En zo hoop ik het hele weiland te kunnen bemesten, op een mooie rustige manier. Geen opjutten van de bodem. Maar wel genoeg voeding en hooi voor de dieren.
Of dit werkt? Ik weet het niet.
Ik voed ons vee, onze koeien, met wat we hebben. Zo weinig mogelijk brok, maar ... groenvoer, en ons eigen hooi, wat graan, wat bieten, dat soort dingen. Ook hier, ik probeer maar wat .... en hoop dat er niet structureel dingen mis gaan. Dat de dieren geen tekort leiden.
Je wilt het zo graag goed doen.
Of mijn vader het zou begrijpen? Ik denk van wel. Mijn vader was een praktisch mens. Hij zou wel snappen, dat wat in de jaren zestig en zeventig werkte, nu niet meer werkt. Hij zou ook wel begrijpen, dat we op een andere manier met de aarde om moeten gaan.
Dat het er nu niet alleen meer om gaat om véél voedsel te verbouwen, maar dat we aan de toekomstige generaties moeten denken. Dat we voor de bodem moeten zorgen, en hem niet alleen moeten gebruiken en uitputten.
Een goed rentmeester zijn. Niet voor je eigen 'zakken', nu, maar voor de toekomst.
Wat vind jij? Wat doe jij?
.jpeg)
.JPG)
6 reacties:
Misschien is de consequentie van jouw keuze wel dat je een koe van een ander ras aan moet schaffen. Eentje dat beter tegen het ´armere´ gras kan. Uit mijn kindertijd weet ik nog dat er een vrij klein ras koeien was, dat op de hei graasde. Want je kunt het wenden of keren zoals je wilt, maar met de 'kringlooplandbouw' die jij beoefent, -wat mijn voorouders in wezen ook deden-, krijg je grassoorten die minder voedingswaarde hebben. Nou is jouw doel (gelukkig maar) niet om veel melk te produceren, maar de laatste 70 jaar zijn de koeien wel geëvolueerd, misschien is gedegradeerd een beter woord, tot 'dingen' die zo effectief mogelijk eiwit en vet produceren en waarvoor moeten ze voedsel krijgen dat de juiste stoffen bevat. Gras/hooi is hiervan een belangrijk bestanddeel.
Ten opzichte van de meeste boeren heb jij nog het grote voordeel dat je er voor je inkomen niet volledig van afhankelijk bent. Mocht het toch niet lukken dan zal het waarschijnlijk vooral een mentale klap zijn. Tenminste, dat is mijn inschatting.
Hwt weiland is waarschijnlijk al 10-tallen jaren behandeld volgens de inzichten die moesten leiden tot een hoge productie, dus je kunt ook verwachten dat de komende jaren er een tekort aan gras(soorten) zal ontstaan. Een tekort dat zich pas zal herstellen als de omstandigheden ervoor weer gunstig zijn en dat is als het bodemleven zich weer aangepast heeft aan de gewijzigde omstandigheden en er ook niet meer intensief geweid wordt.
Dit zijn wat gedachten die bij me opkwamen na het lezen van het vernaggeln van dien laand.
Ik hou er ook van, om goed met het ieniemienie stukje land om te gaan, wat ik tuin noem, haha. Op dat stukje grond is al 40 jaar geen kunstmest of bestrijdingsmiddel gekomen. Af en toe ga ik de bossen in en neem wat achtergebleven mest mee, van koe of paard en met droge mest en met compost krijgt mijn stukje goede zorg, waar ik ook een klein beetje voedsel vanaf haal.
Er zijn al boeren die het zo doen en daardoor komen er verschillende soorten planten/kruiden op. De koeien die daar op grazen zijn veel gezonder dan de (gewone)
Hier mesten we niet en laten de natuur zoveel mogelijk zijn gang gaan.We gebruiken alleen compost.
Elk jaar worden we weer verrast door weer nieuwe planten en paddestoelen die er bijkomen.
Als elke hobby tuinder zo zou gaan tuinieren wordt de wereld al een stuk beter/schoner.
Gr Jan(Wilde een Tuin)
Toen er nog geen kunstmest bestond deed men ook zoiets als wat jij van plan bent Clarien. Mijn grootouders deden in het najaar slootbagger in een platschuit. Dat werd op de kant gegooit en daaroverheen kwam mest. En in het voorjaar husselden ze het doorelkaar en zo kwam het over het land. Het gaf goede vruchtbare grond. Ze noemden dit 'toemaak'. Het was een enorm werk maar leverde goede mest op. Toch denk ik dat we in onze tijd niet zonder kunstmest kunnen. Er zijn meer mensen dan toen. Hongersnood zou het gevolg zijn. Gr. Liesbeth
Supergoed bezig, Clarien. De wereld, ook toekomstgericht, (m)(w)eer leefbaar maken.
Lie(f)s.
Als je een keer niks te doen hebt (hahaha grappig he) dan moet je dit filmpje eens kijken. Ik vond het erg interessant en hoopgevend. Het gaat erover dat men niet moet streven naar meer stikstof in de bodem om de planten te voeden maar om meer koolstof in de bodem te krijgen om de bodem (micro-organisme)te voeden. Deze agrarier doet dat al jaren op grote schaal en heeft zijn arme bodem daarmee verrijkt (zonder kunstmest) en betere oogsten. https://www.youtube.com/watch?v=9yPjoh9YJMk
Een reactie posten