Van dood naar levend.

De pompoen oogst is matig, dit jaar.

Door de droogte zijn de vruchten snel afgerijpt. Nog vóór ze volgroeid waren. Het zijn nu net sinaasappels.

Ook zijn er veel minder vruchten dan vorig jaar. Dat komt ook, omdat ik ze had geplant in de paardenbak, op een grote bult compost, en daar ging onkruid groeien, en dat kon ik niet wieden.

Dus werd de pompoen overwoekerd.

Het zijn kleine vruchten, maar ze smaken goed. En kleine pompoenen zijn eigenlijk best handig voor ons (meestal) tweepersoons-huishoudentje. 

Maar wat ontdekte ik laatst op een hele andere plek in de paardenbak? Daar ligt een hele berg houtsnippers, en daar had ik zo nonchalant-weg wat pompoenpitten in de grond gestopt en helemaal niet meer naar omgekeken. Nou, die pompoenen zijn prachtig opgekomen en hebben grote vruchten!

Het zijn wel allemaal kruisingen geworden. Maar erg mooi. Een aantal zijn al rijp en gaan mee naar huis voor de gezelligheid.

Maar nog even terug naar die ene foto want er was ook nog wat anders te zien, bij dat pijltje.

Daar ligt een grote boomstronk. Voor de kippen, om op te klimmen. En daarin groeit ook iets. Oók oranje. Eerst dacht ik dat het ook een pompoen was maar dat is het niet. Het lijkt wel een biefstuk. Maar het is een soort zwam.

Zo bijzonder dat uit dat dode hout zoiets moois kan groeien. Iets levends uit iets doods.

Iemand zei ooit dat je van paddestoelen vooral de onderkant moet fotograferen omdat dat heel mooi is, dus dat heb ik gedaan. Het lijkt daar wel een spons. Ik vind het net een onderwaterfoto.

Het is natuurlijk hetzelfde. De zwam groeit op dood hout, maar die pompoenen ook. Gewoon op houtsnippers. Niks anders. Zo zie je maar hoe waardevol je tuinafval is. En je takken.

Versnipper je dode takken, en je kan er gewoon je voedsel op kweken. 😊

 

Vandaag ook weer een 'affo'! De allerlaatste aardappelbedden zijn leeg gerooid. Dit waren echte bewaar-aardappels. Ik heb voor die laatste twee bedden een ras gekozen wat niet snel uitloopt en minstens tot april goed en stevig blijft.

Het ras heet Sevilla, het is een lekkere biologische aardappel, van Carel Bouma

En ik ben erg blij dat ze de grond uit zijn want het is me wel een werk, die aardappels. Maar nu zitten er tien kratten in de koeling. Vroege, midden, en late aardappels. Ruim driehonderd kilo.

Ik denk dat er wel weer wat van naar Marjan kan, voor Quiet.