Paul gaat op 28 december de Drenthe 200 fietsen. Dat is een extreme marathon voor atb-ers. Dwars door Drenthe. Tweehonderd kilometer dus. Extremer dan extreem. Hoe komt hij erop, vraag je je wel eens af.
Hij is al maanden aan het trainen en moet ook goed eten. Nou dat doen we hier. Elke dag.
Maar, vroeg hij, kun je ook nog even wat van die repen meenemen, van die proteine repen? Pffffft denk ik dan, proteine repen???? Droogbonen en graan en zaden is pure proteïne. Who needs repen??
Maar ja zo'n man haalt daar moed uit dus togen we naar de winkel. En daar ligt een heel assortiment. Vroeger waren dat van die mierzoete sportrepen maar tegenwoordig zijn ze beter. Noten zitten erin, en lijnzaad, en haver.
Bijna vier euro kost één zo'n reep. Wil ik best betalen als dat het waard is, maar als je leest wat erin zit dan is dat gewoon wat ook in onze keukenkastjes zit.
Banana Bread Flapjack. Wat zit daarin?
Haver. Stroop. Sojabonen (eiwit en meel). Plantaardige olie (de foute). Gedroogde banaan. Rietsuiker. Zout. Smaakstoffen.
Dat gaan we maken komende week. Die Flapjack.
Andere repen bestaan vaak uit een combinatie van gedroogd fruit, noten, granen en zaden, suikers, vetten en hulpmiddelen. Veel van ver weg gehaald. Nou kun je met pure streekprodukten vast ook wel zo'n reep maken. Rozijnen van eigen druiven, gedroogde pruimen en appels, walnoten en hazelnoten, rogge en haver, lijnzaad en zonnebloempitten, notenolie en siroop.
 |
Mocht je daar een leuk recept voor hebben hoor ik dat wel! Ik laat van de week zien wat het bij mij wordt.
Vandaag ontdekte ik verder dat de muizen in de zadenbakken hadden gezeten. Overal was aan geknaagd. Maar vooral aan de hennepzaden. Haha die muizen.
Bekje doet haar best om het muizenaantal laag te houden, ik vind vaak dode muiskes, maar ja er zijn er zoveel. We moeten eigenlijk nóg een kat hebben. Met hordes komen ze van het land af met die kou. En dat moet allemaal eten natuurlijk. Bij de kippen zitten ze ook al. Mee te eten.
Maar goed de zaden dus. Opruimen. Veel kan weg. Te oud. Ik bewaar alleen de nieuwste pakjes want oud zaad is echt knudde. Dan doe je soms veel werk voor niks. Er komt maar een kwart op.
Dan alles sorteren, en als we het teeltplan gaan maken in de kerstvakantie, bestellen we bij wat er tekort komt. Er komen dit jaar nieuwe gewassen bij zoals pinda's, suikerbieten en sojabonen.
Ook was het hier de laatste dagen weer een geven en nemen.
bijvoorbeeld van de week kwam een vriendin langs op doorreis naar haar moeder en bracht een stapel zelfgemaakte rugzakken. Tien stuks! Voor in de schoenendozen. En ook warme sokken en een sjaal en drie gevulde knikkerzakken .... en nog een doos koekjes voor Brit.
Brit blij joh! En ik ook. Dat gaan allemaal mee naar Kampen binnenkort. Er staat alweer een hele lading spullen te wachten in de gang.
De spullen van de vriendin zaten in een tasje, en dat kwam weer van haar dochter, die in een kadowinkel werkt in Elburg. Daar werken ook mensen met een beperking.
'Net Effe Anders.' heet het. Het adres is Beekstraat 34. Ga daar vooral effe langs als je in de buurt bent en doe ze mijn groeten!
Wij zelf hadden gisteren een kerstdiner. Van Paul's werk. En er moest een cadeau komen voor iemand. Wat zo makkelijk is met de volle schuren. 😊😊
Al die kratten aardappels, haha we waren wel wat erg enthousiast met dat enorme aardappelveld! Zelf eten we nog geen kwart daarvan dus we strooien aardappels rond als pepernoten.
Geven en nemen. Beide prachtig.
Geniet weer van je weekend, rust lekker uit, en tot maandag.
7 reacties:
Ik heb het boek de culinaire tour, een kookboek met lekkere recepten voor wielrenners. Er is ook nog een nieuw boek uit gekomen eet als een atleet( staat op mn verlanglijstje)
Een oud-collega van me liep per seizoen altijd twee of drie marathons en hij vertelde dat hij begon te 'stapelen' vanaf zo ongeveer twee weken voor de wedstrijd. Hij at dan enorme hoeveelheden pasta. Tijdens de wedstrijd had hij repen met snel opneembaar voedsel. Grofweg liep hij de 20 a 30 km op de gestapelde reserves en daarna bediende hij zich van de snel opneembare eiwitten en wat dies meer zij.
Nou duurde zijn wedstrijd rond drie uur, en dat is niet te vergelijken met 200 km atb-en. Dan zul je een uitgelezen mengsel nodig hebben van stapelvoedsel en snel opneembaar voedsel.
Ik wens jullie veel succes; Paul met de wedstrijd en jij met het samenstellen van de repen. Al heb ik van een wegwielrenner ooit eens gehoord dat je op een stuk appelgebak, in zijn geval met royaal slagroom, ook uitstekend fietsen kunt. Dat lijkt me, blijkens eerdere berichten, een gemakkelijk te realiseren iets voor je.
Succes met alles.
dit is mijn basisrecept:
https://www.yellowlemontreeblog.com/sticky-nut-bars-met-dadels-en-superbessen/
en dan op alle mogelijke manieren aangepast. ze zien er in ieder geval altijd veel 'bruiner' uit dat op de foto op deze blog, meer dadels denk ik, of fijner gemalen
Ik zit me al jaren te ergeren aan die dure repen. Maak zelf weleeens granola repen met appel, hazelnoot,dadels, honing, spelt en havermout vlokken. Ze zijn heerlijk maar ik vind het nog moeilijk om een reep te maken die niet uit elkaar valt. Wel zo handig als je op de fiets zit. Ik ben benieuwd naar alle ideeën.
Toevallig zag ik op englishhomestead.com een blog getiteld "the ultimate flapjack recipe". Ik begrijp dat er een blikje gecondenseerde melk wordt gebruikt zodat de boel beter bindt. En de koeken worden in de oven gebakken.
Groet, Greetje54
De Culinaire Tour, dat is een idee voor als Paul jarig is! :)
Willem zo begon Paul ook ooit, stapelen en veel koolhydraten en pasta eten. tegenwoordig denken de geleerden er weer anders over en moet je vooral eiwitten eten en eigenlijk constant goed eten. Witte pasta is uit de sportmenu's geschrapt (gelukkig :)
dank voor de recepten voor de repen! Gecondenseerde melk gebruik ik niet maar de bindende factor is waarschijnlijk de room die uiteraard wel prima gebruikt kan worden! :)
Gelukkig voor Paul dat het verplicht pasta eten tegenwoordig uit is. Of mijn oud-collega nog steeds marathons loopt weet ik niet, (hij is inmiddels ook al een ruime 70-er) maar hij zou het toejuichen. Ik heb hem wel eens horen zeggen dat het verplichte pasta eten, inderdaad, zonder opsmuk, hem na een paar dagen de neus uitkwam, maar 'je moest wat over hebben voor je sport' om te kunnen genieten van de kick als je de run succesvol gelopen had.
Het kwam bij mij altijd over als een soort genotzucht in het voren.
Een reactie posten