Praten, en zwijgen.

on woensdag 26 oktober 2016





Als je gaat verhuizen kun je je kleren allemaal uit de kast halen, netjes opvouwen, in stapeltjes verdelen en in dozen stoppen. In het nieuwe huis haal je die die dozen weer tevoorschijn, je haalt de stapeltjes eruit, alles uitkloppen, en je hangt alles weer op de hangers en bergt het op in de nieuwe kast.

Tja. Kán.

Maar hoeft niet. Dit werkt ook prima. Drie minuten van kast tot kast.




 



Ja en verder .... vooral veel gepraat vandaag. Met de schilders, die aan de laatste klussen bezig zijn. Waar die ene binnendeur gebleven was, vroeg de schilder? We moesten echt zoeken, hij stond in de schuur achter de grasmaaier. Maar nu is hij mooi in de verf.





Praten met de tegelzetter, die de vloer zo mooi maakt. Of hij genoeg tegels over had om óók de meterkast nog te betegelen vroeg ik hem .... want die was ik vergeten bij het opmeten. Ik heb zát tegels over, zegt de tegelzetter. Hij lacht nog steeds over die 10% extra die ik heb besteld. Hij heeft nog geen enkele tegel verspild.

'Wil je ook tegels in de wc?' 'Nou graag, als je genoeg hebt?'
'Done!'

Ik vind het zo grappig dat hij zijn werkkleding elke avond ophangt in het gebint. Zijn schoenen ook. Handig hoor die houten palen in de woonkamer! Ook de timmerman hangt zijn jas eraan op.






We hadden wat gedoe met de keuken. Eerst kwam het aanrechtblad een dag te laat. En toen kwam de monteur maar niet terug. Ik dus bellen. En wéér bellen. Praten als Brugman. Hallo-o-o we gaan overmorgen verhuizen hoor! Maar de monteur kwam wel, vanavond om half zes. Daarnet om negen uur belde hij op dat het klaar was.

Nu kan morgen dus die rand daarboven langs nog getegeld worden. Haha kantje boord allemaal!

En ondertussen gaan de timmerlui door in de paardenstal. Want in huis hoeft niet meer getimmerd. En dat echte pionierswerk .... is toch eigenlijk het mooist van alles. Dus af en toe daar ook even kijken. Je ziet hoe de kozijnen al worden gemaakt, terwijl de spouwmuren nog gemetseld moeten worden.

Dus, éérst maken ze die houten ombouwen om de ramen, inclusief de vensterbanken. En dan pas de binnenmuren. Goh, nooit geweten.





De installateur appt. Over buitenlampen en bewegingsmelders. En ... wat voor deurbel willen we?

Huh? Een bel? Mensen bellen hier toch nooit aan? die lopen allemaal achterom.




Jaja, de laatste loodjes. Het heeft wel iets hoor, alsof je een soort vertraagde estafette aan het doen bent met de hele club. Iedereen voelt de 'deadline' van vrijdag, als we hier met de meubels komen.

'Ik wou nog even de vloer schoonmaken morgen.' zeg ik tegen de schilder. (Oftewel kan die rommel een beetje weg?)
'Ik wou nog even de woonkamer behangen morgen.' zegt hij. Okee. Goed. Dat gaat vóór natuurlijk.






Kan ik de bijkeuken al schoonmaken? Nee, daar wordt ook nog geschilderd door schilder 2.

Wat ik uiteindelijk gedaan heb? Het kerstservies uitpakken. En in de keukenkast zetten. Hahaha over prioriteiten gesproken! :D





En de bovenverdieping stofzuigen. Want die is klaar. Gelukkig, nu kunnen we tenminste straks alle dozen ergens neerzetten.





Het voelt nog niet helemaal als ons huis. Het voelt als het huis van Jan, die het helemaal verbouwd heeft. En van de schilders en van de loodgieters. Het is nog steeds net alsof je bij hun op bezoek bent.

Alleen op het weiland voelt het al echt .. als eigen.

Daar komt de rogge op. Het Sint Jans rogge, dat de hele winter door en het voorjaar en de zomer zal groeien, tot het wel twee meter lang is en mooie voedzame graankorrels voor ons heeft, volgend jaar juli!






..... en ..... ook heel fijn. met de rogge hoef je niet te praten en niet te beslissen. Die groeit gewoon stilletjes.

Dus, lekker nog een uurtje zwijgen, met de rogge.



3 reacties:

Unknown zei

Succes met alles en straks ook met de verhuizing

Es zei

Wat mooi en snel al je rogge. En sterkte met de allerlaatste loodjes...en wat wordt het MOOI!!!
X Es

M.A.C. zei

Wat wordt je huis prachtig,de keuken geweldig gewoon,en dan die ramen al die kleine ruitjes,schitterend allemaal.ben ook heel benieuwdt hoe het met de rogge gaat,blijf dat wel volgen,groetjes uit Engeland