Vandaag was ik zelf de hooimadam.

Nu wijzelf net gehooid hebben, dacht ik er wel genoeg verstand van te hebben om overbuurman Wim te assisteren bij het beheer van zijn weiland. 

Hij had om wat tips en hulp gevraagd. Van de week toen het ineens zo stalend mooi weer was leek mij dat een goed moment om met het hooien te beginnen. Wim vond het prima.

Dus. Hulptroepen inschakelen voor het maaien. Dat gebeurt met trekker en cyclomaaier. Alleen, toen bleek de bodem van het weiland nogal hobbelig te zijn. En daardoor werd niet alleen het gras afgemaaid maar ook veel van de kluiten, en stoof het zand door de lucht. 

Kijk .... dat weet je dan niet he. Dat je eerst even de grond van zo'n weiland moet inspecteren.

Nou. Affijn. Dat wordt dus geen best hooi, volgens de kenners. Want hooi met stof en zand erin, daar zit geen enkele boer op te wachten om dat in z'n schuur te hebben. En ook niet in z'n machines trouwens. En ook niet in z'n koeien.

De hulptroepen hebben ook geschud. Dat gebeurt dus met een schudder achter de trekker. Het hooi wordt dan omgegooid, zodat het sneller droogt. En ik zag elke keer al dat stof opwaaien, vanuit ons huis.

Ja dan zit je met een weiland drogend hooi, en niemand die het eigenlijk hoeft. Nou, ikzelf wel. Want mij kan dat stof niet veel schelen. Het is onbespoten en mooi kruidig hooi. Volgens mij is het veel beter voor elk dier dan eenzijdig raaigras hooi.

En een beetje zand? Ach je moest es weten hoe vaak er bij ons zelf niet een beetje zand in de sla of soep zit. Went vanzelf!

Wat ik ook nog was vergeten was om te checken of de landbouwmachines wel bij het weiland konden komen. Langs het huis van Wim is maar een smal pad. De schudder en de maaier konden er nét langs.

Maar wat denk je? De pick-up (die van die mooie pakjes maakt van het hooi) en onze harkmachine (die het hooi op lange banen harkt) konden er helemaal niet langs.

Wat nu wat nu? 

Zelf harken? Tuurlijk. Zo groot is dat weiland van Wim niet. Dus dat heb ik gedaan vandaag. Van half tien tot vier uur. Dat hooi op banen harken.

Wat weer heel handig is, als je het met de hand harkt, is dat je het tussendoor kunt schonen. Alle kluiten zijn eruit gehaald. En het hooi is flink opgeworpen zodat hopelijk een groot deel van het zand eruit is.

In het begin was het drie kwartier per baan, later een half uur. Alles went. En alles leer je vanzelf, door het te doen. Ik was wel blij met de wijze les die ik onlangs kreeg toen de boer bij ons kwam schudden, en we samen de kantjes hadden geharkt.

Hij heeft het goed voorgedaan. Mooi vlak harken en vooral niet teveel kracht zetten.

Nou, leuk dagje hoor! Met als enige gezelschap mijn eigen schaduw. En later, een hele agressieve hommel. Ze vloog tegen mijn pet aan en tegen mijn bril. Wat wil jij hommel?

Toen zag ik het. Bij het maaien is er een hommelnest per ongeluk kapot gemaakt, en de hommels hebben heel snel een noodnest gemaakt in het hooi. En ik kwam te dicht in de buurt. Dus die bewaker wilde mij daar wegjagen.

Nou, maak je geen zorgen hommels. Dat deel van het hooi mag blijven liggen!

Soo hee ... 9 banen hooi van honderd meter! 

En hoe we dat thuis krijgen? Dat bedenken we morgen wel.

Ik heb erg veel geleerd van deze hooi-actie. Vooral van fouten maken, daar leer je zoveel van! Je zou véél meer fouten moeten maken!! 😊😊

Na dat hooien was de batterij wel helemaal leeg. Wat is een douche dan fijn, en schone kleren aan, en lekker in de schaduw gaan zitten met koffie en een prutswerkje.

Want dat gaat nu echt goed los, de oogst.

Het werk in de tuin is redelijk onder controle, maar het oogsten staat in de startblokken.

Elke avond loop ik een rondje over de tuin. Inspectie.

Op dit moment kijk ik vooral hoe de planten erbij staan. Moet er al beregend worden? Nee, nog niet. De planten zijn sterk en groot geworden, en vitaal genoeg om het een tijdje uit te houden met de droogte.

Zijn er plagen of ziektes? Nee, eigenlijk ook niet. En als ik die wel vind dan doe ik meestal ... niks. Vaak komt het vanzelf goed. En kost het je hooguit een klein deel van de oogst. Als je niks doet lost de natuur die plagen en virussen namelijk wel zelf op.

Is het niet dit jaar, dan wel het volgend jaar. (oja ... want tuinieren is geduld hebben .... maar dat had ik al gezegd toch?)

Ga vooral niet heel gestressed die 'plagen' aanpakken. Meestal doe je meer kwaad dan goed.

Het enige wat ik doe bij overlast van beestjes is die beesten weghalen. Elke dag. Dat helpt echt.
 

Ja en toen wilde ik eindigen met een mooie rustieke foto van de tuin, en de oogstmand, en de ondergaande zon. Maar iemand anders hier wil ook altijd wel graag even op die foto.

Nah ... vooruit.