Alles staat een beetje te kleumen op de tuin. Je zou de mais moeten zien. De nieuwe aanplant komt maar mondjesmaat op, en de grotere planten staan te bibberen ... ze willen nog niet écht doorzetten. Boontjes? Blijven lekker nog onder de grond.
Het komt door de koele nachten. Die houden het tempo laag. En, nou ja, het is ook pas mei, natuurlijk.
Alleen de capucijners en erwten schieten als malloten de lucht in. Die geven geen bal om kou. Ze zijn prachtig met die paarse bloemetjes.
Ons weekend bestond zoals gewoonlijk uit een aaneenschakeling van dingetjes. Klusjes en taakjes. En tussendoor lekkere maaltijden en 's avonds ook nog een rustig uurtje met een boek.
In de winter snoei ik de bessenstruiken en snij dan altijd meteen tientallen stekken. Die zet ik weg in potten. Klaar. Zó gepiept. En dan, maandenlang staan die potten daar te staan. Maar in mei ..... dan zijn al die stekken helemaal uitgelopen .... en moeten ze écht worden opgepot. Terwijl je dan ook nét al het andere mei-werk hebt. Ja daar denk je in de winter niet aan.
Maar daar was dit Pinksterweekend gelukkig wat tijd voor. Vijftig bessenstekken zijn uitgeplant in vijftig potten. Om weer weg te geven. En ook voor een 'eetbare haag' die ik langs het weiland wil aanleggen. Van zwarte en rode bessen, doornloze braam, wilde appel en frambozen.
Zoals vandaag, op weg naar de geiten op het weiland.
Het was nogal een ramp, die omheining veranderen. Want de geiten sprongen steeds nét als ik het bijna af had door het laatste stukje de omheining weer uit. En wilden dan niet terug want béééééééééééh .... heel eng stroomdraad!! Daar durven we niet laaaaaangs!
Wat een gedoe weer. Ik dacht het in een uurtje te doen maar de hele middag ging ermee weg. En het is nog steeds niet helemaal goed. Het gras is ook zo hoog dat je de paaltjes haast niet zien.
Ik moet morgen maar met Hendrik op de trekker meerijden om te laten zien waar hij wél en waar hij niet kan maaien.
Er zijn al wel bloemen. Maar nog niet heel veel. Mijn nieuwe bijenvolkje heb ik maar wat suikerwater gegeven. Ik wilde eigenlijk niet gaan bijvoeren, maar ze staan hier nét en moeten alles nog uitvinden. Dus toch maar even op weg helpen.
Hopelijk wordt het snel een groot en sterk volk dat voor z'n eigen voer en wintervoorraad kan zorgen.
En kijk Paul nou! Die was ook druk joh!
Weer es wat anders dan wielrennen. En veiliger ook. Sleutelbeen-vriendelijker.😂
Ja hoor en lezen doen we ook. s Avonds. Ik heb een heel 'afbouw-repertoire' 's avonds, van intensief werk, naar steeds rustiger. Eerst, na het eten, is er altijd nog wel iets buiten te doen. Meestal opruimen. Dan naar binnen, met een grote mok kruidenthee met lepeltje honing, en even achter de laptop. Een stukje voor Prachtlint schrijven, of een blogje typen ofzo.
En daarna is het lezen geblazen. Met een zacht muziekje. Paul zit met koptelefoon voor de buis. Hieronder zie je het boek dat Lien van 't weekend hier heeft laten liggen. Dat wou ik nu maar eens proberen. Geen idee of het wat voor mij is. Het gaat vast niet over pionieren of de natuur.
En dan denk je dus rustig te gaan slapen, maar dat was helaas afgelopen nacht niet het geval. De deur van de slaapkamer stond op een kier en in het holst van de nacht kwam Bekkie binnen met een vette muis. Die ze losliet onder ons bed. En toen had ze geen zin meer om hem te vangen.
Exit Bekkie.
De muis kroop toen maar in ons matras. Waardoor wij zéér onrustig sliepen. Want met z'n drieën in bed is er echt één te veel.
Vanmorgen heb ik de muis gelukkig kunnen vangen. Het was niet voor het eerst dat we daar een muis hebben. Vaak, als de deur open blijft staan, omdat iemand half slapend naar het toilet moet, hebben we 's ochtend bezoek in de slaapkamer.
Maar bezoek in ons bed, dat was voor het eerst. En ik hoop voor het laatst.
0 reacties:
Een reactie posten