Schiermonnikoog. Een parel in de Waddenzee.
Je hoeft er maar een paar dagen te zijn en je wordt een ander mens. Wat dat is? Geen idee. De enorme wijde stranden? De hoge stuivende zandduinen, met kruiden en bloemen overal, en zwaluwtjes die op een meter afstand langs flitsen?
Of misschien is het het bos, en de bunkers, en de mooie stille begraafplaats.
En 's avonds, is het zó donker, je gelooft je ogen niet. Als je 's nachts naar de wc moet ben je blij met de lichtflitsen van de vuurtoren, anders rol je in het stikdonker van de steile trap. Er is bij het huisje geen buitenverlichting. Géén lantaarns. Gewoon, niks.
Alleen de maan en de sterren.
 |
Ook heb ik dit keer gezien hoe nieuwe duinen worden gevormd.
Daar kan je uren naar kijken. Hoe zo'n eiland groeit.
En er is nog veel meer te zien. Mooie oude vissershuizen langs knusse straatjes. Veel winkeltjes, dat ook. En veel terrasjes. Daar hebben wij ook veel gezeten maar dan denk je weer niet aan foto's maken.
Het huisje waar wij zaten was 'Zonneheuvel' aan het Zandpad 6. Heel knus en dichtbij dorp en strand.
Onze vakantie samen was dit jaar maar een paar dagen. Langer kon niet, in verband met de tuin en de drukte en de dieren.
Maar een paar dagen was genoeg. Helemaal uitwaaien. Uitrusten. Niks doen. En dan, op een bepaald moment, dan krijg ik weer inspiratie, nieuwe ideeën en plannen. Voor hoe het allemaal moet.
Herken je dat?
En dan wil ik wel weer naar huis. 😊
En daar zijn we nu weer. Thuis.
Er is goed voor ons huis en de dieren gezorgd, door diverse oppassers. Dank jullie wel!
Op de tuin schrok ik wel .... van de stormschade. Asjemenou de aardappelplanten zijn er allemaal bij gaan liggen, en de rogge is ook omgevallen. Hoe we dat nou moeten maaien over één maand? Ga alsjeblieft weer overeind staan rogge!
Vandaag heb ik alleen maar even gekeken, en snel wat geoogst, wat echt geoogst moest worden.
Het loof van alle oogst draai je ter plekke af, en laat je liggen waar het groeide. Dat is een goeie onkruid onderdrukker, en je houdt de bodem mooi intact.
Bietenblad laten liggen. Of meenemen en opeten. Dat kan natuurlijk ook. Bietenblad is erg lekker, en nog gezonder dan de biet zelf.
En we maakten een super snelle na-de-vakantie-quiche.
Een paar aardappels in plakjes snijden, en schep ze in een ovenschaal, met wat olie. De oven voorverwarmen is niet nodig. Verspilling van energie. Met de schaal erin gaat de stand op 200 graden.
Dan was je de groenten die je in je tuin hebt gevonden en snijdt ze fijn in de keukenmachine. Ik had een paar bieten, een verse knoflookbol (niet op de foto), een verse ui en een courgette.
Hakhakhak.
Door de gemalen groente schep je bijvoorbeeld fetablokjes en een paar lepels pesto. Elke andere smaakmaker kan ook. Tonijn-in-olie uit blik. Hamblokjes. Geruld gehakt. Kijk gewoon wat je in huis hebt.
Haal de ovenschaal uit de oven en schep de groentemix op de aardappelbodem.
Dan mix je een luchtig mengsel van eieren en room, geraspte oude kaas, wat zout, en wat kruiden. Giet het op de ovenschaal. Zet terug in de oven, op 200 graden, en laat een uur bakken.
Terwijl de vakantie-quiche gaar bakt, heb je alle tijd om je koffer uit te pakken, de eerste was op te hangen, een grote salade te maken, de keuken op te ruimen, en een wijntje in te schenken.
Kijk eens aan, we hebben er ook weer een flink aantal nieuwe huisgenoten bij.
Et voila, een deel van de oogst is alweer in onze magen verdwenen.
De vakantie zit erop. Er is werk aan de winkel. En ik heb er zin in!
Zoals je misschien weet 'wandelen' de waddeneilanden. Ze schuiven steeds iets op. Aan de ene kant kalven ze af, en aan de andere kant komt er nieuw land bij. Hoe dat dan gaat, dat zag ik gisteren. Het stormde op het strand, en je zag het zand stuiven.
Dat zand dat komt vanaf de zee, en stuift jaar na jaar het strand op, en vormt daar nieuwe duinen. Het zand komt dan een oneffenheidje tegen, en daar stuift het tegenaan. Steeds meer zand stuift er tegenaan, en steeds hoger wordt het. Tot het een nieuw duin is.
Hoe dat zand aan komt waaien, daar heb ik een filmpje van. Kijk maar. Zoveel zand!!
Daar kan je uren naar kijken. Hoe zo'n eiland groeit.
En er is nog veel meer te zien. Mooie oude vissershuizen langs knusse straatjes. Veel winkeltjes, dat ook. En veel terrasjes. Daar hebben wij ook veel gezeten maar dan denk je weer niet aan foto's maken.
Het huisje waar wij zaten was 'Zonneheuvel' aan het Zandpad 6. Heel knus en dichtbij dorp en strand.
Onze vakantie samen was dit jaar maar een paar dagen. Langer kon niet, in verband met de tuin en de drukte en de dieren.
Maar een paar dagen was genoeg. Helemaal uitwaaien. Uitrusten. Niks doen. En dan, op een bepaald moment, dan krijg ik weer inspiratie, nieuwe ideeën en plannen. Voor hoe het allemaal moet.
