Het komt eraan!

on vrijdag 27 september 2019




'WAT wilt u invoeren???' vroeg de mevrouw van de douane.
'Zaaitarwe.' zei ik. 'Maar niet heel veel hoor. Ongeveer 35 pond.'
'En wat is dat dan voor tarwe?'

Tja. Wat is dat voor tarwe. Het is héle speciale zaaitarwe, die in vorige week in Amerika bestelde. Maar daar gaat een heel verhaal aan vooraf.

Vertellen?

Goed, ik zal het verhaal vertellen. En omdat ik er geen plaatjes bij heb, laat ik ondertussen wat foto's zien die ik vond toen ik hier op de zoekfunctie 'graan' intypte.

Haha ... ik heb het wel erg vaak over graan, geloof ik ..... 😊😊 .... maar ja het is voedsel nummer één op de wereld. Niemand kan zonder graan.

'








Het verhaal begint lang geleden. Toen ik als klein meisje nog thuis woonde bij mijn ouders, en het in de zomermaanden altijd heel lekker rook op het kantoor van mijn vader, die een graanhandel had.

Hij had zo'n machientje, waarin werd gemeten hoeveel vocht er in het graan zat. Het graan werd dan verhit, en dat róók lekker! Naar vers gebakken brood!

Misschien is het toen al wel begonnen ...














Toen ik bedrijfskunde ging studeren, vroeg mijn vader een keer, of ik de graanhandel misschien wilde overnemen.

Maar dat zag ik he-le-maal niet zitten. Graan??? Saai!! Ik wilde de high tech in, en vooral in de Randstad wonen, waar alles gebeurde!

Een graanhandel overnemen in het dorpje Wildervank? No way!









Grappig he, hoe dat dan kan lopen.

Want nu zijn we weer vele vele jaren verder, mijn vader is er allang niet meer, en oh wat had ik hem graag van alles willen vragen over graan. Want nu ben ik geobsedeerd ... door graan!

En hij wist er alles van! Als mijn vader op een handje rauwe tarwe kauwde, dan kon hij je precies vertellen hoeveel procent vocht erin zat. En wat voor ras en wat voor kwaliteit het was.












Nu we hier op de boerderij wonen, en proberen zelf al ons eten te verbouwen, en ook voor onze dieren, nu ineens blijkt het wel héél handig te zijn om van alles over graan te weten.

Nu moet je het allemaal zelf uitvinden. Hoe zaai je graan met de hand? Hoeveel per vierkante meter? Hoe maai je het en hoe dors je het en hoe krijg je het schoon?





















Het kost enorm veel moeite en tijd om daar allemaal achter te komen. Je kunt er veel over lezen ..... boeken zat.

Haha ... en recepten, die zijn er ook genoeg. Graan opeten, daar weten we ook genoeg vanaf!


















Maar het verbouwen van graan, met de hand, op kleine schaal, dat is echt een vak apart.

Gelukkig was mijn vader niet de enige die veel wist over graan. Van boeren hier uit de buurt hoor ik ook veel. Wijze tips. Van die dingen die voor hun zo vanzelfsprekend zijn, en voor mij nieuw.

'Ast gain roest wilst in tarwe, most spuutn.'

Wat betekent, als je niet spuit (als je dus biologisch bent) dan krijg je waarschijnlijk roest in je tarwe. Roest is een soort schimmel die je tarwe aanvalt.

Hoho! Ik wil géén roest, maar ik wil óók niet spuutn! Dus dat ging ik uitzoeken. Is er niet een héle sterke tarwe soort?
















Afgelopen zomer hadden we een klein veldje met tarwe.

Het is met de hand ingezaaid, en ik had graan gebruikt dat we zelf hier het jaar ervoor hadden opgekweekt. Het was dus biologische tarwe, die zich hier al een beetje had 'aangepast'.

Het ging goed! Weinig roest. Behoorlijk goede opkomst. Géén ziekten. Maar wel ... veel vogelvraat.




















(even tussendoor)

Ondertussen leer je ook andere mensen en andere ambachten kennen.

Want je graan moet ook gemalen worden. Ik kan dat zelf doen, in de handmolen, of in het kleine elektrische molentje, maar dat duurt eeuwen.

Voor een bordje roggepap of een paar pannenkoeken kan dat best, maar voor een paar flinke broden ben je dan heel lang bezig. Dus ging ik eens langs bij de molenaars in Nieuwleusen.

Heel aardig, ze maalden ter plekke meteen een grote emmer rogge (die ik alvast maar had meegenomen) en willen in de toekomst best af en toe wat graan malen. En of ik óók molenaar wilde worden, was de vraag. Wat ze hebben nog geen vrouwelijke molenaars.

Ik heb zelf helaas niet zoveel tijd, maar als je het wat lijkt, en je woont in de buurt, meld je dan aan bij de molenaars van Massier!😊
















Maar goed. Tarwe dus.

Ook al ging het opkweken vorig jaar vrij goed, ik ben nog steeds op zoek naar een héél sterk ras. Sterker dan dat wat ik nu heb. En ... nu had ik ooit een boek gelezen, over de Mennonieten, die al vijfhonderd jaar lang aan het landverhuizen zijn, wegens geloofsvervolging. Van Nederland naar Polen naar Rusland naar Amerika naar Mexico.

En elke keer als ze weer emigreerden naar een nieuw land, namen ze hun eigen tarwezaad mee. Een heel bijzonder ras, een hele sterke rode tarwe.

Maar ja, dacht ik toen ik dat las ... dat is een heel oud ras. Dat bestaat allang niet meer natuurlijk.














