Marjan's moestuin, en de Menkemaborg

Ja als je een boerderij wilt kopen, en grond, dan heb je maar voor het kiezen. Maar die boeren, die zijn zuur, met hun schuren, enorme machineparken, en grote stukken land. Daar zit al hun pensioen in. Gelukkig is de boer meestal een optimistisch mens. Het komt wel goed, denkt hij. En soms komt het ook wel goed.

Dan komt er een meubelmakerij in zijn schuur. Of een mini-camping op zijn land. Of hij begint een winkel aan huis, en de 'import'lui in het naastgelegen dorp komen bij hem rauwe melk kopen. Ik gun het ze zo, die boeren.

Maar ja het zit ze niet mee. Nou Poetin weer!

Als boer ben je zo verschrikkelijk afhankelijk. Van de wereldhandel, van de politiek, en ook nog van het weer. Je ploetert en ploetert en hebt nooit zekerheid. Als boeren niet zo stevig in hun klompen stonden dan zou dat vak allang niet meer bestaan.

Maar goed ik ging vandaag naar broer Wiebrand in Uithuizen. Deze zomer probeer ik wat vaker bij hem langs te gaan. De rest van het jaar komt daar zo weinig van. Het is ook zo'n eind, Uithuizen ligt aan het einde van de wereld zowat.

Na ons koffiedrinken ging ik daar nog even door de velden wandelen.

Ja en dan loop je naar de gewassen te kijken, maakt een praatje met een boer, en let niet op de lucht. Kijk wat daar aankomt. Een mega onweer. En dat kwam precies over mij heen. Kletsnat was ik!!

Gelukkig kwam ik net langs ....

... en kwam de zon al heel snel terug. Ik neem jullie even mee naar de Menkemaborg. Het is één van de vele borgen in Groningen. Ja vroeger woonden hier veel rijke en adelijke families. Grappig dat de elite vroeger op hier het platteland woonde, en het Gooi bijvoorbeeld alleen nog maar een klein boerengehuchtje was.

Goed, éérst koffie drinken in de zon en opdrogen!

En dan es rondkijken. Bij zo'n oude borg hoorden een enorme siertuin, een moestuin, oude fruitboombogen, een doolhof ...

.... dat doolhof ben ik niet ingegaan, want het is een echt doolhof. Het kost je zo een uur om er in, en er weer uit te komen. Ik ben wel in de borg zelf gaan kijken.

Prachtig mooie vertrekken. Alles straalt welvaart en luxe uit. De kinderen werden Franstalig opgevoed. Dat was de voertaal in de hogere kringen.

Ik ben blij dat ik toen niet leefde. De adellijke dames deden niks anders dan brieven schrijven, borduren, eten, en op visite en uit logeren gaan. Wat een leeg leven ... ik zou denk ik gezellig bij de dienstmeiden in de keuken gaan zitten. Zo'n leuke Swiebertje en Saartje keuken. Het meest knusse plekje van het huis!!

Waar het ook altijd heel gezellig is, dat is bij mijn zus Marjan. Ze zit thuis (te werken) dus ik ga even langs ....

hallo, ik stoor toch niet??

... want ik wil heel graag even zien hoe het met haar moestuin gaat. Die we in april hebben aangelegd. Marjan woont op een terp. Dat is een verhoging, waardoor de Groningers vroeger, toen er nog geen dijken waren, droge voeten hielden. En die terpgrond is zo te zien super grond voor een moestuin!

Het gaat allemaal heel goed. Ze eet al de hele zomer uit haar tuin, ook regelmatig gaat er wat naar buurman Klaas. En een bescheiden tweede teelt is er ook, slaplantjes van de overbuurvrouw, en rucola die zich spontaan heeft uitgezaaid.

We drinken nog een kopje thee in Marjans achtertuin, en dan is het weer tijd voor de lange lange reis terug.

Dag lieve zus! Ga maar lekker boontjes plukken!!