Vorig jaar schreef ik er ook al over. Maar dat ben je vast alweer vergeten. Dus nu maar even in de herhaling.
Het is april. Dat is DE maand om te zaaien. Maar let goed op, als je zaait, en het is droog weer.
Niet alle zaadjes kunnen daar tegen. Veel zaden hebben echt flink vocht nodig om te kiemen. En als het lang droog blijft na het zaaien, dan kan al je werk wel eens voor niks geweest zijn! 👀
Ik heb dat al een paar keer gehad, dat al het werk voor niks was. Dus ik neem géén risico meer. Als Buienradar zegt dat het een tijdje droog blijft, dan zaai ik in natte geulen. Per geultje van tien meter, gaan er twee emmertjes water in.
Wat diepere geulen maken, en héél voorzichtig gieten. Beetje bij beetje, heen en weer. En tussendoor steeds wachten tot het vocht is opgenomen.
Vorig jaar heb ik zo gezaaid, en alles is prachtig opgekomen.
Ja je moet soms heel wat uitproberen, en door schade en schande kom je tot de oplossing. Ik heb deze methode ontdekt door te lezen over hoe men zaait in landen waar water schaars is.
Nou, als je aan het zaaien gaat van de week, ik zou zeggen, profiteer van mijn ervaring!😊
Het is ook leuk hoor, dat geklieder met modder. Je legt de zaden in een rijtje op de glanzende natte aarde. Geheid dat er heel veel opkomt!
En het belangrijkste is ... het afsluiten. Ook hiervoor heb ik geen wetenschappelijke onderbouwing, alleen maar, dat ik de natuur na doe. Want als het droog weer is, dan maakt Moeder Aarde bovenop de bodem óók een korstje van droge aarde.
Dan verdampt het water uit de bodem niet zo snel.
Ik doe dat na, door over die zaden, in die natte geulen, een laagje droge aarde te strooien. Als een soort korst. Zodat het water daar onderin blijft, bij de zaden, en niet te snel verdampt, en de zaadjes mooi kunnen ontkiemen.
Zaadjes .... en nog veel meer zaadjes ..... het is nu echt de tijd van zaaien.
En vergeet je favoriete keukenkruiden niet!!
.jpeg)
.JPG)
1 reacties:
Of het er één op één mee te maken heeft weet ik niet, maar de oude zegswijze "een droge maart en een natte april, is de boer zijn wil", is niet zomaar uit de lucht komen vallen. In dit geval moet 'wil' niet als dwang opgevat worden, maar als een wens. Traditioneel was maart de maand van de grondbewerking en voorbereiding voor het zaaien en het daadwerkelijke zaaien, poten en wat dies meer zij, gebeurde vrijwel allemaal in april, behalve de rogge, die werd in het najaar al gezaaid. Volgens mijn grootvader moest de rogge voor de winter al zo dicht staan dat je je wandelstok niet meer zag als je die plat neerlegde. Bij kale vorst kromp de rogge dan weer. Hij gebruikte daarvoor een andere term, maar die schiet me niet zo snel te binnen.
We zaaiden ook wel een enkele keer 'zomerrogge', maar die gaf minder opbrengst en werd dan ook beschouwd als minderwaardig. Hooguit als voerrogge voor het vee en het stro was alleen maar geschikt voor strooisel onder de koeien en in de pinken- of varkensstal. Ik praat nu wel over de jaren '50 van de vorige eeuw. En omdat rogge sindsdien in ons land wat uit de gratie geraakte doordat het belang van stro verminderde en de graankorrel minder belangrijk werd voor ons voedsel zal er daarom betrekkelijk weinig gedaan zijn aan veredeling. Wat niet wegneemt dat er best nog wel een ras ontwikkeld zal zijn dat zonder de winterse koudeschok ook goede opbrengsten gaf. Wat ik me herinner was dat 'petusker-rogge' het meest gebruikte ras was.
Een reactie posten