Wat een weelde.

on donderdag 20 mei 2021






Elke dag is er wel iets extra´s, deze week. Leuke dingen hoor, dat zeker, maar het maakt je week wel erg vol. En na anderhalf jaar meestal 'niks extra´s' door Corona ben je dat gewoon niet meer gewend. 😊


Zo hadden we dinsdag weer ons tweewekelijks overleg. Alle praktische dingen worden uiteraard besproken, nieuwe plannen maken, maar ook ... lekker rondkijken waar Editha zoal mee bezig is. Want de vergadering was in haar atelier. Ze experimenteert met plantaardige verfstoffen. Verf halen uit bijvoorbeeld Guldenroede, uit rabarberblad, uit uienschillen. 


Allerlei testjes hingen aan de muur. Ze gebruikt de verf om textiel te verven, maar ook gewoon op papier. Leuk om te zien!

 







Nou vanaf nu bewaar ik dus de uienschillen voor haar. We eten die bijna elke dag wel, dus kan er straks vast wel een rok of shirt mee geverfd worden!😊😊







Op de tuin heb ik van de week de laatste maisplanten uitgezet. En ook nog wat mais rechtstreeks gezaaid. Dat is altijd spannend want de kraaien zijn gék op de korrels, als die nét gaan ontkiemen. Maar omdat ik op het moment weinig kraaien zie .... waag ik het er maar op.


(Vorig jaar moest ik vanwege de kraaien drie keer opnieuw dat hele veld inplanten! En ze aten ook nog van de kuikens. Mán wat was ik die beesten toen spuugzat!!)







Op het bladvak heb ik langs een deel van de doperwten rijshout gezet. Dat zijn gewoon takken met veel zijtakjes. Als je aan beide kanten van je erwten van die takken plaatst, krijg je op een gegeven moment een soort .... fort.


Want die erwten gaan groeien en grijpen de takken vast. En samen bij elkaar vormt dat dan een heel sterk bouwwerk. De takken die de erwten steunen, en vice versa. Hier onder zie je de eerste erwten (capucijners zijn het trouwens) die al wat groter zijn en al helemaal verweven zijn met de takken. Héél stevig is het geworden!







De komkommers voor in de kas, de gewone lange dus zeg maar, die koop ik altijd. Die zijn geënt, en dan heb je vrij grote zekerheid dat je ook echt flink wat komkommers krijgt. Van die lange zoals in de winkel. Paul wil die altijd graag.


Vorig jaar bléven die komkommers maar groeien, wel tot aan de vorst.


Zelf hou ik meer van de mini-komkommers, die je zelf uit zaad kunt opkweken, en die wat stekelig zijn en sterker en die (vind ik) véél meer smaak hebben. Die kunnen gewoon buiten opgroeien. Ik heb ze bij de rand van de bak geplaatst en ook nog een grote tak als steun gegeven. Zie tweede foto.







En natuurlijk bij al het werk zijn de dieren in de buurt. Ze houden allemaal van gezelschap, behalve de kippen. Die zal het worst wezen waar ik ben of wat ik doe. Die komen alleen maar als ik ergens graaf, niet voor mij maar voor de wormen.


Maar Brit loopt altijd mee, stok in de bek, voor als ik ineens zin heb om met die stok te gooien. Dan heeft ze hem alvast bij zich. En Billie is ook nooit ver weg. Ze is buiten altijd heel alert. Loopt er ergens ook een verstrooide muis rond? Of een mol? Hop! Gotcha!!


Buiten heel alert en waakzaam, en binnen is het dan weer een luie toezel die het liefst de hele dag op de schone was ligt te slapen. Zo grappig die contrasten!







Gisteren reed ik op de terugreis van mijn moeder over Meppel, want daar had ik een afspraak voor mijn eerste inenting. Op het moment dat mijn geboortejaar 'aan de beurt' was, vorige week, kreeg ik meteen appjes van de kinderen. Zij vinden ons, vijftigers, al oud, en dus kwetsbaar.👴👵

'Mam! Jou jaar is aan de beurt!! Meteen prik-afspraak maken hoor!'
'Jaja.' zei ik, en keek eens op de website. Overbelast. Haha. In het jaar 1964 was er zeker een geboortegolf? 's Avonds wéér appjes. 'Heb je je al aangemeld?' 


