Vanmorgen op stap.
Niks bijzonders hoor. Gewoon even langs wat adresjes voor wat dingetjes. Apparaten die gerepareerd moeten worden, geleende spullen teruggebracht, en gewoon wat boodschappen in de buurt.
Altijd leuk. Winkels kijken.
Haha ... de Welkoop, nou niet echt het adres voor mode. Toch koop ik daar veel van de doordeweekse kleding. Het is allemaal heel praktisch en ook best leuk. Zo' vest bijvoorbeeld, heel handig, lekker warm en lekker lang.
Maar niet nodig. Ik heb al tig vesten.
Verder door Staphorst. Boodschappen, rondje Kruidvat, wat etalages kijken. Maar niet meer, zoals voorheen in Bussum en Hilversum, een hele ochtend of middag in winkels doorbrengen. Er zijn hier gewoon niet zoveel winkels.
Nou, dan ben je snel klaar. En het scheelt veel impuls aankopen!
Om tien uur van huis gegaan, en om twaalf uur is alles gefixt, en kan ik weer de tuin op.
Daar wachten de vlaaien!! Want dat is de tuinklus voor vandaag. Vlaaien bewerken!
 |
Vlaaien, ze zijn er in vele smaken.
Onze eigen vlaaien zijn saai bruin van kleur, en ze smaken niet zo heel best, maar ik zou ze niet willen missen. De vlaaien van Bella zijn de toekomst van de moestuin! Het hele weiland ligt er vol mee, en ik moet daar iets mee doen.
Oh wacht ..... ik bedoel dus deze he? 😊
Als je die koeievlaaien steeds maar laat liggen, krijg je daar bosjes met héél hoog gras, maar de koeien eten dat niet. Want in dat bosje gras ligt dus hun eigen vlaai, en dat wil de koe niet eten.
En ik wil niet van die bossen met heel hoog gras, dus ik ga de vlaaien uitspreiden over het hele weiland. Zodat de mest mooi verdeeld wordt, en er volgend jaar weer genoeg stikstof in de bodem zit voor mooi groen gras voor Bella en Bonnie.
Weilandbeheer. Ja, dat is ook weer een heel vak.
Ik doe het simpel. De natte vlaaien en het achtergebleven hooi worden grofweg uitgeharkt, en de beestjes en bacteriën in de bodem moeten de rest maar doen. Zo hoop ik het weiland genoeg mest te geven.
En als de koeien op stal gaan, dan bewaren we die stalmest voor de moestuin.
Vlaaien, echt mooi spul!!
Weilandbeheer. Ja, dat is ook weer een heel vak.
Ik doe het simpel. De natte vlaaien en het achtergebleven hooi worden grofweg uitgeharkt, en de beestjes en bacteriën in de bodem moeten de rest maar doen. Zo hoop ik het weiland genoeg mest te geven.
En als de koeien op stal gaan, dan bewaren we die stalmest voor de moestuin.
Vlaaien, echt mooi spul!!
3 reacties:
Misschien een leuk geschiedenisexperiment voor de toekomst; elk jaar een gedetailleerde foto maken van dezelfde paar vierkante meter weiland en altijd in dezelfde periode. Als je die foto's na verloop van enkele jaren met elkaar vergelijkt, kan het bijna niet anders of je ziet ook de grasmat veranderen wat samenstelling aangaat. De 'industriële' grassoorten zullen na pakweg 5 jaar waarschijnlijk allemaal het loodje gelegd hebben ten gunste van oude grasrassen lijkt me zo. En ook de kruidenrijkdom zal vergroten.
De koeienvlaaien, -wij noemden dat altijd 'koeflatsen-, werden in mijn kindertijd verspreid met wat we noemden een 'ketting-eg'; een soort mat van verzwaarde kettingen die door paardenkracht voortgetrokken werd. Die verkruimelde en verspreidde de al of niet opgedroogde vlaaien over het land. Want inderdaad, koeien aten het lange gras rondom zo'n koeienvlaai niet, maar gek genoeg paarden wel weer, maar die aten het lange gras rondom hun eigen keutels weer niet, maar de koeien wel weer. Je zou kunnen zeggen dat de ene bek de andere voerde. In dit verband vind ik de vergelijking met wassen weinig fris.
Mijn eerste glimlach, Clarien, wat dacht je !?
Lie(f)s.
Hahaha Clarien, ik dacht dat je gisteren lekker koffie met vlaai zou hebben gehad ! En dat heb je ook gehad, haha !
Een reactie posten