 |
De schuren opruimen.
Nou eigenlijk begon het met de provisiekast opruimen. Want daar moeten alle weckpotten uit de schuur naar toe.
Maar eigenlijk ......
...... eigenlijk wil ik eerst over wat anders schrijven.
Omdat het hier niet alleen maar gaat over huis en tuin, en over groente en over onze dieren en over ons zelf. Eigenlijk gaat het daar maar een klein beetje over.
Het liefst hou ik me bezig met het redden van de aarde. Haha. Mijn hele leven al hoor. Als kind van zes draaide ik al stiekem de verwarming uit, en de lampen. En werd woedend als iemand de warme kraan aanzette en het water gewoon liet wegstromen. Jaja, zo'n kind was ik. 😌
Het zit er gewoon ingebakken. Dat natuurbehoud. Best lastig, in een tijd waar energie en schoon water en de wilde natuur weg gulpt. Ik wil er eigenlijk de hele tijd over schrijven. Maar dat is saai. Dus doe ik het af en toe.
Een lezing bij onze vereniging, maandag, van een boswachter. Nico Arkes. Hij vertelde schitterend over wat Staatsbosbeheer allemaal doet. Er staat een verslag in de weblog van Staphorst. Je kunt het hier lezen.
Dingen die mij bezighouden ......
Zijn honingbijen een concurrent voor wilde bijen? Waar komen die drie nieuwe windmolens in Staphorst? Hebben wij genoeg vrijwilligers om op basisscholen lessen te geven over de natuur? Kunnen we een vaste inloopochtend op zaterdag houden, elke week? Hoe komen we aan fondsen, voor al onze plannen?
Gisteravond was ik bij de gemeente. Heb veel mensen gesproken. Over, dat we graag willen meedenken en mee beslissen, bij de gemeentelijke plannen over natuur en klimaat.
Dat willen zij ook graag!
Dus, daar hoor je allemaal meer over. Te zijner tijd. Misschien doe je zelf wel ideeën op, voor in jouw eigen buurt. In jouw eigen gemeente.
Maar goed. Terug naar het opruimen. 😊
Schuur nummer één, dat is mijn werkschuur. Daar staat een werktafel en daar is het gereedschap. Maar daar staan ook de weckpotten. En die worden vies van het zaagsel en stof. En ze kunnen bevriezen, want er is geen kachel.
Dus, die weckpotten, daar begon het mee. Die zijn verhuisd naar de voorraadkast.
De voorraadkast zat helemaal vol, maar rommelig vol. Als je dat dan gaat ordenen is er ineens heel veel plek. En kunnen er met gemak 80 literpotten met groente bij in.
Nou ja ..... ik hoop dat de steunen het allemaal houden. Het is wel zwaar.
En dan dit. Als je tuiniert of weckt of met levend spul bezig bent, moet je kunnen incasseren. Want dingen kunnen heel goed mislukken.
Van alle potten die ik weck, moet ik regelmatig wat weg doen. Dat hoort erbij. Soms gaat het verzuren of vergisten, omdat er teveel zetmeel in zit. Of omdat je het elastiek niet goed op de rand hebt gelegd. Of omdat er een rot stukje ergens in zit.
Het is jammer van al het werk maar het hoort erbij. Gewoon op de compost doen, niet over treuren.
Die wortelen en bieten gaan altijd iets uitlopen.
Maar helaas was er een kolonie bladluis neergestreken op die uitlopers. Ojee. Wat nu?
Ik heb zitten denken. Het is bladluis, dus de groente zelf wordt niet beschadigd. Alleen maar die blaadjes. Het is vast niet zo erg. Dus, een deel van de uitlopers is er af geplukt, en de kratten zijn schoongemaakt.
Toen is de hele koelcel geschrobd. Alle luizen weg. En alle kratten weer terug. En de temperatuur naar 7 graden in plaats van 9.
Of het helpt? Afwachten. De aardappels hadden niks, gelukkig.
En tot slot, wat schaft de pot?
Paul at niet mee vanavond. Dan doe ik niet moeilijk. Gewoon, zo'n bordje, met drie dingen. En met een kommetje mayo in het midden. Dat had ook pesto kunnen zijn. Of ketchup. Of blauwe kaas, of gebakken spekkies, of zoiets.
(ps. Co en Liesbeth dank voor het lieve pakketje, ik ben jullie emailadres kwijt ...)
...... eigenlijk wil ik eerst over wat anders schrijven.
Omdat het hier niet alleen maar gaat over huis en tuin, en over groente en over onze dieren en over ons zelf. Eigenlijk gaat het daar maar een klein beetje over.
Het liefst hou ik me bezig met het redden van de aarde. Haha. Mijn hele leven al hoor. Als kind van zes draaide ik al stiekem de verwarming uit, en de lampen. En werd woedend als iemand de warme kraan aanzette en het water gewoon liet wegstromen. Jaja, zo'n kind was ik. 😌
Het zit er gewoon ingebakken. Dat natuurbehoud. Best lastig, in een tijd waar energie en schoon water en de wilde natuur weg gulpt. Ik wil er eigenlijk de hele tijd over schrijven. Maar dat is saai. Dus doe ik het af en toe.
