Toen wij verhuisden van Bussum naar Punthorst, toen raakte mijn maatje Susan in paniek. Ze heeft een kleine beperking en begreep niet precies wat dat betekende, dat wij weggingen.
´Zie ik je dan nooit weer?'
'Tuurlijk wel. Ik kom je toch opzoeken!'
En vandaag was het zover. Ik haalde haar van huis op en we gingen samen een rondje door het dorp lopen. Natuurlijk ook even bij ons oude huis gekeken, en bij de allereerste Moeskers Moestuin.
Koffie drinken met taart of met een broodje. Vast onderdeel van onze uitjes.
Wat mij opviel? Nou, Bussum is nog steeds Bussum. Bussum is niks veranderd maar ik zelf wel. Ik heb hier met vreselijk veel plezier gewoond, 17 jaar, maar ik wil voor geen goud terug.
In één jaar tijd zijn we echte plattelanders geworden. We kunnen gewoon ruimer ademen onder de wijde lucht en in het veld, tussen weiden en akkers. Je went heel snel aan ... ruimte.
Elke dag weer die mooie wolkenluchten, kijk ook nou weer. Vanavond plopten er spontaan van die bloemkool wolken op aan de horizon. Je ziet hoe ze zich volblazen .... en onderaan hangt een piepklein regenboogje, daar regent het, terwijl de wolk erboven als een vorst omhoog rijst.
Wolken. Kan je uren naar kijken.
Langs het pad staan de zonnebloemen van de buurtjes. Het zijn net meisjes. Ze zijn al wat uitgebloeid, deze meisjes, en de ponnie gaat wat sliertig zitten.
Ik vind die ene net Janice, die grappige gitariste van de Muppet Show.
2 reacties:
Ik snap wat je bedoeld, jullie wonen daar prachtig en vooral vrij. Geniet ervan. Fijn weekend.
Ik snap helemaal wat je bedoelt. Wij hebben 18 jaar in Loosdrecht gewoond en nu al weer 13 jaar op het platteland van West Friesland. Ook wij zouden niet meer terug willen. Geniet van de vrijheid en de ruimte, net als wij doen.
Een reactie posten