Zo maar wat dingetjes.

Dagen vliegen voorbij. Seizoenen ook. Dat is natuurlijk omdat je ouder wordt, dat alles zo snel lijkt te gaan.

Ik wilde de zomer nog wel even vasthouden, de warmte en de heldere blauwe luchten, maar we gaan echt de herfst in. Overal nootjes op de grond, die lage zon, en dikke spinrag bouwsels op de struiken.

De dagen zijn vol. Nog steeds maar oogsten, en ook veel bezoekjes. Wij gaan zelf op pad, en vrienden komen langs. Iedereen krijgt een doos met oogst, altijd met een pompoen.

Gisterenmorgen wilde ik beginnen aan de was, maar het wasmiddel was op.

Kopen? Het was net zeven uur. Maken? Nu even geen tijd voor. Maar gelukkig stond er nog een doos met wasnoten, die ik ooit kreeg, ik dacht van Barbara? Of van Marjan?

Het zijn Muko Wasnoten. In elke natuurwinkel te koop, of via internet. Zeer milieu- en huidvriendelijk!

In India en Nepal wassen mensen al sinds mensenheugenis met deze wasnoten, die daar gewoon aan de bomen groeien. Er zit veel saponine in, waardoor het gaat schuimen.

Kom, we proberen het maar es. Het is wel zo dat de noten géén geurtje hebben. En je wil toch wel graag dat je wasgoed lekker ruikt. Dus ik vulde één van de bijgeleverde katoenen zakjes met lavendelbloemen. De andere met 6 noten. Dichtknopen, en beide zakjes gaan mee, de witte was in. Op 60 graden.

Het ziet er goed uit. De lakens waren mooi wit, en voelden schoon aan. Een heel subtiel lavendelgeurtje hing erin. Nou die noten houden we er voorlopig in.

Je kunt ook onze eigen kastanjes hiervoor gebruiken. Dat werkt vooral goed als je ze eerst in een bakje water laat voorweken. Ingekerfd. En dat dan allemaal toevoegen aan de was.

Bekje hielp eventjes met de lakens recht hangen. Handig hoor zo'n katje! Het aantal muizen in de schuur loopt ook al terug! 😊

Verder was ik weer als Dagobert Duck aan het goudklompen delven. Enorme joekels zijn het. Ons geldpakhuis stroomt vol. Overvol.

Gelukkig was Lijsje hier van 't weekend en die vertelde hoe haar vader de aardappels bewaarde. Hij groef een kuil, kiepte ze daarin, stro erover, daar weer zand overheen, en zo bleef het de hele winter goed. Ook met vorst.

Een simpele manier van inkuilen dus.

'En als jullie dan een pan aardappels nodig hadden dan maakte je daar een gat in?' Vroeg ik
'Ja hoor, gewoon even dat stro en zand opzij en je pakt eruit wat je nodig hebt en dan weer dichtmaken.'

Kijk. Daar hou ik van. Simpele oplossingen. Die gaan we proberen.

Nog zo'n ander lopend project is de azijn. Elke ochtend na het ontbijt gaan daar de schillen van de appels in.

Maar dan komt er een moment dan zit zo'n pot vol.

Ik gebruik hier op de boerderij véél meer azijn dan in Bussum. Daar had ik aan een paar liter per jaar genoeg. Maar hier, met al die zoetzuur recepten, en met azijn op de stoeptegels tegen het mos, dat soort dingen, heb je gewoon veel meer nodig.

Dan maar een groot vat maken.

Het moet warm staan. Liefst in de zon. En er moet zuurstof bij kunnen dus het deksel niet helemaal dicht.

Al die kleurige projecten .... wat zal het saai zijn in de winter als er weer gewoon planten op de vensterbank staan!