Zomaar een vrijdag

Vanmorgen had ik m'n moeder aan de telefoon. Zij leest mijn blog. En we kwamen zo aan de praat over hoe leuk dat eigenlijk is, dat zij nu alles kan volgen wat hier gebeurt, door mijn stripverhaaltjes-blog. Ook al gaat het dan vooral over de tuin, en wat minder over de familie, en andere dingen uit ons leven, waar ze natuurlijk ook nieuwsgierig naar is.

Het grappige is, dat als je een blog bijhoudt, je ineens gaat letten op dingen die de moeite waard zijn om te delen. En dat is eigenlijk heel veel!

Neem nou vandaag. Eerst weer die tuin natuurlijk ..

... het is daar zó netjes na gisteren, dat ik eigenlijk een matje wilde neerleggen met 'voeten vegen'. :D Nou ja, dat gaat wat ver, maar een beetje communicatie kan hier eigenlijk geen kwaad. Er komt hier nog wel es iemand voorbij, die benieuwd is naar de tuin, er meer over wil weten. En er staat nergens een naam ofzo.

Tijd voor een bordje!!

Meteen maar twee. Aan beide kanten van de tuin. Alles is natuurlijk weer van oude meuk gemaakt. Deze pallet hierboven is zó rot, dat de stukken eraf braken toen ik hem verplaatste.

En over de vijver maak ik me ook een beetje ongerust .. want de jeugdlessen zijn weer begonnen. En kinderen willen altijd zo graag bij een vijver klooien, en die van mij is zó kwetsbaar.

Misschien helpt dit ...

Nou en iets anders, ook weer zo'n detail, wat ik nooit vast zou leggen, als ik geen blog had. Namelijk deze tomatenplant, die hier bij dat hekje staat.

Wat daar bijzonder aan is? Nou deze plant is nog kerngezond, terwijl de meeste van mijn buitentomaten in een paar weken tijd zijn verwelkt. Door de kou, of door een virus. Maar deze niet. En deze plant is opgekweekt uit een 'dief' van een andere plant. Uit een wilde scheut zeg maar.

Ik heb altijd al het idee gehad dat dieven sterkere planten leveren dan degene die gewoon opgekweekt zijn uit zaadjes uit een pakje, of die je in de winkel koopt. Grappig .... volgend jaar dus nóg meer planten uit diefjes opkweken!

Ik was niet alleen maar op de tuin vandaag. Ik heb ook deze mensen ontmoet.

rechts zie je Joop en Anny

Want ik ging oude spullen wegbrengen, kleding, schoenen, wat huisraad. En op weg naar de Kringloper zag ik een bord ... 'Kinderen in Nood'. Dus, auto gedraaid, en de borden gevolgd. Want daar kunnen de spullen natuurlijk veel beter heen! 

Ze gingen net sluiten, het was al na vieren. Maar ik kreeg toch een uigebreide rondleiding. En echt, petje af voor die mensen!!! Er zit daar achter een soort kelder, gi-gan-tisch groot, en die zit vól met spullen. Honderden dozen met kleding en textiel, keurig op maat, fietsen, bedden, speelgoed, bedden, ziekenhuismateriaal, schoenen, pallets en kratten en óveral waar je kijkt staat vanalles! Oud, nieuw, opgeknapt, écht alles. Die spullen worden continu verzameld, gesorteerd, en regelmatig met grote vrachtwagens naar Roemenie gebracht. 

Ja de foto's zijn erg slecht, maar ik laat ze toch zien. Ik ben zo onder de indruk van die club!! Die organisatie, onder leiding van Joop en Anny Heerschop, werkt als een trein. Alles wordt strak gesorteerd en georganiseerd, zodat de spullen ook echt bij instanties terecht komen die nou net die spullen nodig hebben! 

Al vierentwintig jaar geven Joop en Anny al hun vrije tijd aan deze organisatie. En hebben heel veel weeshuizen, bejaardentehuizen, ziekenhuizen, scholen etc van materiaal en kleding voorzien. Spullen die hier overbodig zijn, bijvoorbeeld AMC uniformen, die worden weggegooid na een aantal keer wassen. Ze zijn er dolgelukkig mee in Roemenie.

Ik ben heel blij ze te hebben ontmoet. Wat moet het een goed gevoel geven als je je met z'n tweeen zo intensief voor een goed doel kan inzetten!! En met nog een heel team van vrijwilligers overigens!

Later, in de bieb, viel mijn blik óók toevallig weer op een man die van 'anderen helpen' zijn levenswerk heeft gemaakt. Maar dan weer heel anders.

Een ex-pater die s nachts door Tilburg fietst om broden langs te brengen bij mensen die in de problemen zitten. Ja dat moet je lezen natuurlijk! Hij is al tachtig. Fietst van 1 tot 7 door de nacht met z'n broden. Zeven nachten per week! En waarom s nachts? Tja, niet iedereen vind het fijn dat de buren weten dat ... je brood nodig hebt van pater Gerrit. Ook weer zo'n bikkel!

Bij ons geen pater Gerrit gelukkig! We hebben weer een lekker bordje eten, uit de tuin. Als vanaf mei geen groente of aardappel meer uit de winkel. Wat een weelde, elke avond die tuin op tafel!!