Om geld vragen.

Stel, je bedenkt met een groepje mensen iets zinvols om te doen voor je buurt. Zoals .... een prachtlint aanleggen van mooie natuurplekken.

En dan? 

Nou, gewoon maar beginnen. Mensen bellen. Overal langs. Aankloppen bij bedrijven en scholen en de gemeente en misschien ook wel bij de motorclub in je buurt. Of de atletiekvereniging. Gewoon, iedereen die een stuk grond heeft. Je maakt ze enthousiast, en dan ga je samen met hun aan het bomen planten en bloemen zaaien en takkenrillen bouwen. Nestkastjes ophangen. Insectenhotels bouwen. Name it.

Het wordt alsmaar groener en mooier in je dorp! 

Maar ......

 

Vroeg of laat heb je geld nodig. Er is altijd geld nodig, wat je ook doet. Of je het nou voor een ander doet of voor jezelf, ideologisch of niet, bijna alles kost uiteindelijk geld. Bomen bijvoorbeeld, die kun je heel soms gratis scoren. Maar meestal moet je ze gewoon kopen. En die zijn duur! Geschikt bloemenzaad is ook niet goedkoop. 

Dus, werd het voor ons prachtlinters hoog tijd om achter geld aan te gaan. Dan kan via allerlei groene fondsen, en ook gewoon via je eigen gemeente. Als je iets doet waar anderen ook bij gebaat zijn wil de gemeente zo'n initiatief vaak wel steunen.

En daar was ik afgelopen dagen dus druk mee. 

Ik dacht eerst nog dat de uiterste inleverdatum 1 juni was. Maar woensdag bleek ineens dat het vóór 1 mei moest worden aangevraagd! Oeps. En het is écht een klap werk, zo'n aanvraag. Al je werk en de hele begroting moet erin. En je wilt natuurlijk ook dat het een beetje leuk leest.

Paul las het door en moest af en toe lachen. Nou ik hoop dat de burgemeester en de wethouders van Staphorst er óók vrolijk van worden. En meteen de beurs trekken! 

Op dit moment heb ik dus twéé banen. Prachtlint is een halve baan. Want de halve dag is het bellen en mailen en mensen spreken en parels aanleggen. En de andere helft van de dag ..... is voor de tuin. En die combinatie is prima te doen. 

Op de tuin.

Alle kleine tuintjes in de paardenbak hebben een grote beurt gehad. Ze zijn nu gebruiksklaar! Je ziet hieronder als eerste de kleine voorjaarstuin. Die staat al vol, en daar eten we nu dagelijks iets van.  

En dan hier onder een driehoekige tuin. Het is gewoon een bult compost wat afgedekt is. Als je het karton er na een half jaar af haalt is het compost mooie zwarte aarde geworden. 

Ik heb de randen laten zitten, want er groeit enorm veel kweek langs de randen. In het midden komen zonnebloemen en de courgettes. En nog meer bloemen.

En hieronder is een langwerpige tuin aan de zuidkant. Dat was ook ooit een compostberg, van allemaal maaisel van de sloot. Die berg is helemaal ingezakt. Elk najaar gooi ik er weer maaisel bij, of hooi en stro en ook altijd wat compost van de hoop, of verse groene planten. Dan karton of plastic erover, en in het voorjaar heb je dan een vruchtbare tuin.

Zo'n tuin kun je overal op aanleggen. Ook op het meest schrale stuk grond, of zelfs op puur zand. 

Zoals je ziet, ook hier de randen laten liggen. Tegen de ingroei van kweek. Maar de kans op slakken is wel groter, met zo'n kartonrand. 

Tja je moet soms keuzes maken en hopen op een beetje geluk.

Nou, nog ééntje. Die bloembakken die ik laatst heb gemaakt, die hele hoek is nu ook af. Het was eerst een lelijk gezicht met al die kranten. En het werd nóg lelijker, toen ik aan de andere kant een pad maakte van stukken karton.

Maar het kwam goed. Uiteindelijk is alles afgewerkt, en ook de tomatenbak (rechts, met die palen erin) is nu klaar voor de aanplant!

Nog wat mooie plaatjes. Altijd leuk toch? De vergeet-mij-nietjes met de lieve blauwe gezichtjes. En de mooie krullen van de rabarber. 

Je kunt wel aan de gang blijven met foto's maken.

April alweer voorbij. Geweldig, wat gaat zo'n maand snel om. En wat heerlijk dat we nu es géén droge april hadden, maar prachtig vruchtbaar weer. Seringen komen eraan, ik ruik ze al. De meidoorn staat op springen. Boterbloemen zag ik, de aardbei bloeit ook, en piepkleine aalbesjes zijn er ook al te zien. 

En ondertussen zijn de hoogtijdagen van de paardenbloem alweer voorbij .. 

 Het is een komen en gaan.