Een lezing bij onze vereniging, maandag, van een boswachter. Nico Arkes. Hij vertelde schitterend over wat Staatsbosbeheer allemaal doet. Er staat een verslag in de weblog van Staphorst. Je kunt het hier lezen.
Dingen die mij bezighouden ......
Zijn honingbijen een concurrent voor wilde bijen? Waar komen die drie nieuwe windmolens in Staphorst? Hebben wij genoeg vrijwilligers om op basisscholen lessen te geven over de natuur? Kunnen we een vaste inloopochtend op zaterdag houden, elke week? Hoe komen we aan fondsen, voor al onze plannen?
Gisteravond was ik bij de gemeente. Heb veel mensen gesproken. Over, dat we graag willen meedenken en mee beslissen, bij de gemeentelijke plannen over natuur en klimaat.
Dat willen zij ook graag!
Dus, daar hoor je allemaal meer over. Te zijner tijd. Misschien doe je zelf wel ideeën op, voor in jouw eigen buurt. In jouw eigen gemeente.
Maar goed. Terug naar het opruimen. 😊
Schuur nummer één, dat is mijn werkschuur. Daar staat een werktafel en daar is het gereedschap. Maar daar staan ook de weckpotten. En die worden vies van het zaagsel en stof. En ze kunnen bevriezen, want er is geen kachel.
Dus, die weckpotten, daar begon het mee. Die zijn verhuisd naar de voorraadkast.
De voorraadkast zat helemaal vol, maar rommelig vol. Als je dat dan gaat ordenen is er ineens heel veel plek. En kunnen er met gemak 80 literpotten met groente bij in.
Nou ja ..... ik hoop dat de steunen het allemaal houden. Het is wel zwaar.
En dan dit. Als je tuiniert of weckt of met levend spul bezig bent, moet je kunnen incasseren. Want dingen kunnen heel goed mislukken.
Van alle potten die ik weck, moet ik regelmatig wat weg doen. Dat hoort erbij. Soms gaat het verzuren of vergisten, omdat er teveel zetmeel in zit. Of omdat je het elastiek niet goed op de rand hebt gelegd. Of omdat er een rot stukje ergens in zit.
Het is jammer van al het werk maar het hoort erbij. Gewoon op de compost doen, niet over treuren.
 |
Het achterste deel van die eerste schuur, dat is de koelcel. Die nam ik als tweede onder handen. Er staan vijf kratten met aardappels in, die allemaal dertig kilo wegen.
Dat moest eruit.
En ook nog zes kratten met wortelen en bieten. Ook eruit.
Die wortelen en bieten gaan altijd iets uitlopen.
Maar helaas was er een kolonie bladluis neergestreken op die uitlopers. Ojee. Wat nu?
Ik heb zitten denken. Het is bladluis, dus de groente zelf wordt niet beschadigd. Alleen maar die blaadjes. Het is vast niet zo erg. Dus, een deel van de uitlopers is er af geplukt, en de kratten zijn schoongemaakt.
Toen is de hele koelcel geschrobd. Alle luizen weg. En alle kratten weer terug. En de temperatuur naar 7 graden in plaats van 9.
Of het helpt? Afwachten. De aardappels hadden niks, gelukkig.
En tot slot, wat schaft de pot?
Paul at niet mee vanavond. Dan doe ik niet moeilijk. Gewoon, zo'n bordje, met drie dingen. En met een kommetje mayo in het midden. Dat had ook pesto kunnen zijn. Of ketchup. Of blauwe kaas, of gebakken spekkies, of zoiets.
(ps. Co en Liesbeth dank voor het lieve pakketje, ik ben jullie emailadres kwijt ...)
2 reacties:
Of de steunen het houden zal veel meer afhangen van de achterwand waarop de rails zijn bevestigd en lengte en aantal van de (hout)schroeven. Vaak wordt alleen aan de boven- en onderzijde de rail op het achterschot geschroefd en met een beetje geluk ook nog een schroef in het midden. Dat de onderste schroef weinig meer doet dan de rail op zijn plek houden realiseren heel veel zich niet. De trekkracht moet echt opgenomen worden door de bovenste schroef/schroeven. OP de foto zie ik dat de rails 50 a 60 cm uit elkaar geplaatst zijn en dat de plank nog een cm of 10 a 15 oversteekt. Als het tegenzit komt er dus 10 kg op een steun te rusten. Tot zover een lesje mechanica, iets waar ik een deel van mijn werkzame leven mee bezig geweest ben.
Wat ik me afvraag is hoe die bladluizen op het jonge loof terechtgekomen zijn. Ze moeten (als eitje?) al aanwezig geweest toen de knollen opgeslagen werden. Zou het verlagen van de temperatuur voldoende zijn om een nieuwe 'uitbraak' te voorkomen? Het heeft denk ik wel een gunstige invloed op de bewaartermijn.
Dankje weer voor het meedenken! Ik zal de potten bovenin allemaal naar rechts schuiven, dan is het gewicht meer verdeeld over de steunen.
Wat de luis betreft, ik denk dat ze uit de meiknollen kwamen. Die lagen eerst ook in de koelcel, maar zijn er nu uit. Die zijn voor Bella.
Een reactie posten