Vandaag ... wieden tussen de bieten en de uien ... en wat denk je? Het staat er vol met dille, dat daar vorig jaar groeide. Het barst echt van de dilleplanten overal. Ja, het ene jaar kweek je iets en het volgende jaar trek je het uit, als onkruid.
Waarom die dille niet gewoon laten staan? Omdat het al het licht wegneemt voor de uien. Je kunt nou eenmaal niet alles op een kluitje laten staan. Maar we gooien al die mooie dille niet op de compost. We gaan het drogen. Net als vorig jaar. Alleen vloog toen de magnetron bijna in de fik dus ik droog het dit jaar in de oven.
Knip van de dille de fijnste takjes af, en leg het in doeken in de oven, voorverwarmd op 120 graden, en laat het een kwartiertje indrogen. Dan verkruimelen, zeven, en in een potje.
Nu de ergste druk van de moestuin af is is er tijd om andere hoeken op te ruimen.
Hier op het weiland, daar in het konijnenhok, daar wonen de twee kippenmoeders met al hun kuikens. Maar die zijn nu steeds aan de tippel, en ik vond dat ze vandaag wel konden verhuizen, naar de andere kippen. Dus we halen het konijnenhok en alle rekken en rommel die daar omheen stond, weg.
Het wordt weer gewoon een plek voor mensen.
Je hebt daar een prachtig uitzicht op het oosten, op de zon die opkomt.
En wat doe je dan met al die rommel en die rekken? Nou .....
..... komt dat even mooi uit. Want we hebben nog geen oplossing voor een groot deel van de aardbeien. Daar eten de kippen van. Nu met dat rek hoop ik dat ze er niet meer bij kunnen. Dat ze niet zo slim zijn om erover heen te vliegen.
Ik elke rode aardbei zitten kleine hapjes en pikjes van de kippensnavels. Vergeet niet dat we inmiddels al 24 kippen hebben, de kuikens meegerekend. En dat eet heel wat op!
Brit volgt mij op de voet.
'Wat doe je?'
'Konijnenhok schoonmaken.'
'Oh leuk, konijnen!'
'Nee Brit daar zaten de kuikens in.'
'Oh leuk, kuikens!'
'Maar die zijn daar nu niet meer Brit. Die zijn in het kippenhok.'
'Oh leuk, kippen!'
Brit vindt alles leuk. Het is zo'n gezellige hond. Ze jaagt nog maar héél af en toe op de kippen. Alleen maar als de kippen heel veel drukte aan het maken zijn. Daar wordt Brit ook zenuwachtig van en dan jaagt ze eventjes. Héél even. En een kip in de bek nemen doet ze niet meer.
Nou ja, héél soms nog. En echt metéén weer loslaten. De kippen lijden er geen schade van.
Als we het konijnenhok opruimen (ik doe het nog steeds niet weg al is het kapot, want oh zo handig voor kuikens en broedende hennen en jonge uit-het-nest-gevallen vogeltjes en dat soort dingen), dan valt mijn oog op de handzaaier.
Die is gerepareerd. Door een kenner. Hij heeft er zelfs voor gezorgd dat we er ook graan mee kunnen zaaien. Wat eerst niet kon. Dus dit najaar kunnen we winterrogge en wintertarwe met de hand zaaien!
Maar goed zover is het nog lang niet. Het is nog niet eens zomer.
Ik blijf even hangen bij de kippen. Er is daar zoveel te zien. Al die kippen in alle leeftijden, en ze zijn overal.
Moeder kip met de jongste kuikens, vijf stuks, zit meestal op de houtsnipper hopen. Daar krioelt het van de wormen. De kleintjes eten als wolven. Worm na worm na worm.
Onder de bank heb ik vanmiddag de twee kuikenhokjes geplaatst. Ik hoop dat ze hier vannacht blijven. Maar tot nu toe is er weinig animo van de kuikens en hun moeders. Alleen de hanen zitten er steeds in. Dan met die hen en dan met die hen.
Op de rand achter de bank zit de koffieclub.
Altijd zijn die samen. Altijd kletsen.
En dan, de al wat oudere kuikens ... die zijn hun moeder kwijt. Die is ineens op stap met de twee hanen en heeft haar kleuters in de steek gelaten. Van de ene dag op de andere. Ze zitten er wat verloren bij.
Wat ik wel heel roerend vind is hoe ze heel dicht bij elkaar blijven. Tja en verder kan je daar weinig aan doen. Moeders was zeker zat van haar gebroed.
Eind van de middag kwam overbuurvrouw langs, of ik binnenkort een paar dagen op hun kipjes wil passen. En op hun huis.
'Willen jullie niet wat kippen erbij hebben?' vroeg ik. (ze hebben er twee)
Ja dat wilde ze wel. Kijk dat vind ik nou leuk. Dat je je kippen weg doet, maar toch in de buurt. Dan kun je ze nog eens opzoeken.
Ze had ook wat te lezen meegenomen.
Na een week van heel veel groen en rommel en luizen en rupsen en kippenmest is dat heerlijk, van die bladen doorbladeren. Mooie dingen bekijken. Tuinen van iemand anders. Mooie spullen.
Hebberig word ik er niet meer van. Van spullen. Daarvoor is het een te-ver-van-mijn-bed-show geworden. 😊
We hebben hier alles al!
3 reacties:
Was weer leuk om te lezen! Bedankt. Ik heb allemaal spuugbeestjes in mijn Dille. Maar die was ik er gewoon uit hoor. Die gaan niet in de oven ;-) Prettig weekend,Wendy
Indachtig het motto dat insecten de eiwitbron van de toekomst zijn, gecombineerd met de eetlust van je kuikens vroeg ik me af waarom je de larven van de coloradokevers niet opvoert aan je kuikens. Ik kwam op die gedachte door een herinnering uit mijn kinderjaren. Een boer bij ons op het dorp bestreed nooit de coloradokever, al was ook dat in de jaren ´50 wel verplicht. Bij hem zat er geen andere ideologie achter dan gemakzucht, maar feit was wel dat zijn aardappels net zo snel vrij waren van die kevers als die van de boeren die wel spoten. In zijn aardappelland krioelde het altijd van de fazanten die zich waarschijnlijk tegoed deden aan de kevers en larven.
Terugkijkend natuurlijk een erg vooruitstrevende boer, want de bestrijdingsmiddelen van toen waren aanmerkelijk minder selectief dan de huidige. Heel veel waren nog op basis van kwikoxide. Over de afvalproblematiek die dat tot gevolg had kunnen ze in de Volgermeerpolder en andere hele verhalen vertellen.
Zou een voedseldroger zo langzamerhand niet fijn zijn? Echt anders dan in een oven drogen. Al was het maar vanwege de veel lagere temperatuur waardoor vitamines behouden blijven. Ik stuur je met alle plezier meer info
Een reactie posten