Allemaal afdankertjes nog van de verbouwing, of van onszelf, van vorige projecten.
Vandaag zocht ik een paar pallets en wat planken om de nieuwe hooivoorraad op te kunnen leggen. Maar ... het einde van de materialenvoorraad is in zicht. Haha ik heb alles al overal weggebietst.
Zoals hier onder, het pad naar de kippen, van die leuke hardhouten plankjes die we ooit kregen, dat pad is weg. Daar ligt nu een zielige plank als pad. Als half pad.
En die mooie bank van pallets, die hier in het zonnetje stond .... het was een heel fijn koffieplekje. WAS ... want dat bankje is nu ook weg. Dat is vandaag gebruikt om dat hooi op te kunnen leggen. 😁
Hier (onder) liggen ze nu. En och, als Bella dat hooi ooit allemaal weer op heeft, dan komt dat bankje vast wel weer eens terug.
Het had ineens haast, met dat voorbereiden, want er zou vandaag al worden gehooid. Bart zou rond het middaguur komen zwillen (hooi in rijen leggen) en dan zou Alwin met nog een paar anderen rond half één komen persen. Tot hooipakjes. Om half twee hadden ze alweer een volgende klus.
Strakke planning dus! En ondertussen ..... kregen wij visite.
Want Paul had een fiets op marktplaats gezet, en een vriendelijk echtpaar kwam helemaal uit Leiden naar Punthorst rijden, om naar die fiets kijken. Voor de kenners, het is een Santos.
Helaas had ik niet gevraagd om toestemming voor de foto. Vandaar dat ik op een vriendelijk gezicht een lelijke bril moest tekenen. Met de fiets, én uiteraard een doos Moeskers Moestuin lekkers, ging de reis weer terug naar Leiden.
Dág aardige mensen die we waarschijnlijk nooit meer terug zien. En dág fiets!
De jongens lieten de kar met hooi bij ons achter, met de bedoeling om die 's avonds, na hun andere klus, voor ons uit te laden. Maar boer Paul had andere plannen. Toen ze weg reden zei hij, 'Die jongens zijn kapot vanavond, na ál dat hooien en alles opstapelen. In die hitte. Wij doen dit wel zelf.'
En zo gezegd zo gedaan.
Kijk, wat een bikkel he. Ik had al wel vaker geholpen met pakken opstapelen, maar Paul nog nooit. Toch leek het alsof het z'n dagelijks werk was. Hij zwiepte de pakken naar beneden alsof het niks woog. Toe maar. Er is maar één pak hooi kapot gevallen.
 |
Dat we zo zoetjes aan veranderen in boer Paul en boerin Clarien.
Hoewel we natuurlijk wel onze eigen draai eraan geven. Ik denk niet dat er een 'echte' boer is die z'n hooistapel en z'n houtstapel met een balkje tegen elkaar klemt. Omdat ze beiden een klein beetje scheef hangen ...
🙈🙈🙈
En zo blijft het spannend!
'En nou wil ik wel iets lekkers.' zei boer Paul toen, 'Iets van taart ofzo. Dat bak je haast nooit meer.'
Nee, hehe. Taart bakken. Met déze hitte??? Nou, ikke niet.
Géén hete oven aan, tóch taart!
De siësta is erbij in geschoten vandaag (dat begint al goed, pas dag 2 van het tropenrooster 😄) ...
.... maar morgen is het zondag. Geen werkjes, maar heerlijk uitrusten! Jullie ook allemaal een ontspannen en zonnige zondag gewenst!
(ps ... ik reageer weinig op jullie reacties de laatste tijd, ik lees ze echt allemaal, en wilde volgende week eens wat van alle vragen beantwoorden!)
.jpeg)
.JPG)
7 reacties:
Dat was puffen en zweten, Clarien!
Fijn echtpaar dat de fiets kwam kopen. Een doos 'MOeskers' is altijd een delicatesse!
En toch was er taart...
Lie(f)s.
Geniet van jullie weekend.
Bedankt voor je blogs.
Groeten
Loes
De taart ziet er heerlijk uit. Een echte zomerse taart, fris en fruitig.
Fijne zondag!
Wat een werk met die hitte. Ik zal zo blij zijn als het weer een beetje normale temperatuur wordt.
Leuk de mensen uit Leiden. Ik ben daar geboren en getogen. Ik kijk toch dan of ik ze stiekem ken, maar nee hoor, kan ook eigenlijk niet ik ben er al 22 jaar weg.
Ook ik heb deze week weer genoten van je blogs.
Groetjes
Annemarie
Fijn weekend. Jullie hebben hard gewerkt en dat in die hitte.
Is er geen kans op broei (heet dat zo?) in de hooibalen met die hitte.
Dat geeft voldoening als je het zelf doet , jullie kunnen trots zijn op je werk.
Gr Femke.
@Renske, hoge of lage temperatuur heeft niet echt invloed op het wel of niet ontstaan van hooibroei. De mate van vochtigheid van het hooi daarentegen wel. Als je vochtig gras op een hoop gooit ontwikkelt zich warmte en als die te hoog oploopt kan de boel gaan smeulen. Trek je zo'n broeiende hoop uit elkaar dan kan er zuurstof bij komen en kan de boel in de hens vliegen. Hooibroei heeft, voor mij althans, dezelfde geur als het bakken van roggebrood. Als tiener heb ik enige tijd in mijn vrije tijd bij een bakker gewerkt, maar ik was altijd zo weg als hij roggebrood of 'oudewijvenkoek' maakte. Hoewel ik roggebrood an sich erg lekker vind, vind ik de bakgeur ervan een verschrikking en het deeg van oudewijvenkoek had een kleur en textuur die me teveel aan ontlasting deed denken. Ik houd er nog steeds niet van, maar dat komt vooral door de toegevoegde anijs.
In mijn kinderjaren werd het hooi binnenshuis opgeslagen, op 'slieten'. Slieten zijn dunne boomstammetjes die van gebint naar gebint overspanden, waarop het hooi gestapeld werd. Ik heb het over los hooi. Pakjes hooi kwamen pas in zwang in de jaren '70. Als we veel hooi hadden dan werd een stuk van de deel opgeofferd. Maar ook dan kwamen er eerst slieten op de lemen vloer te liggen en daarop het hooi. Als kind vonden we het wel plezierig als er een 'hooiberg' op de deel stond, want de eerste appels waren omstreeks deze tijd voldoende groot om op te eten, maar nog niet echt rijp. Onze truc, die van mij en mijn een anderhalf jaar jongere zus, was dat we een 'heuinussie', -door sommige dorpsgenoten een 'loering' genoemd-, maakten en daar de onrijpe appel in (ver)stopten. Na een of twee dagen was de onrijpe appel gerijpt en eetbaar. Op school leerde je dat het ethyleengas ervoor verantwoordelijk was. Datzelfde gas dat ervoor zorgt dat de bloemen versneld verwelken als je ze in de buurt van de fruitschaal neerzet.
Een reactie posten