Dus, door de kinderen was ik er vlot bij. Stond ik alleen bij de balie ...... zonder papieren, want die heb je niet als je je online aanmeld. Maar dat gaf niet. Alleen je ID heb je nodig. De formulieren lagen daar ook wel en kon je daar invullen. Nou, het prikje heb ik gehad. Ik ben blij dat we hier in ons land die luxe hebben, en dat het allemaal zo goed geregeld is. In een mum van tijd zijn miljoenen mensen ingeënt, en zijn onze kwetsbaren en onze ouderen een stuk veiliger. 


(waar ik mijzelf nog láng niet toe reken, hoor!) (piepjong nog!!)😄😄


En als beloning dan nog even door naar de Kringloop in Meppel. Koekeloeren. En een zak met schroeven kopen. Een kilo nieuwe schroeven, van alles door elkaar, voor twee euro. Dat laat je toch niet liggen? Allemaal van die handige moertjes en boutjes en plaatjes die je misschien nét een keer nodig hebt!


)ja, nee, tuurlijk, ik heb wel meer gekocht maar geen foto van








Ook was er een jonge man verschrikkelijk mooi aan het piano spelen. Echt het was een geweldig concert! Zomaar. In die grote hal klonk het alsof je in een concertzaal zat.


Overigens zijn er altijd veel instrumenten te koop bij Kringloopwinkels. Van mensen die misschien aan een drumstel begonnen maar toen ruzie met de buren kregen? Ja je kan er van alles bij verzinnen. Maar in elk geval, als je een instrument overweegt, kijk dan ook eens in zo'n winkel.








En zoals je hierboven ziet, is Circus Renz nog niet helemaal wat het wezen moet. Je ziet de dikke bel water staan, in het dak. Later stond er zelfs nog veel meer in. Vandaag met harde wind vloog er zelfs één van de drie zeilen helemaal af. Er moet echt nog één en ander aan worden versleuteld.


Oja, en de koelcel heb ik opgeruimd. Daar staan alleen nog maar aardappelen in en bieten. De koelcel is allang uit. Die staat maar een paar maanden per jaar te koelen, en verder is het daar zonder koeling koel zat. Aardappelen moet je ontdoen van sprieten. Als je dat drie keer hebt gedaan groeien ze niet meer aan. Dan zijn de ogen op.


En de bieten moesten ook worden nagekeken, op zachte exemplaren. De zachte gaan naar de koeien. Bieten bewaar ik in turf en dat werkt heel goed. Alleen is turf niet duurzaam, dus ik gebruik al vijf jaar lang dezelfde turf. Dan zou je denken .... je krijgt schimmels enzo .... maar niks hoor. Turf laat zich dus heel goed hergebruiken, jaar na jaar. De meeste bieten zijn nog stevig en gezond.












De appels en peren zijn wel wat minder aan het worden en die verwerk ik later van de week wel. 



Nu moest er nog een vierde bonenbak komen, want drie ... dat was eigenlijk net niks. Twee bakken zo gezellig bij elkaar ....... en die derde zo alleen. Dus, er kwam een vierde bij.



Maar dat had je al een keer gezien!











Met al dat graven éét je natuurlijk ook als een slootgraver. Ik at vandaag alleen, en heb toen een Chinese kool fijn gesneden, en gemengd met een rest macaroni met groente en tonijn, van gisteren. Dat soort dingen kan gewoon als je alleen bent. 


Goed hoog opstapelen, boek erbij, en lekker eetlezen!