Herken je dat?
En dan wil ik wel weer naar huis. 😊
En daar zijn we nu weer. Thuis.
Er is goed voor ons huis en de dieren gezorgd, door diverse oppassers. Dank jullie wel!
Op de tuin schrok ik wel .... van de stormschade. Asjemenou de aardappelplanten zijn er allemaal bij gaan liggen, en de rogge is ook omgevallen. Hoe we dat nou moeten maaien over één maand? Ga alsjeblieft weer overeind staan rogge!
Vandaag heb ik alleen maar even gekeken, en snel wat geoogst, wat echt geoogst moest worden.
Het loof van alle oogst draai je ter plekke af, en laat je liggen waar het groeide. Dat is een goeie onkruid onderdrukker, en je houdt de bodem mooi intact.
Bietenblad laten liggen. Of meenemen en opeten. Dat kan natuurlijk ook. Bietenblad is erg lekker, en nog gezonder dan de biet zelf.
En we maakten een super snelle na-de-vakantie-quiche.
Een paar aardappels in plakjes snijden, en schep ze in een ovenschaal, met wat olie. De oven voorverwarmen is niet nodig. Verspilling van energie. Met de schaal erin gaat de stand op 200 graden.
Dan was je de groenten die je in je tuin hebt gevonden en snijdt ze fijn in de keukenmachine. Ik had een paar bieten, een verse knoflookbol (niet op de foto), een verse ui en een courgette.
Hakhakhak.
Door de gemalen groente schep je bijvoorbeeld fetablokjes en een paar lepels pesto. Elke andere smaakmaker kan ook. Tonijn-in-olie uit blik. Hamblokjes. Geruld gehakt. Kijk gewoon wat je in huis hebt.
Haal de ovenschaal uit de oven en schep de groentemix op de aardappelbodem.
Dan mix je een luchtig mengsel van eieren en room, geraspte oude kaas, wat zout, en wat kruiden. Giet het op de ovenschaal. Zet terug in de oven, op 200 graden, en laat een uur bakken.
Terwijl de vakantie-quiche gaar bakt, heb je alle tijd om je koffer uit te pakken, de eerste was op te hangen, een grote salade te maken, de keuken op te ruimen, en een wijntje in te schenken.
Kijk eens aan, we hebben er ook weer een flink aantal nieuwe huisgenoten bij.
Et voila, een deel van de oogst is alweer in onze magen verdwenen.
De vakantie zit erop. Er is werk aan de winkel. En ik heb er zin in!
5 reacties:
Wat een goed recept. Ik heb pas een wonderpan gekocht, voor de kampeer keuken. Daarin ga ik het tijdens de vakantie uitproberen.
Wat een leuk huisje. Alle diertjes weer blij dat jullie weer thuis waren?
Ik woon vlakbij de zee en ben nog nooit op ook maar een van de waddeneilanden geweest> schaam. Ja die storm was erg naar. Veel bladeren vooral van de snijbonen en de pronkwinde kapot gewaaid. Ik hoop dat er weer wat nieuwe komen en er nog geoost kan worden. Bietjes vind ik heerlijk maar kan ik nog niet oogsten. Mochten er nog komen dan zal ik het een in een quiche proberen.
Wendy
Ik heb deze week een lekkere bietenrisotto gemaakt. Wil je het recept?
Nog nooit op Schier geweest. Daar moet nodig verandering in komen. :-)
Als 8-jarig kind kwam ik op Schiermonnikoog in een 'vakantiekolonie' terecht, 'om aan te sterken', en kwam daar terecht tussen een stelletje stadse bleekneusjes. Bewaar daar niet de meest plezierige herinneringen aan en misschien is daar wel de kiem gelegd dat ik een absolute hekel heb aan 'lopen in rijen van .....' Diezelfde vakantiekolonie, huize Elim, noopte me 40 jaar later, noem het een midlifecrisis als je wilt, terug te gaan naar Schier, om de niet altijd even plezierige ervaringen van 40 jaar eerder, een plekje te kunnen geven en de gedoogstatus om te zetten in een definitief vredesverdrag.
Wat ik wel grappig vond dat er in Huize Elim nog altijd iets zit dat met gezondheid te maken heeft. In de naam zit nu iets dat eindigt op '....mare'. Het is in ieder geval geen rustoord meer, al merkte ik daar destijds ook niks van. Je moest spelen tot je er, bij wijze van spreken, bij neerviel en de gezonde zee- en boslucht inademen.
Ik kwam er achter dat Schier je een knus gevoel geeft en dat het een stuk mooiere natuur heeft dan in mijn herinnering. Het enige waar ik nog steeds niks mee heb is de zee, of beter gezegd, een grote plas water. Ik zal waarschijnlijk nooit een liefhebber worden van water, anders dan om thee van te zetten of je in te wassen/douchen. Water beklemd me en geeft me een onveilig gevoel.
Ik houd het wel op heide, voor mij het ultieme gevoel van vrijheid.
Ik heb het opgezocht. Op de plek van Elim is nu vakantieresort Vitamaris gekomen. Dus het bestaat niet meer. Nog wel bestaat St. Egbert, het katholieke huis voor 'bleekneusjes'. Nu is dat iets voor meditatie enzo. Het is ook een luxe oord geworden.
Hoe bijzonder is het toch hoe gebeurtenissen in je jeugd je leven deels kunnen inkleuren.
De zee is echt mooi. Het heeft iets eeuwigs. En je hoeft er niet in hoor je kunt er ook gewoon naar kijken. :-)
Een reactie posten