Met een groepje vrijwilligers van de natuurbeschermingsvereniging liepen we vanmiddag een mooie wandeling over de dijken langs de IJssel.
Bij Hattem. Een eeuwenoud stadje.
 |
| Dijkpoort Hattem (van Tom de Baets) |
Ik wil niet zeuren hoor maar we zagen in al die weilanden eigenlijk geen enkele weiland vogel. Waar ze zo'n tien jaar geleden nog met honderden vlogen, hoorde ik. En zoveel meer dingen verdwijnen. De insecten, de patrijzen, de bijen, de kikkers, de salamanders,
De natuur slipt als fijn zand door onze vingers heen, waar we bij staan.
Maar nee, we gaan niet zeuren. We gaan er wat aan doen.
Hoe? Dat weet ik nog niet precies. Als bestuurslid van deze vereniging ben je wel in de positie om her en der aan tafel te schuiven. Om mee te praten. Om mensen te enthousiasmeren en ideeën te delen.
We hadden er vandaag mooie gesprekken over. In deze vereniging zitten heel veel personen die erg veel weten over de natuur. En die ook simpele tips hebben over hoe je met kleine veranderingen veel natuur kan beschermen.
Hoe breng je dat bij de juiste personen? Voorlichting? Via de gemeente? Via scholen?
En verder, je kunt ook op zoek gaan naar die dingen die al wel goed gaan. Want die zijn er ook. Want er zijn veel méér mensen bezig om de natuur te redden.
En die mensen dan opzoeken?
Ik ben erover aan het nadenken.
Als je tips hebt of wil meedenken, heel graag. Mail me gerust. Of kom je ideeën delen hier aan de eettafel. 😊
Haha, maar die eettafel is op dit moment bezet. Door een stel vriendinnen die iets te vieren hebben. Ze hebben een klein wijn-proeverijtje bedacht. En Paul en ik mochten meedoen.
Maar wij moeten vroeg op allebei ... en al die verschillende soorten wijn ... pfff ... migraine .... 😞
Het was weer een mooie week. Met ziekte, en met weer beter worden. Met zon, en met af en toe wat frisse regen. Met stomme fouten maken, en ze weer herstellen.
Met zeuren ... en met oplossingen bedenken.
En natuurlijk ... met vele vele nieuwe piepkleine Pino's en Pina's. Elke dag komen er kuikentjes bij!
Fijn weekend!
🐣🐣🐣🐣🐣🐣🐣🐣
9 reacties:
Ik las vandaag toevallig een artikel dat tegenwoordig, in het voorjaar, hele velden oranjegekleurd zijn. Dit komt door de boeren die spuiten met een middel dat ook een bestanddeel is van de onkruidverdelger roundup. Dit is veel gemakkelijker en goedkoper voor hun dan andere manieren om het gras en onkruid te bestrijden
Hierna kan men meteen beginnen met inzaaien. Daar deze manier van werken is er geen geschikt voesel meer voor de weidevogel ed. Het beste zou zijn als er een verbod kwam op dit soort middelen in de gehele EU.
Ja klopt. Maar voor boeren is het ook lastig. Er zijn voor hun erg veel regels. Zo mag je land soms niet zwart laten liggen. Nou dan alles maar doodspuiten, denkt de boer. Het is erg ingewikkeld.
Maar bedankt. Goed voorbeeld.
Op de keper beschouwd is alle ellende die, al of niet terecht, aan de agrarische sector toegeschreven wordt, terug te voeren tot het besluit ergens eind jaren '50 van de vorige eeuw, om het voedselpakket goedkoop te houden. De lagere prijzen werden gecompenseerd met schaalvergroting en subsidies, en er werden rassen, zowel gewas als gebruiksdieren, met hogere opbrengsten ontwikkeld. Want hoe je het wendt of keert, maar een boer moet ook een gezinsinkomen kunnen verdienen. De grenzen eraan zijn, in mijn opinie, al een tiental jaren geleden bereikt en worden nu nog bijna dagelijks overschreden. Toch wil ik de schuld niet uitsluitend bij de agrarische sector neerleggen. De regelgeving is ook moordend en beperkend. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat vrijwel elke boer graag nog 'ambachtelijk' zou willen werken, maar dat levert te weinig rendement op, omdat hij nog steeds te weinig betaald krijgt voor de producten. Mede met dank aan de inkopers van de supermarkten en centrale veilingen.
