Weer aan 't werk.

on zondag 24 juni 2018




Het went snel hoor ... vakantieritme .. de hele dag lezen en koffie drinken en koek eten en uitgebreid borrelen. Ik kan me goed voorstellen dat je in zo'n ritme blijft hangen.

Maar ikzelf niet hoor. Ik ben meer een werkmier.

Vandaag begonnen met een paar leuke kleurige werkjes. De bloemen. Zoals elk jaar knip ik ook dit jaar de bloeiende goudsbloemen af. Dan hou je veel langer bloei, en die bloemblaadjes zijn zo vrolijk in huis!










De blaadjes gaan in een bakje in de vensterbank, om te drogen. Daarna gaan ze in een glazen pot en het hele jaar gaan die gedroogde blaadjes door de thee en de stamppot en de pap 's ochtends. Door alles eigenlijk.

Je kunt ze ook uitwendig gebruiken, als tinctuur en zalf, voor huidproblemen en wondjes. Maar als je ze opeet, werkt het van binnenuit, en met al die vitamines en carotenen geeft het een goeie aanvulling op de winterkost.

Bloemen zijn natuurlijk niet alleen maar om op te eten. Ook om naar te kijken en blij van te worden. Ik heb in de zomer altijd een boeketje op het aanrecht. Van kruid of onkruid, alle bloemen zijn goed.





Gisteravond hebben Liek en ik de eerste doperwten gedopt.

Daar moet ik iets over zeggen. Ik heb als doperwt altijd een suikererwt. Oftewel een sugar snap. Die kun je op vier verschillende momenten oogsten. De vroegste manier is ze als plat peultje oogsten en eten. Kort koken.

Je kunt ze ook iets dikker laten groeien en dan als sugar snap eten (dikke peul) ... ook heel lekker. Ze zijn dan nog steeds zoet en knapperig.

Maar zelf oogst ik ze pas als de peul wat ribbelig wordt, en de doperwten dik zijn, maar nog niet melig. Dat moet je af en toe testen door ze te proeven. Ik pluk de dikke peulen, dop de erwten eruit, blancheer ze, en bewaar ze in de vriezer.

(De vierde manier is ze helemaal te laten drogen aan de plant en ze dan als droogboon te bewaren en te eten. Wel eerst weken.)





De geblancheerde erwten. Vóór ze de vriezer in gaan droog ik ze op een doek. Anders wordt het een bevroren klont.

Het is veel werk, dat doppen en blancheren enzo ... maar je wil niet weten hoe lekker die verse erwtjes zijn. De hele winter eten we ze, een handjevol, zó uit de vriezer, door de soep of de sla of de ommelet.

Die smaak van die zoete verse erwtjes, is met geen pen te beschrijven. Dat moet je geproefd hebben!





De zaterdagsoep.

Nou, die soep bestaat uit ... wat er van de tuin komt. Dus, vandaag één courgette en een paar handenvol tuinboontjes en een verse ui. Koken, en pureren.

De -bijna- allerlaatste goudsbloem blaadjes van vorig jaar gingen ook in de soep.

Zo'n soepje moet je natuurlijk op smaak brengen. Nu hadden we heel wat 'stiefkindjes' in de koelkast. Van die dingen die ik zelf niet koop, maar die door de diverse oppassers waren gekocht en zijn achtergebleven.

Hopla, ook allemaal in de soep. 






Met een handvol verse doppers uit de vriezer en een klontje boter heb je een koninklijk soepje!

En verder was het vandaag ... de handen uit de mouwen. Er moest veel gebeuren. Alle tomatenplanten zijn nagekeken, gediefd, en opgedraaid langs de steunen. Veel bedden zijn gewied. Er zijn weer jonge kooltjes uitgeplant.

En bietjes .... oh wat hebben we afgelopen winter veel gehad aan die kratten met verse bieten. Die bleven in de koelcel heel mooi fris. Daarom heb ik een paar weken geleden nog een bak late bieten gezaaid, en die gaan nu in een hoekje op de tuin in de grond. Voor de wintervoorraad.







Bietjes komen meestal in een kluitje op. Twee of drie bij elkaar.

Ik zet ze altijd op één. Dus, alle tweelingbroertjes uittrekken. Dan denk je misschien, die tweeling kan je óók wel weer planten. Nou ik zou het niet doen, want de biet schiet heel makkelijk door.

Gooi dat uitgetrokken bietje maar gewoon op de grond.





Volgende klus ... er moesten nog draden gespannen worden bij de stokbonen. Alleen was mijn stevige ijzerdraad op, en moest ik even naar de Hubo om nieuwe te halen.

En bij de Hubo hadden ze geen gegalvaniseerd ijzerdraad, maar wel een rol geplastificeerd draad. Plastic ... hm. Maar er was niks anders, het was mooi sterk (2 mm dik) en we gaan het natuurlijk heel vaak opnieuw gebruiken.

Toch maar meegenomen dus. Tweehonderd meter draad. Genoeg voor 2 rijen. Helaas was het lastig draad, het sprong steeds van de rol af. Wat een gehannes was dat om dat draad af te rollen en strak te spannen!





Als dat dan klaar is loop ik nog een rondje over de tuin.

Dat doe ik elke dag. Een rondje lopen. Ik ben zo blij met de tuin. Met al dat voedsel, de mooie gewassen, de graanveldjes. Kijk, hier staan de proefveldjes haver en tarwe.

Tarwe ...  zo'n mooi stevig graan. De korrel wordt al dik!






Ik heb geen idee hoe we dat allemaal gaan oogsten, al die granen. Maar druk maak ik me er niet over want er is hier in de buurt zoveel kennis, en zoveel mensen die graag hun kennis willen delen en een ander willen helpen.

Komt tijd komt raad!





Ik wens je een mooi en ontspannen weekend, en een fijne zondag!

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺


2 reacties:

Anoniem zei

Toen ik nog een klein meisje was hielp ik mijn vader graag in de moestuin. Dat was altijd heel leuk en mijn vader vond het gezellig om met zijn tweetjes te rommelen. Maar bij de doperwtjes mocht ik niet meer komen, nadat hij ontdekte waarom de oogst altijd tegen viel als ik hielp bij het plukken. Die piepkleine erwtjes waren namelijk net snoepjes , heerlijk zoet.

Wieneke zei

Ben jij meer een werkmier? Gossie, daar was ik nou zelf nooit opgekomen :-)