De koeien nog wat avondhooi, en dan relaxen in een omgekeerd kruiwagen! In het zonnetje. Wat een weelde!😊







6 reacties:

Lies zei

Boeiend weer, Clarien, bij Editha.
Fris, je groenten!
Kringloop, altijd verleidelijk... Meegepakt, een concertje!
Ik las, 'k zal 't proberen, dat een appel bij je aardappels voorkomt dat ze je opslagplaats voor een akker houden!?
't Leven kan schoon zijn...
Lie(f)s.

Willem zei

De paaseieren werden in mijn kindertijd gekleurd met veel gewassen die je vond in en om het huis. Met uienschillen kreeg je bruinachtige eieren, met jonge rogge blauwgroene eieren, met varkensgras ook een groene kleurvariatie en met walnoten schillen kreeg je ook een of ander bruinachtig kleurtje. Mos dat we van de bomen haalden gaf weer een bleekgroenblauwe kleur. Kortom, als kind waren we zeker zo druk met eieren verven als mijn moeder. Wij werden geacht de kleurstoffen te plukken. Het was altijd een hele herejee om de paaseieren gekleurd te krijgen. Later werd het een stuk gemakkelijker; toen werd er simpelweg een beetje crêpepapier in het kookwater gemikt en je kreeg gekleurde eieren die soms zeer deden aan je ogen. Het begrip 'iemand de ogen uitsteken' heeft in die tijd voor mij betekenis gekregen.
Je merkt, Editha kan nog een heel eind weg experimenteren met kleurstoffen, gewonnen uit de directe omgeving.
De waterbellen in het schuine dakgedeelte van je circustent zal blijven bestaan zolang je er plastic folie gebruikt voor dat dak. Je kunt het wat verminderen door er op regelmatige afstanden, ongeveer elke meter, een soort 'spantje' tussen de hoge en lage langslat te maken. Er kan zich dan minder water verzamelen tussen op die relatief kleine oppervlakken. Als je gaas hebt, het mag vrij grofmazig gaas zijn, dan kun je dat ook als ondersteuning gebruiken en daar het plastic overheen leggen. Dan kan zich nog nauwelijks water ophopen. Maar dat zijn zaken die ikzelf uit zou stellen tot een rustiger periode. Voorlopig zou ik me behelpen met wat ik heb en dit zien als een leerproces.

MC zei

Wat een leuk atelier, bij Editha !

Dat water in de zeilen boven de tomaten, dat zou je misschien kunnen recupereren, Clarien ?

Hier waait het hard en is het nog altijd heel fris. Geen tomatenweer, spijtig genoeg.

Bedankt, en prettige dag !

Anoniem zei

Hoi Clarien, wat staat je tuin er al weer mooi bij!
Ik zie in een reactie hierboven, dat er gaas gebruikt wordt voor de ondersteuning van het plastic.
Ik heb ook zoiets, eerst van dat groene gaas, een beetje bol buigen, daar het plastic op en dan aardbeiennet erover om het plastic te fixeren...het is een heel pakket,maar het werkt wel...
Misschien een basis idee om op te variëren!
veel tuinplezier.
groet Janny

Anoniem zei

Clarien, het verrast, zo niet verbaast, mij, dat jij als gezond, principieel biologisch en zo duurzaam mogelijk levend en tuinierend mens je laat inenten met spul dat toch echt niet van biologische 'makelij' is.
Opmerkelijk vind ik ook, dat jullie kinderen hun vader en moeder als 55+'er voor oud(er) en kwetsbaar houden, al ben je nóg zo fit en gezond (bezig).....


Clarien zei

Anoniem, jammer dat je de reactie van de kinderen zo negatief veroordeeld. Ik vond het juist heel aandoenlijk, want het kwam voort uit bezorgdheid om hun ouders.

En het inenten, tja, ik doe het niet voor mijzelf, want ben zelf helemaal niet bang voor corona. Dat beetje gif in mijn lichaam neem ik op de koop toe, als dat leidt tot bescherming van de kwetsbaren en ouderen in onze samenleving.

Ieder maakt zijn eigen keuze. Laten we dat respecteren. En hiermee is de discussie over inenten op deze post afgesloten.