Dichtbij huis.

Als je met je neus vlak op je huis gedrukt wordt bijvoorbeeld als je de ramen moet lappen dan zie je de mooiste dingen. Met een borstel veeg ik alle insecten weg onder het dak en daar vliegen en kruipen de meest schitterende beesten rond.

Een paar hooiwagens. Gezellig met z'n tweeën aan de muur hangend. Ze eten bladluizen dus ze zijn mijn vrienden. Sorry jongens dat ik jullie per ongeluk heb weggeveegd. Gelukkig zijn er een paar duizend van jullie!

En wat zit daar voor geel blaadje op de klomp? Het is helemaal geen blaadje, het is een mooi beestje.

 

Een dappere spin met één poot te weinig. Die veeg ik niet weg die heeft het al moeilijk genoeg.

Ook bewonderenswaardig hoe in kleine kiertjes en hoekjes de mooiste plantjes groeien. Aan de rand van het aardgasputje ... zo'n leuk geel boeketje .... zelfs Paul heeft hem zelfs laten staan bij het onkruid wegschrapen, dat doet hij nooit. Of niet gezien. Kan ook natuurlijk.

Weer zo´n beauty .... kwam ook ergens onder het dak vandaan ... wat een mooie tekening op die vleugels. Maar wacht, tot hij zijn vleugels openvouwt!!

Dat geloof je toch niet? Zo mooi!!! En dat zit gewoon op je eigen huis! Er zijn er heel veel hier ze zijn echt niet zeldzaam.

Dichtbij huis, waren we vandaag. Nou ja, bijna altijd he? 😊

Bieten en wortels hebben we gerooid, Brit en ik. En die gingen in kisten, tussen lagen zand. Een soort inkuilen maar dan zonder kuil. Ze mogen eerst in de koeling van de Zonnehorst en als onze koeling klaar is gaan ze daar in.

Laat de aarde eraan zitten. Zorg dat de gewassen elkaar niet raken. En als je ergens een wormegangetje of aantasting ziet dan gaat dat exemplaar niet de kist in!

Een mevrouw kwam ons erf op. Gezellig, een bloglezeres, dacht ik. Maar nee. Ze kwam nogal bezorgd vragen of ik een bepaalde enquête wel in de brievenbus had gekregen. Want die had ik niet ingevuld!

'Oh maar die vul ik nooit in.' zei ik.
'Maar u krijgt er geld voor! Ik kwam vragen of u hem toch maar wilt invullen.'

Ze was heel aardig, ach en dan wil ik dat best invullen. Ook als ik er niks voor krijg. De mevrouw woont in de buurt. Ze wilde de moestuin ook wel even zien. En wat meenemen. Vooral worteltjes, want de geur van zelf gekweekte wortels deed haar aan haar moeder denken, die die vroeger ook in de tuin had.

Daar had ik nog niet bij stil gestaan, hoe sterk die wortels smaken en ruiken, vergeleken bij de geschrapte exemplaren uit de winkel. Die hebben die typische geur niet.

Mevrouw weg, en Paul komt eraan met koffie. Hij heeft een hele lange vakantie en begon vandaag alvast met mij koffie op de tuin te brengen.

Dichtbij huis. Was dat niet de titel van een boek van Ot en Sien?

Zelf heb ik ook een Ot en Sien. De hond en de kat die overal zijn waar ik ben. Ze pakken mijn spullen en borstels en schoenen af, maar het is zo gezellig die twee steeds in de buurt.

Ga ik naar de konijnen, gaan Ot en Sien mee. Oók naar de konijnen. De nijnen vinden dat maar matig. Ja dat heb je met prooidieren en roofdieren.

Wat grappig was, toen Bekje precies 10 centimeter groot was, en Tom dus wel twintig keer zo groot als zij, toen was Tom al bang voor Bekje. En wilde Bekje hem achterna zitten. Dat zit er zó in, dat de ene jaagt en de andere vlucht.

Nu zijn ze wel een beetje aan elkaar gewend.

Nee Bekje kan beter op iets anders jagen. want kijk deze courgette. Aangebeten. Waardoor? Ik heb hem betrapt!!

Hier zie je de boosdoener. Tussen de courgettes en de Nieuwzeelandse spinazie. Daar zit een nest.

Dus poes, héél dichtbij huis, in de moestuin, mag je aan het jagen!

Want daarvoor is ze ook hier óók natuurlijk!