Saai?
Nee, saai is het hier nooit. Vind ik. Het is altijd druk, elke dag van alles te doen. Maar de plaatjes zijn soms wel saai. Want sommige dagen zijn zó vol dan heb ik geen tijd om mooie sfeerfoto's te maken. Dan schiet ik soms snel even een kiekje van bijvoorbeeld een rogge aar, toen ik vanmiddag weer aan het dorsen was.
Een rogge aar. Ja want dat vind ik mooi. Om het verschil te zien tussen een lege en een volle.
In de volle aar zitten wel tachtig korrels. En elke rogge plant heeft méérdere aren. Dus één zo'n rogge zaadje vermeerdert zichzelf wel honderden keren, in een zomer. Dat is toch boeiend?
Op de volgende foto's gebeurde iets heel triests ... echt heel zielig ....
Ik was bezig met het verplaatsen van een partij hooibalen. Die moesten naar de stal. Dat is handiger, omdat Bella daar haar avondvoer krijgt. Nou stonden daar een paar big-bags met stro. Die stonden daar gewoon, tijdelijk.
En die sleepte ik dus eerst weg. Om ruimte te maken.
Maar .. in één van die zakken, zat een kip te broeden. Midden in dat stro! Ik was die kip al een tijdje kwijt, en daar zat ze dus. Op de eieren. Ik denk al een week of twee.
Maar helaas voor de kip, moesten die zakken daar écht weg. En daarbij was het ook geen handige plek, want als die kuikens uitkomen, dan kunnen ze nooit uit die zak omhoog klimmen. Dan gaan ze dood.
Dus ik heb naast het kippenhok een nieuw nestje gemaakt, lekker warm hooi erin, kip erin, eieren erin, plankje ervoor en steen ertegenaan. Want anders loopt ze meteen weer terug naar de oude plek.
Nou, en toen verder met hooi verplaatsen.
Maar toen.
Je ziet het al zeker.
Toen vond ik ineens overal eierschalen. Brit had het nestje gevonden en heeft de eieren geroofd en opgegeten.
Oh .... wat zielig voor die kip. Het was haar eerste nest, het is een jonge hen. Ze snapte er niks van en was de hele verdere middag aan het zoeken naar haar oude nest. Naar haar eieren. Uiteindelijk heb ik maar wat plastic fop-eieren in een kuiltje in het hooi gelegd, vlakbij de oude plek, en daar zit ze nu op.
Nee, saai is het hier nooit.
In de middag gingen Brit en ik weer compost jutten. Dit keer in de waterberging, waar nog stroken grof maaisel liggen, waarvan ik had beloofd dat ik die zou weghalen. Want het moet daar verschralen.
Dat was toch leuk Brit?
5 reacties:
Ach wat sneu van dat nestje ja. En je kan het Brit nauwelijks kwalijk nemen, als dier zijnde.
'Simpele' dingen als een aar zijn ook prachtig. Bedankt nog, voor de boekweit tip!
HGr Hilde
Het startte zo mooi, Clarien, en toen... Ocharme die kip...
Je eerste fotootje is boeiend, zeker met het rogge-verhaal. Stadskind hé... !
Lie(f)s.
Honden kun je wel degelijk leren om van eieren af te blijven. De methode is niet echt fijnzinnig, maar wel volgens de natuur van het dier; vul een ei met een mengsel van mosterd en peper en zorg dat de hond die vindt. De hond schrokt van nature zijn eten op en zal ook het geprepareerde ei in enen proberen weg te happen. Op het moment dat het ei breekt komt de bepaald onaangename smaak voluit in zijn bek en als het goed is zal de hond eieren vanaf die tijd links laten liggen. Zijn wilde soortgenoten leren op die manier ook wat wel en wat niet te eten is. Ondervinding is nu eenmaal een goede leermeester.
De hiervoor beschreven methode werkte heel goed bij de enige hond die ik me herinner uit mijn kindertijd, althans volgens mijn opa. Tommie, onze hond, was kennelijk een hond met jachtinstinct, want hij kwam ook wel eens met een konijn of haasje thuis. Thuis heb ik nooit haas of konijn gehad,en waar die beesten bleven; ik weet het niet, maar ze werden niet geslacht door mijn vader. Lichtkans dat de varkens ze kregen of dat Tommie uiteindelijk zelf de consument ervan werd.
Die tip ga ik onthouden, voor wanneer ik zelf een hond en kippen heb!
HGr Hilde
Hilde, leuk, woon je ook buiten?
Een reactie posten