Barbara kwam logeren. Echt leuk! Want zij is zo iemand, die naadloos instapt in mijn wereld, ook al is die héél anders dan haar wereld, en wat zij zoal gewend is.
Zo kwam zij aan in een mooie rok en ladder-loze panties, want ze was zó uit haar werk in Amsterdam deze kant opgereden. Ik was met mijn vuile kloffie aan, bezig de stal uit te mesten. Vaste klus op vrijdagmiddag.
'Leuk!' zei ze. 'En wat moet je nog meer doen?'
'Nou eigenlijk wou ik nog kalk strooien,' zei ik, 'over het weiland. Maar het is daar wel een drekke modderbende. Niks voor jou!'
'Oh geeft niks hoor, ik heb laarzen bij me!''
In de rokken, laarzen aan, emmers met kalk mee, en ja hoor, daar ging het! 😊😊
Top! We waren zó klaar met dat hele weiland.
Ook vandaag draaide ze gewoon mee in mijn zaterdag programma. Méé naar de Pilates les, en méé met de wandeling in het bos, van tien tot elf, met een groepje van de vereniging. En daarna drinken we dan altijd nog koffie, en praten over van alles en niks. Och, je kent het wel, nieuwtjes, dingetjes.
Barbara vond het allemaal leuk en kon het met iedereen meteen goed vinden.
En vanmiddag ... was er die workshop van Editha. Japans boekbinden. Tuurlijk ging Barbara óók mee.
En die twee uurtjes, die vlógen om!
Eerst vertelde Editha ons iets over de achtergrond. In het westen (bij ons dus) wordt papier gemaakt van hout. Dat geeft lekker stevig en glad papier, waarop wij met harde pennen duidelijke letters en tekens schrijven.
In het oosten, daar wordt papier óók gemaakt van planten, en van kruiden. Zachter papier dus. En daar wordt nog veel gekalligrafeerd, met zachte tekens op dat zachte papier, waarop de letters zelfs iets mogen uitlopen.
Echt ...... het oosten en het westen ..... een wereld van verschil!
Meer vertel ik niet, anders is al het nieuws eraf voor wie de cursus nog gaan volgen. 😊
Nu moesten we een aantal keuzes maken. Welke binding wil je maken? Simpel, of iets moeilijker? Welk papier kies je voor de kaft? Wat kies je voor de binnenste bladen? En welke kleur bindingsdraad kies je?
Terwijl wij aan het kiezen waren, wat best moeilijk was, want alles was zo mooi .... werd er heerlijke thee en koffie en vers gebakken appeltaart geserveerd!
En toen was het .. aan het werk!
Hoe het allemaal gaat vertel ik natuurlijk ook niet. Ga gewoon die workshop volgen en je leert een heel nieuw vak! Echt, het is prachtig wat je uiteindelijk in handen hebt, en voor iedereen te doen.
Onder het werken kwamen er allerlei ideeën voorbij.
Zo had G. een mooie envelop meegenomen, die haar dochter ooit zelf maakte, en die envelop werd méé gevouwen in haar boekje. Nu is dat dus een bladzijde van het boek geworden. Zo kun je allerlei persoonlijke dingen toevoegen aan zo'n boek. Of een heel persoonlijk cadeau maken voor iemand.
'
R. had een prachtige kaft gekozen, van oudroze papier. Maar welke kleur binddraad kies je daarbij? Creme? Of toch smaragdgroen?
Editha had een boek met Japanse prenten, met echte mooie Japanse kleuren en kleur ideeën. En dat groen bleek heel juist héél mooi te combineren met oudrose. Het is een veel voorkomende combinatie in Japanse kunst.
Dus, werd het een groen binddraad!
Nou, ik koos voor de zekerheid maar voor de simpele bindtechniek, en had er nog best wat werk aan. Maar het is nu klaar. Een heel mooi nieuw boekje, zelf gemaakt!!
Poeh poeh! Boekbinden. Een vak apart weer. Maar geweldig leuk om dat te leren!!
Top Editha! Dankjewel voor de leuke middag! Doma arigato!! 🙏
Nu ligt er op de tafel, tussen mijn gewone rommeltjes, dus ineens een splinternieuw boekje. Wat weer uitnodigt .... tot schrijven, mooie dingen en teksten overschrijven, kadootjes maken, mooi papier recyclen, tekenen, foto's inplakken, recepten in bewaren, kruidenzakjes in plakken, och, weet ik veel. Zóveel!
Van alles kun je ermee.
Zelfs Billie is er blij mee. Want je kunt er ook heel lekker op liggen. 😊
4 reacties:
Heel knap gedaan, Clarien ! Mooi !
Lie(f)s.
Clarien, het was super!😊
Lieve groeten voor jullie allebei.
Leuk dat je vriendin gezellig mee doet met de dingen waar je van houdt. Dat zijn vriendinnen om te koesteren. Gelukkig heb ik ook een aantal leuke vriendinnen. Ik denk dat wij vrouwen dat nodig hebben. Groetjes van Lien.
De foto van je vriendin met de emmertjes kalk voor haar buik deed me denken aan de 'zeihuve' die mijn vader gebruikte, voordat de machines het overnamen, om iets te zaaien/strooien. Een zeihuve was een houten bak die hij voor zijn buik had en met een leren riem om de nek op zijn plek gehouden werd. Afgaand op de naam 'huve' zal het oorspronkelijk een gevlochten mand geweest zijn. In mijn moerstaal heette alles wat van stro gevlochten was, een 'huve' Een bijenkorf bijvoorbeeld was een 'iemenhuve' en 'zeien' is zaaien, maar een zei is een (melk)zeef en een 'zeidoek' is een soort theedoek die als eerst barrière tegen het vuil in de melkzeef gehangen werd. Ja, vanuit het Drents gezien kent het Nederlands veel vreemde woorden en begrippen.
Wat ik achteraf gezien, vreemd vind is dat een mand of korf van wilgentenen onder alle omstandigheden een 'körf/körvie' genoemd werd.
Een reactie posten