Ik ben het helemaal met jullie reacties op mijn reactie eens. De gesignaleerde problemen vanuit meerdere gezichtspunten bekeken, geanalyseerd en goed onder woorden gebracht. Maar het is inderdaad een probleem, aardbeien koop ik alleen nog maar biologisch vanwege de reguliere teelt met veel bestrijdingsmiddelen, maar ik snap goed dat niet iedereen dit kan betalen. Vroeger was ook een veel groter deel van het gezinsinkomen bestemd voor voedsel, dit is steeds minder geworden in de loop der jaren. Maar men leefde ook veel soberder en had op andere gebieden veel minder nodig, de maatschappij is ook veranderd. Een laptop op de middelbare school is geen luxe, maar noodzaak. Maar voor een gezin met meerdere kinderen een grote aanslag op het gezinsbudget, snap ook goed dat de boeren zelf het hoofd boven water moeten houden, alle kleinere boeren die ik kende uit mijn jeugd hebben of het bedrijf sterk moeten vergroten of zijn ermee opgehouden. Het is moeilijk, we kunnen alvast proberen iets te doen in onze directe omgeving door veel bloemen en struiken te zetten als dat kan, om daar alvast de bijenstand mee op peil te houden en zelf af te zien van bestrijdingsmiddelen in onze moestuinen en siertuintjes.
Kijk ook eens bij de provincie of er een subsidieregeling bestaat voor weidevogels.
@Anoniem, wat mij, geboren en opgegroeid op een boerderij (25 ha gemengd bedrijf), maar zelf geen boer geworden, vooral stoort is het gemak waarbij de agrarische sector bijna één op één de schuld in de schoenen geschoven krijgt als het om luchtvervuiling, fijnstof, etc. gaat.
Mijn boerenverstand blijft dan altijd met een belangrijke vraag zitten; sinds de jaren '80 is de veestapel nauwelijks veranderd, maar bijvoorbeeld het aantal auto's is zo ongeveer verviervoudigd. Toch is er grote weerstand in politieke kringen om werkelijk iets te doen aan bijvoorbeeld snelheidsbeperking. Iets dat echt een grote reductie van stikstofdioxide en fijnstof zal opleveren. Het argument dat je 'in het buitenland' wel 'lekker racen' mag, is ook zeer discutabel. Sinds mijn pensionering heb ik enkele grote trektochten gemaakt door zowel Noord- als Zuid-Europa en het viel me op dat er maar weinig landen zijn waar geen snelheidslimiet is. En vaak is die ook nog minder dan de 120 van Nederland. In Zweden bijvoorbeeld is alleen in Zuid-Zweden een snelweg, van Malmö naar Oslo, waar je 120 mag rijden. De rest is vrijwel allemaal 90, en vaak over 100-den kilometers. Maar als je de cruise-control op 90 zet weet je ook dat je een uur later 89 km verder bent. En bij onze oosterburen wint ook de snelheidsbeperking steeds meer aan populariteit.
Kijk eens op www.redderijkeweide.nl , het kan wel.
Gr Jan(Wilde een Tuin)
Het viel ons gisteren opeens op, dat er niet veel vogelleven in de weilanden zit, terwijl je vroeger allerlei vogels zag zoals grutto's, kieviten en zwaluwen. Dit is toch de tijd van het jaar dat ze druk bezig zijn, zou je zeggen. We zagen alleen een eenzame reiger staan, maar dat was dus de enige vogel, terwijl we twee uur gewandeld hebben. Zorgelijk, erg zorgelijk.
@Jan Steenweg, ik heb de link even aangesproken en grotendeels doorgelezen. Er viel me een zinnetje op dat de kern van het probleem aangeeft; "..zolang we maar een eerlijke prijs betalen voor ...". Mijn vader kreeg in de jaren '50 voor een kilo melk rond 20 ct, een beetje afhankelijk van het vet- en eiwitgehalte, 5 á 6 ct voor een ei, 10 - 13 ct voor een kilo consumptieaardappelen, om maar iets te noemen. We hadden een goed bestaan met die boerderij. Tegenwoordig verdien je de onkosten er nog niet mee terug. Dus inderdaad, eerlijke prijzen voor de arbeid en investering zal ook de super-optimalisatie van nu verminderen ten gunste van arbeidsvreugde, dierenwelzijn en milieu.
@Wieneke, ik heb gisteren ook een fietstocht door het polderlandschap gemaakt en miste ook de Kieviten, grutto's, wulpen en andere (weide)vogels. Wel zag ik dat er al gras gemaaid werd (inkuilen?). Dat het grasland weinig soortenrijk en kruidig is, weet ik al een fors aantal jaren en ook de reden ervan, maar mis desondanks toch de kruidige hooilanden uit mijn jeugd. Die geur van gemaaid gras is voor mij een dierbare jeugdherinnering
Een reactie posten