Dat ging niet goed.

De dag begon prachtig. Zondag, zo´n mooie zonnige dag met een zacht zomerbriesje en ongelofelijk helder licht.

Ik zat op de rand van de paardenbak te kijken hoe de zwaluwen over de tuin scheren. Ze houden de tuin aardig ongedierte-vrij en ik vergeef ze dan ook maar dat ze op de schoven rogge poepen in de schuur.

Voor wat hoort wat! 😉

Tja en ondanks dat het onze vrije zondag is moest ik toch wat klussen. In augustus zijn 6 werkdagen gewoon niet genoeg. Nou ja t is niet anders. De tweede pluk van de bonen. Weer zo'n 15 kilo eraf. Ik ben er stil van, wat een oogst van die zandbodem hier ....

.... maar ja er is ook wel heel wat werk aan vooraf gegaan.

De bonen heb ik niet bemest. En dat was een goeie gok want hoewel de planten en bladeren vrij karig zijn is er een weelde aan dikke spekbonen.

We drinken koffie in het zonnetje. Brit en Bekkie spelen in de buurt. Onslow komt es kijken of hij misschien ook koffie krijgt.

Niks aan de hand tot dusver.

Ja dit is ook zo'n rustig werkje, niet vermoeiender dan een boek lezen. Het zeven van de rogge. Alles wat je nodig hebt is twee vergieten en flink wat wind. Giet de rogge over en het kaf en het stro waait weg, het zwaardere graan valt in de zeef.

Pondje voor pondje ..... ja je bent wel even bezig.

En dan is er ineens iets mis. Brit zakt voor onze voeten door haar poten.

Wat is dat nu?

Eerst dachten we aan een griepje omdat ze die ochtend ook had overgegeven. Maar ja dat doet ze wel vaker want honden eten bijna alles op wat hun lekker lijkt. En als dat fout valt spugen ze het weer uit.

Maar dit was serieus. Er was iets echt mis. We belden de dierenarts. Kijk het maar even aan, zei ze. Maar 's middags toen het nog niet verbeterd was en haar ogen begonnen weg te draaien moesten we langskomen.

Stap je ineens een hele andere wereld binnen.

Brit werd uitgebreid onderzocht. Een collega werd gebeld.

'Heeft ze soms paardenpoep gegeten?' vroeg de dierenarts.
'Ja,' zei Paul, want die had, heel slim, haar braaksel onderzocht, 'er zat paardevijg in en stro.'
'Dan heeft ze misschien poep gehad van een paard die net ontwormd was. En van dat middel kunnen honden heel ziek worden.'

Brit was ook ziek. En dood- en doodmoe. Apathisch. En de poten deden niks meer. Ze reageerde wel toen ze brokken kreeg, want eetlust had ze gelukkig nog wel.

ja en dan ga je naar huis zonder hond. Brit moest aan het infuus. Ze geven haar water met elektrolyten, om zoveel mogelijk het bloed 'schoon' te spoelen en de balans te herstellen.

Afwachten.

Vanochtend gingen Paul en Liek haar ophalen. Dachten ze. Maar nee ze was nog niet veel beter en er moest nog een infuus in. Zonder Brit kwamen ze weer thuis.

Mijn remedie was .... aan het werk. Niet piekeren. Brit is een sterke hond met een prima gezondheid dus die komt er wel bovenop. We gaan wat doen! Gelukkig was er ook veel te doen, zoals .... die 5 kilo kool die daar lag te wachten! Die zit nu in de pot hoor!

Na de kool heb ik aardappels gerooid, en daarna het huis gedaan. We waren met vele handen, Karin was hier een dagje, en Liek was thuis, en Paul kan ook heel goed stofzuigen. En we wilden allemaal bezig zijn in afwachting van hoe het met Brit verder zou gaan.

De kool, wit of rood, die schaaf je en stamp je wat aan in een bak, met per kilo kool 10 gram zout erdoor. Stampen stampen tot het vocht vrij komt. leg nu onderin een schonen aardenwerk pot kruiden naar smaak, en schep de kool en het vocht hier bovenop.

De pot sluiten, maar het lucht wat bij fermentatie vrijkomt moet wel kunnen ontsnappen. Zorg dat de kool onder het vocht staat.

Zet op een warme plek en laat een paar weken staan.

Deze kruiden gebruikte ik, samen met een gehalveerd nootmuskaat bolletje en kaneelstokje.

Karin maakt hekjes voor de konijnen, en om half twaalf gaan we kijken bij het rogge dorsen bij De Zonnehorst. Weer zo'n mooie oude machine.

Ja, afleiding was er genoeg vandaag!

Liek zorgt voor de catering en hangt alle wassen op en dweilt de paardenstal. Zó fijn al die handen!

Met de lunch is het huishouden achter de rug en kunnen we nog wat tuinwerk doen. En dan, eind van de middag belt Paul weer naar de dierenarts.

Zij laat ons kiezen .... Brit is nog niet erg verbeterd, maar geeft aan graag naar huis te willen. Ze blaft steeds en is in de kliniek niet happy meer. Willen wij de zorg overnemen?

Tuurlijk!!! Graag!!

Snel halen we haar op. Welkom thuis lieve Brit!

We hebben afgesproken met de kliniek dat we zodra het verslechterd of steeds niet vooruit gaat met haar teruggaan. Dus wordt Brit door 5 paar ogen goed in de gaten gehouden. En door 5 paar handen geaaid.

En natuurlijk .... vieren we een Brit-Welkom-Thuis feest!!

De hoofdrolspeelster laat het allemaal over zich heen gaan. ze is heel blij dat ze weer bij ons is. En het lijkt erop dat ze al iets alerter is, al iets sterker wordt in de poten.

Maar het gaat langzaam .... langzaam ... en het blijft afwachten.

(sorry voor de tikfouten maar pffft  😉)