Dat betekent, véél verschillende soorten planten en dieren. En dan soorten die hier thuis horen. En dat is dus wat we willen bereiken, met Prachtlint Staphorst. Véél meer biodiversiteit in onze omgeving.
Hoe doe je dat? Nou, je legt met allerlei mensen en scholen en bedrijven, en wie maar wil, of wie een stukje grond heeft, samen mooie natuurplekken aan. Dat is één.
Maar ook praat je met 'de politiek'. En daarom was ik maandagavond te gast op de partijvergadering van de Christen Unie, hier in Staphorst. Ik kreeg een uur lang de tijd om te vertellen over wat wij met Prachtlint doen. En om te pleiten voor steun en draagvlak binnen de gemeenteraad.
Pfjoe.
Het is natuurlijk ook weer niet zo dat je na één avond praten meteen de hele gemeenteraad achter je hebt staan. Dat kost tijd. Er was wel sympathie voor ons werk bij de Christen Unie. Maar er zijn meer partijen in Staphorst. Dus. Eén voor één.
Een politiek orgaan zoals een gemeenteraad verandert niet zomaar van koers. Het is net een mammoettanker. Die kun je ook niet zomaar laten omdraaien. Dat gaat met héle kleine stapjes. Eén graadje tegelijk. Praat met veel mensen en breng de geluiden over naar de politiek.
En ... ga vooral niet drammen. Luister naar andermans meningen. Misschien moet je je eigen koers soms ook een graadje bijstellen. En vaak is er meer overeenstemming dan op het eerste gezicht lijkt.
⚓⚓⚓⚓⚓
Maar goed. Tot zover de politiek. Dan, andere belangrijke zaken. De aardappels.
Zodra de planten boven de grond komen kijk ik ze óm de dag allemaal na. Vooral de onderkanten van de bladeren. Want daar zitten vaak al eitjes van de colorado kever. Die zijn feloranje en dus goed te zien. En die druk ik allemaal kapot.
De volwassen kevers zijn er ook al. Die komen uit de grond gekropen. Nou is die eerste generatie nog niet zo schadelijk voor de planten. Ze eten hooguit een paar hapjes uit het blad, en gaan dan dan metéén eitjes leggen.
Dus ..... de kevers krijgen dezelfde behandeling als de eitjes. Pats.
Op deze manier hou je de 'plaag' onder controle. De kevers allemaal kwijtraken lukt je nooit. Als je ze eenmaal hebt, blijf je ze altijd houden. Net als kweekgras. Maar op deze manier hou je controle en red je het grootste deel van je oogst.
Het is weer blote voeten tijd, maar bij de rabarber groeien veel brandnetels. Auw!! Dus heb ik de grote bladeren van de rabarber gebruikt voor een paadje langs de planten. Een prikvrij blote-voeten-pad.
Het zal maar een paar weken bescherming geven. Maar tegen die tijd is de brandnetel-reactie al een stuk minder. Als je ook veel buiten werkt heb je vast ook wel gemerkt dat reacties op insectenbeten en brandnetel (mierenzuur) in de loop van de zomer sterk verminderen.
Je wordt zeg maar een beetje immuun.
.jpg)
De voetjes van de rabarberstelen bevatten vrij veel pectine. Pectine is een verdikkingsmiddel, dat plantencellen aan elkaar laat plakken. Ik wil dat liever niet in de limonade, want dan wordt die gelei-achtig. Dus snij ik de voetjes eraf.
Als je jam maakt van rabarber moet je ze dus juist wel gebruiken.
De seringen van laatst zijn inmiddels geweekt. De rabarber (ongeveer 3 stengels per liter siroop) worden fijngehakt gaan dan in de grote pan, bij de seringen. Dan samen iets verwarmen, alles wat laten slinken, en dan het geheel zeven door een doek.
Dan verwarm je het gezeefde sap tot 75 graden en voeg suiker toe. Laten oplossen, en de limo in schone flessen gieten.
Voor zeven en een halve liter siroop gebruikte ik twee zakken suiker van 750 gram. Per liter is dat dus 200 gram suiker. En dat geheel is goed voor minstens 75 kannen heerlijke ijskoude seringen-rabarber-ranja!
🌸🌸🌸🌸
En verder gaat hier alles op de tuinen eigenlijk vrij langzaam. Door de koele nachten nemen de gewassen rustig de tijd om te groeien. Slow food. Je ziet dan bijvoorbeeld aan zo'n sla krop dat het compacte bladeren heeft.
Het blad is stevig, en vrij klein.
Vanaf nu, eind mei, staat er elke week wel een vergiet met gewassen sla of andijvie op het aanrecht. Dat is voor op de boterham, of om een blokje kaas in te wikkelen als snack, of gewoon voor bij het avondeten.
Of voor een Moeskers-Moestuin-club-sandwich met maisbrood en zelfgemaakte pesto!
En hoe combineer je dat dan? Er kwamen vele ideeën in de groepjes naar voren. Ook praktijkvoorbeelden. Zoals iemand die vertelde hoe ze een zonnepark hadden omringd met een schitterend ecologisch park. Dat werd dan weer gefinancierd uit opbrengsten van de zonne-energie.
Jan en ik hoorden zoveel interessant nieuws dat ik er ook wat onrustig van werd. Overal zijn echt goeie kansen voor méér en waardevolle natuur. Er zijn zoveel partijen waar je projecten mee op kan starten.
Maar wat pak je dan op? En hoe? En wat doe je later?
0 reacties:
Een reactie posten