En toen, stuurde een aardige bloglezeres mij onlangs een berichtje.

'Heb je dit gelezen?'
Ze bedoelde dit artikel.

Ge-wel-dig!! Het beroemde rode graan bestaat nog steeds!! Het is zelfs terug in Nederland, en wordt door een moderne Menno, in Friesland, weer verbouwd!!

Meteen een email gestuurd natuurlijk, of hij wat zaaigraan voor me had, maar daar heb ik nog niks op gehoord. Naja, het is een boer, en hij zal het wel druk hebben.

Daarbij wil ik graag het originele graan, biologisch, dus ik ben gaan zoeken op www.















En toen vond ik een bedrijf in Amerika die het verkoopt.

Je kan het gewoon bestellen! Dus, dat heb ik gedaan! Het eeuwen oude, sterke, gezonde, oergraan, Turkey Red Wheat.

Het groeit langzamer, en heeft minder hoge opbrengst, maar is veel voedzamer en smakelijker dan de tarwe die wij nu kennen. En ook is het beter bestand tegen droogte en plagen en schimmels.

Ik ben hééél benieuwd!!







Gisteren kreeg ik een email van het bedrijf in Amerika. Of ik toevallig ook weet of het wel bij ons door de douane komt, die 35 pond tarwe.

Hm .... geen idee. Dus, de douane gebeld.

'WAT wilt u invoeren?' vroeg de mevrouw van de douane.
'Zaaitarwe.' zei ik. En legde het geval uit.

En .... het kon! Dus .... het komt eraan! 🙆🙆🙆




11 reacties:

Wendy zei

Spannend! Ik ben benieuwd hoe dat volgend jaar gaat.
Kreeg wel baklust en lekkere trek van de foto's.
Prettig weekend,
Wendy

Lies zei

Heel mooi verhaal, Clarien, en *s*u*p*e*r*, dat het straks bij jou groeit/bloeit.
Deels kreeg je het dus met de paplepel mee...
'Goeie kweek' !
Lie(f)s.
@'Lekkere' fotoreeks ook !

M.A.C. zei

Good morning Clarien,Een geweldig verhaal,wet zeker dat

cin zei

Mooi verhaal en benieuwd wat het wordt. In Frankrijk en Wallonië duiken er steeds meer "paysan boulangers" op, bakkers die zelf hun graan verbouwen, om de bio kwaliteit van het graan te kunnen garanderen. Ze gebruiken mengsels met verschillende oude tarwevariëteiten zodat er ongeacht het weer door de diversiteit altijd wel iets te oogsten valt, maar ook omdat er op die non-hybride variëteiten geen patent rust, zodat ze hun eigen graan kunnen overhouden als zaaigoed, want dat mag met veel hybride soorten graan niet meer. (toch even de kleine lettertjes checken bij je Amerikaanse aankoop ;-) ) Het is interessante materie hoe ons graan, de maaltechnieken en bakmethodes de afgelopen 70 jaar veranderd zijn in het teken van uniformer, meer en sneller oogsten, malen en bakken. Meer dan waarschijnlijk de oorzaak van het feit dat steeds meer mensen glutenintollerant worden. Ook weer toevallig dat we zelf sinds enkele maanden in de wereld van graan tot brood gedoken zijn en dat komt allemaal dankzij de jonge bakker uit het volgende filmpje, wiens tiny bakery sinds kort in onze tuin staat https://www.youtube.com/watch?v=DOx26Jot_XU ('t is wel in het frans, sorry )

M.A.C. zei

Sorry er ging iets fout,maar ik weet zeker dat je vader heel trots op je is en ik denk zelf dat hij je heefd geholpen (gestuurd) ook al is hij overleden,en die foto’s prachtig,fijn weekend gewenst

Griemmank zei

Spannend! Leuk dat zo'n zoektocht uiteindelijk resultaat oplevert. Je vader zou het vast heel interessant hebben gevonden. Ik begrijp eigenlijk niet waarom jij geen molenaar wordt. Je hebt toch tijd zat hahahahaha.

Anoniem zei

Mooie foto's! Wij zijn vorig jaar op die tentoonstelling in Witmarsum geweest. Idd. rode tarwe gezien maar het kweken ervan staat nog in de kinderschoenen. Je zou ook spelt kunnen zaaien dat is niet zo ziektegevoelig. Bovendien als je gewone tarwe zaait en er komt roest in dan is de opbrengst gewoon wat minder. Wel spannend hoe dat straks gaat met die rode tarwe; het is heel oud en oersterk hoop ik.

Barbara zei

Hoi Clarien,
Wat prachtig dat je deze oude gezonde tarwe weer terugbrengt in Nederland! -samen met Menno natuurlijk-
Het zou me niet verbazen, in lijn met wat Cin zegt, als mensen met een gluten intolerantie jouw tarwe prima blijken te kunnen verdragen.
lieve groet,
B.

Zem zei

Dag Clarien, wat een boeiende post over je pogingen een sterk en oud ras tarwe te krijgen.
Fascinerend ook jouw "achtergrond" met tarwe, vanwege het werk van je vader.
Heel mooi ook geïllustreerd allemaal met je foto's.
Je zult wel juichen als je pakje is binnengekomen!
De reactie van Cin is trouwens ook een eye-opener.
Hartelijke groeten van Zem.

grandma zei

Oh wat leuk! Ik ben benieuwd !!

Clarien zei

Dank allemaal voor de leuke aanvullingen en bijdragen.

Cin ik heb veel van je verhaal opgestoken! Ik weet niet of er patent op zit trouwens, stond niks over op de site. Laten we elkaar op de hoogste houden van onze graan perikelen!