Een beetje haast.

Toen ik over de tuin liep kwam de hele ark van Noach achter me aan.

De dieren vinden het gezellig om bij je in de buurt te zijn. Dat komt natuurlijk ook omdat er vaak een appeltje of koolblad ofzoiets te snaaien valt, maar ook gewoon, gezellig. Het zijn kuddedieren.

Hoe meer zielen hoe meer vreugd.

Het was een tuindag vandaag. Eerlijk gezegd heb ik een beetje haast.

Ik wil een veldje inzaaien met wintertarwe, en dat had eigenlijk al in september gemoeten. Dus nu moet het veldje zo snel mogelijk worden omgespit, en dan harken en harken tot al het ergste onkruid eruit is, en dan de tarwe zaaien.

Op het veld staat het onkruid kniehoog, en er is ook nog een rij dikke suikerbieten. Die gingen eruit vandaag.

Na anderhalf uur spitten is er vijftien vierkante meter zwart. Pffffff en ben ik het alweer zat.

Even iets anders tussendoor. Iets leuks, met bloemen.

Eén van onze dochters heeft structureel last van haar hoofdhuid. Die is altijd geïrriteerd. Het haar is slap en futloos. In het verleden maakte ik rozemarijnshampoo voor haar, dat hielp wel iets. Maar rozemarijn heb ik hier nog niet. En ik wou iets anders proberen.

Daarom heb ik vanmiddag alle goudsbloemen die ik kon vinden geoogst. Die worden dan gedroogd, en daar kan ze dan een aftreksel van maken, en haar haar mee spoelen na het wassen. En dan niet uitspoelen maar laten intrekken.

Goudsbloem is EHBO voor de huid. Net als aloe vera. Hopelijk helpt dit.

Bij het plukken kwam ik ook langs de compostbergen, met die aangevroten pompoenen. Ik schreef laatst dat de muizen ervan hadden gegeten. Maar dat klopt niet.

Het zijn helemaal geen muizen, maar er zit een hele kolonie egeltjes in de compostbergen. Ik heb ze laatst gezien, 's avonds in het donker, ze waren aan het eten van de pompoenzaden.

Grappig hoor. Nou, ze mogen ze houden. De aangevroten exemplaren dan.

Met de goudsbloem oogst en een paar uitgebloeide zonnebloemen weer terug. De zonnebloemen zijn zwaar van de pitten. Die zaden worden komende winter gebruikt. Voor winter-groenvoer.

Wacht maar af. 😊

Vanmiddag is weer een stuk van het tarweveld omgespit. En daarna nog bonen geplukt. De droogbonen. Van die leuke gestreepte. Het bonenbed is nu bijna leeg.

Als ik die bonen zie moet ik denken aan de dure eiwitpoeders, die sporters soms gebruiken. Hoogwaardige eiwitten zitten daarin. Vaak komen die uit peulen en uit granen.

Het zou een stuk voordeliger zijn om wat peulen op te kweken in je eigen tuin. Laat wat bonenranken groeien, langs een schutting of pergola. Laat de boontjes dan volledig uitgroeien en oogst de zaden. Je hebt er niet veel van nodig, om méér dan genoeg hoogwaardige eiwitten binnen te krijgen. Een handjevol peulen, een of twee keer per week, is voldoende voor alle eiwitten die je nodig hebt.

En nog vers ook. En kost haast niks. Nou ja, wat arbeid.

De zon daalt alweer, en mijn werkdag zit erop. De hele dierenschaar loopt ook weer mee terug want het is etenstijd voor hun.

Zij krijgen eten. Dan de spullen opruimen. En dan wijzelf nog eten.

En tot slot, wat schaft de pot?

Ik had zin in stamppot vandaag. In lekkere puree met aardappelen en kruiden. Dus dat werd het. Een puree maken van in blokjes gesneden aardappelen, met een kluit boter en wat hete melk. En de groente, pompoen en prei, heb ik apart even gebakken in wat hete olie met kerrie.

Dan alles bij elkaar. Peper en zout erbij, en nog een handvol katjang pedis. Gekruide pinda's.

Met een salade van kropsla, tomaten, avocado, walnoten, en een dressing van twee el mayo, één el mosterd, en wat limoensap.

De avocado's kweek ik niet zelf. Daar begin ik ook niet aan. Teveel gedoe.

Ik wilde er bietenburgers bij maken. Maar ik kon geen eieren vinden, bij de kippen. Waar die nou weer zijn?

Nou ja dan maar geen burgers. Zo is het ook wel goed.