Rennen rennen.

Dinsdagochtend vroeg. 

Vlaggetjes ophangen en dertig tasjes met inhoud klaar zetten. Tuin gezellig maken, met zitjes en vlaggetjes. Brandnetels en weegbree plukken en zevenblad en meer. Oh ja ook basilicum natuurlijk. En daarvan draaide ik een lekkere pesto, met veel kaas, olie, knoflook en nootjes.   

Brandnetels plukken met je mouw! 

En waarom allemaal? Nou, om half tien arriveerde hier een basisschoolklas. Zesentwintig stuks  achtjarige jongens en meisjes uit Staphorst. Ze kwamen met een stuk of wat moeders, één meester, en zeven auto's, ons erf oprijden.

Het was voor een natuurexcursie, die ik hier soms aanbied aan groepjes kinderen. En zo dus ook gisteren. 

Van te voren had ik al een en ander voorbereid uiteraard. Zoals die tasjes met inhoud. Daar ging later ook hun 'oogst' van de dag in, de geplukte bloemen en bladeren, en nog een potje met aarde en zonnebloemzaden die ze zelf hadden gezaaid.

Het was een leuke ochtend. Wél chaotisch af en toe. Metéén toen de kinderen uit de auto's kwamen gingen er veertien jongetjes achter Brit aanrennen. Om de schuren, om ons huis, en nog weer een rondje. Rennen rennen. Brit voorop. 

Erg leuk maar ik heb Brit toch maar binnen gedaan. 

En daarna begon de natuurwandeling. Een prachtige wandeling in de zon, om ons weiland heen. Bloemen geplukt, en eetbare blaadjes, en uitgebreid bij de bijen gekeken die inmiddels zijn gearriveerd, en in het bushokje staan. 

De bijen vonden ze leuk. En eetbare planten plukken ook. Maar het leukst vonden ze om overal héél hard te rennen. Haha. Wát een beweeglijk spul, achtjarigen.

En nieuwsgierig ook. 'Waarom heeft u bijen?' 'Van wie zijn die geiten?' 'Mogen we op de hooizolder?' (NEEE!) 'Kun je die blaadjes écht eten?' 'Ja hoor,' zei ik. 'En ook de blaadjes van de aardbeien?' 'Ja die ook.' 

Nou, zij proeven. 'Mwah, aardbeien zijn véél lekkerder!' 

Onderweg kregen de kinderen opdrachten. Zoek vijf verschillende bloemen, vijf insecten, vijf verschillende blaadjes. Vooral de meisjes waren erg secuur.

'Ju-huf!' (dat was ik) 'Is het zo goed?'

Weer thuis werd alles uitgestald en bekeken. En voor een paar kinderen gaf ik wat uitleg. Maar niet veel hoor. Ik vind het allang mooi als kinderen snappen dat de natuur vaak eetbaar is. En dat ze er even mee bezig zijn geweest. Verder was het ook vooral spelen.

Na de uitleg en even zitten was het dus weer rennen, spelen, en stoepkrijten. En kregen ze ranja en broodjes met pesto van hun eigen plantjes. En echt, ze aten dat groene goedje zó maar op!

Deze vier heren tekenden heel secuur de sloot na, die we hadden gezien. Met het riet er omheen en andere planten en zelfs de wilde eenden die daar zitten te broeden. Echt mooi.

En ook werd er veel ge-boter-kaas-en-ei-erd, natuurlijk!

Foto's van de kinderen kan ik uiteraard niet veel laten zien. Wat best jammer is, want wát een mooi schouwspel was het, dat hele rennende troepje door de bloeiende weides.

Er is ook altijd één dromerig jongetje bij. Die loopt de verkeerde kant op. En er is ook altijd één jongetje dat steeds maar dingen komt vertellen. Haha doet mij denken aan onze Bob! En dan zo'n meiske dat alles een beetje spannend vindt en je hand vastpakt. Zo lief.

Maar ook vermoeiend hoor, zo'n heel stel bij elkaar een hele ochtend. Brit en ik zwaaiden de zeven auto's ook weer opgelucht uit. Da-hag! Mooi geweest.