Hapklare brokken.

Toen we hier nét woonden, nam ik steeds hele grote stappen. Want ... eindelijk eindelijk was het zover ... we woonden buiten .... we hadden land!! Nu kon het allemaal gebeuren!! Die enorme grote moestuin. Al die dieren. Wildernissen aanleggen. Brood bakken van eigen graan. Zelf zaad oogsten en onze gewassen verbeteren. 

Helemaal zelfvoorzienend zijn!! Yesssss!! En het moest natuurlijk allemaal meteen dat eerste jaar gebeuren! haha. Ach, het is zo leuk om een beetje te lachen om jezelf. Om jezelf van een paar jaar geleden. Hebben jullie dat ook? Dat je naar jezelf terugkijkt en denkt ... goh ... haha ... wat grappig was dat.

Ja en nu denk je natuurlijk dat ik nu ga schrijven dat het nu allemaal anders gaat, maar nee hoor. Ik ben nog steeds nét zo'n juffrouw mier. Dat ben je en dat blijf je. Maar... het werk gaat tegenwoordig wel anders. Dat komt ook door de maankalender. Alleen al daarom werk ik er graag mee. Het verdeelt je werk, in stapjes. In hapklare brokjes.

Nou, wat hebben we weer allemaal gedaan afgelopen weekend? Zondag was een heerlijke rustige dag. Terwijl Paul en Brit zwommen ... en daarna beiden heel aandoenlijk lagen te ronken in de tuin ... 

... had ik vlak daar tegenover een buiten-werkhoek gemaakt. Heerlijk in de schaduw, onder de eiken ...(processierupsen hebben we na mei eigenlijk niks meer van gemerkt) 

.... aan de tafel. Daar heb ik mijn spullen naar toe gesleept, en was zo wat aan het prutsen.

Ik ken een aantal mensen met behoorlijke haar- en hoofdhuid-problemen, en wilde eens een paar van die middeltjes uitproberen.

Paul werd wakker en zei .. 'je bent net een huisarts die recepten uitschrijft met zo'n serieus gezicht.' 

Nou, eigenlijk sloeg hij de spijker op z'n kop. 😊 

Alle gedroogde kruiden zijn inmiddels opgeruimd en in potten en zakken verdwenen. Maar het verzamelen gaat nog gewoon door. Er is nog steeds van alles te scoren, in de vrije natuur! Of in je eigen tuin.

Zo lang er nog nog jonge en frisse aanwas is ga ik door met kruiden verzamelen. De zeven zeven zitten alweer allemaal vol.

En dan, de oogst. Elke dag zijn er oogsten maar ook daar doe ik het dit jaar rustiger aan. Hapklare brokken. De uien haal ik in delen van het land. In plaats van in één keer alles, en niet weten waar je de boel moet laten ... droog ik nu telkens maar een deel, op een rek. En dan, in trossen van acht ophangen, in de kapschuur.

 

Augustus.

Dat is ook een mooi moment om je aardbeienbedden te verjongen, als dat nodig is. Na een jaar of drie gaat de oogst meestal wat achteruit, omdat de wortels van de oude plantjes aan het verhouten zijn.

Bij mij was het verder een zooi, omdat er veel teveel groen is, en onkruid, en daardoor weinig aardbeien. Dus de bodem is te rijk. Tijd om dat allemaal te veranderen. Stap één was, stekken verzamelen. 

Ik trek jonge planten uit. Dat zijn de plantjes met kleine niet-verhoutte wortelkluitjes. Die groeien om de moederplant heen. 

Dan de wortelkluiten iets bijknippen, het groen eraf, en in een krat of onder zand bewaren, tot je ze gaat planten. Als het lang duurt leg ik ze in de koelcel, maar ik hoop dat Paul van de week het aardbeiveld kan maaien, en dan kunnen we dus snel door naar stap 2.

 

Tot slot .... de ASO mix! Dankjewel anoniem! Dat is echt een leuke naam voor de Anti-Schimmel-Oregano-Mix! Die houden we erin! 

De ASO mix doet zijn werk steengoed. Alle tomaten zijn nu min of meer hersteld. Ik ben er zo tevreden over dat ik het nu ook gebruik voor de jonge appelboompjes, die ook sporen van schimmel hadden. En misschien kan het volgend jaar op de tarwe, zodat die géén roest krijgt!

De ASO mix. Je zult er nog veel over horen!

 

Nou dat was het weer. De koek is op! 😄