Burenhulp.

Een trekker is eigenlijk een supersimpel ding. Er zitten assen aan, voor en achter. Die kunnen met loeikracht iets optillen, heen en weer bewegen, trekken, en draaien. En dat is het geloof ik. 

En door steeds een ander apparaat voor of achter zo'n trekker te koppelen kun je er ALLES mee. Maaien, schudden, eggen, ploegen, zaaien, loodzware vrachten trekken, het weiland beregenen. Mest verspreiden, houtblokken kloven, en nog honderd andere dingen. 

Wij doen dat werk hier meest gewoon met de handen, met een spitvork, met gieters, met schoffel en hark, met de zitmaaier, met de bijl of de knipper. Maarrrrrrrr .... we hebben een hele fijne overbuurman. En aan hem had ik gevraagd of hij met de trekker ons weiland wilde maaien. 

Ja hoor. Wilde hij wel. 

 

Hierboven zie je die as. Die gele stang die achter uit de trekker steekt. Die as draait rond en laat vervolgens twee grote vlijmscherpe maaischijven draaien, zodat een brede strook gras in één keer wordt afgesneden. 

Het wordt echt strak bij de grond afgemaaid. Een indrukwekkend gezicht, als je daar achteraan loopt. Het hoge gras met de rode pluimen ligt ineens in lange kleurige rijen op de grond. Alles ruikt heerlijk naar bedwelmende kruiden.

Een groot deel van ons weiland wordt niet gemaaid. daar mag het gras en de kruiden blijven staan. Voor vogels, konijnen, insecten, kleine zoogdiertjes. Er is heel veel leven in dat gras.

En ook een groot rond gras-eiland bleef staan rondom de geiten. Die overigens geen spier bang waren voor de trekker. Ze deden gewoon wat ze altijd doen. Beetje grazen, beetje spelen.

Ik was zoals bijna aldoor in mei aan het wieden en at tussendoor de eerste aardbeien. We hebben niet veel dit jaar. Genoeg om de zomer mee door te komen, maar te weinig om zoals vorig jaar de twee grote laden van de vriezer mee te vullen. Ik heb te weinig tijd gehad om het aardbeienvak goed te verzorgen. Je kunt nou eenmaal niet alles, elk jaar.

Zeker als je géén trekker hebt.😅

Ook met gieten ben ik al begonnen. Meestal wacht ik daar zo lang mogelijk mee. Maar zoals ik gister al zei, de mais komt niet goed op. En dat blijkt te komen doordat een deel van de mais niet ontkiemt in de droge toplaag.

Dus, vanmiddag zijn al die rijen meerdere keren begoten. De sloot is vlakbij, maar je moet wel elke keer met de gieters over het stroomdraad heen klimmen. Daar moeten we nog wat op verzinnen. Een trapje ofzo. En dan ook meteen een mooi steigertje maken in de wal, om makkelijker water te kunnen scheppen. 

Allemaal van die 'komt-nog' dingen. 

Maar goed, het zit er weer op. Morgen nog een tweede keer en dan hopen dat het net genoeg is voor de kieming. Daarna hoeft het niet meer. Dan redt die mais zich wel.

Ondertussen kwam buurman vandaag ook alweer langs. Om het hooi te schudden. Had ik niet om gevraagd. Doet hij gewoon. De hele week nog.

 

Burenhulp, heet dat.

🚜🚜🚜