Een plaatje wat de vaste bloglezer vast herkent ..... het spannen van de bonen-touwtjes. Zodat de stokbonen weer omhoog kunnen klimmen. Ik laat die touwtjes namelijk elk jaar zien. Het is een soort mijlpaal. Net als de kerstboom in december en de mooie kleurenpracht van de bladeren in de herfst.
Elk jaar min of meer hetzelfde ritme volgen ... voor de een misschien saai ... maar voor mij is het prima. Tussendoor krijgen we genoeg ups en downs te verwerken. Zo ook deze week, alweer een berichtje uit de familie dat er nogal inhakte.
Dan zijn die vaste momenten en handelingen heel fijn. Ook nu, ondanks deze rare stille Corona tijden .... moeten er toch gewoon weer bonen worden gezaaid, geplant en opgebonden. Net als elk jaar.
Naast het bed van de stokbonen is een bed voor struikbonen. Dat zijn van die lage struikjes, waar sperziebonen en kidneybonen en allerlei soorten bonen in bosjes aan groeien. En voor dat bed, daar stond ik eerst wat voor te zuchten.
Het werken met karton en compost op de bedden bevalt goed in deze droogte, want de bodem eronder blijft koel en vochtig. Maar soms baal ik er ook van. Want het is nu veel meer werk, om de dingen er IN te krijgen.
Nu ook weer die bonen. Kijk nou wat een rommel op dat bed. Zucht. Maar in kleine stapjes verdelen.
Stap 1, alle rommel en het half vergane karton bijeen harken op rijen.
Stap 2, de aardestroken die vrij komen, wieden, en het onkruid kan gewoon op het karton gegooid
Stap 3, de stroken even omrommelen en flink nat maken
Stap 4, de bonen erin planten.
Och en toen viel het eigenlijk ook nog wel weer mee. En het voordeel is, ik hoef nu verder hier amper te wieden en te begieten. Het bed is nog steeds voor vier-vijfde bedekt!
🚚🚚🚚
Nog er was nóg zo'n stappenplan.
Die eettafel en die acht stoelen die Lien kocht in de Kringloper. Hoe krijgen we die in Amsterdam? Haha nou wij namen dit keer alleen maar stap 1 voor onze rekening. De rest gaan de meiden zelf doen. Wij reden de handel van Zwolle naar Punthorst. Met twee auto's. Het paste nét.
Want het zijn best grote stoelen en een lel van een tafel. En mooi.
Bijzonder is dat toch met spullen. Ik weet niet of jullie dat herkennen, maar eenmaal gekocht worden ze stééds mooier. Als je in de winkel staat denk je ... nou, die tafel is wel prima, en och, die stoelen, nou, ze zijn best okee. Niet wat je zelf direct zou kiezen, maar ook weer niet lelijk. En ze zitten lekker.
Maar nu eenmaal thuis, vinden we de tafel ineens een juweel! En de stoelen zijn ook ineens een stuk mooier. Véél mooier dan eerst!
Hoe dat kan? Omdat je het nu gekocht hebt? En je het daarom steeds mooier gaat vinden? Omdat het nu jouw spullen zijn?
Ik weet het niet. Pure psychologie.
We wandelden nog even in het bos, vanavond. Geen stappenplan. Alleen maar stappen.
Prachtig, dat Vingerhoedskruid. Volgende keer neem ik wat stekjes mee. Voor bij de schutting, in de schaduw. Nee, niet om als kruid te gebruiken. Vroeger werd het bij hartritme stoornissen gebruikt. Maar het is erg giftig.
De jonge scheuten van de Den en de Spar kun je wel zelf gebruiken. Meestal maak ik daar een dikke siroop van, tegen keelpijn. Lagen takjes, om en om met lagen suiker. Maar dit keer is het gewoon in een fles gepropt, en heb ik er hete suikerstroop bij gegoten. Dat is suiker opgelost in kokend water. Ongeveer 3 suiker op 5 water.
Het is dan lang te bewaren. Vóór gebruik moet je het zeven. En het is te gebruiken in vele vele dingen. Overal waar een zoet accentje nodig is. En een fris citroentje. Want daar smaakt het naar.
 |
Bovenin zat nog wat vlierbloesem. want dat had ik ook. Allemaal voedsel uit het bos. Héél enkel is daar maar iets giftig. Het meeste ... is goed voor je. En soms verrassend lekker.
🌳🌳🌳😊
5 reacties:
Vingerhoedskruid moet je meteen na het zaad zetten, zaaien. Hij kan er niet tegen om verplaatst te worden. Na de eerste uitbundige bloei, kun je de bloemstengel afknippen. Je krijgt dan, als je geluk hebt, een tweede bloemstengel. Deze is weliswaar korter en de bloemen zijn wat kleiner. Meestal sterft de plant daarna af.
Je kunt hem wel verpoten maar het kost veel moeite. Vaakvaakvaak water geven enzo…. Je kunt idd beter wachten tot er zaad inzit en dat meenemen en overal uitzaaien. De rest gaat dan vanzelf.... Ze zijn wel prachtig. We hebben ze ook in de tuin. Het is zo leuk om grote hommels helemaal in zo`n bloem te zien verdwijnen. Groet, Jo
Digitalis is een tweejarige plant, dat houdt in dat, wat zich dit jaar uitzaait, pas volgend jaar zal bloeien. Met een beetje geluk kun je bij de bloeiende digitalis ook wel een paar jonge zaailingen vinden van dit jaar. Gewoon met een kluit uit de grond halen en oppotten. Als de planten aangeslagen zijn, dan kun je ze uitplanten op de gewenste plek. Na de bloei hoef je verder niks meer te doen, want de plant zaait zichzelf wel uit. Uit ervaring weet ik dat het zelfs moeite kost om de plant kwijt te raken. Wat ik verrassend vind aan digitalis is dat je zaad kunt winnen van bijvoorbeeld paarse planten, maar dat er uit het zaaisel witte bloemen komen. Het is sterk van afhankelijk welke kleur de bestuiver is geweest. Echt een verrassende plant.
"Halfvergane stukken kantoor bijeenharken" haha, hier ook ja. Maar de meeste karton en stro (rommel/)mulch is inmiddels vervangen door rijpe, korrelige compost.
Het viel me wel op dat de grond in de voortuin het állermooiste was, en tjokvol. Daar heeft van de winter halfrijpe compost gelegen ipv blad.
Nu vraag ik me af,.. is dat zo'n succes omdat ik daar al vanaf oktober mulch heb gebruikt? Of vanwege de half rijpe compost (het advies van jouw opleiding)?
Dit najaar maar eens wat experimenten opzetten.
In ieder geval fascinerend hoe de grond en het bodemleven in een paar jaar tijd kan veranderen. Onze eerste ervaringen met 'no dig' zijn heel positief.
En, net als de bomen; denk ik ook weer een investering voor de volgende generaties.
Sterkte met het nieuws.. en ik hoop dat het ritme van de seizoenen wat rust kan bieden.
Niets zo rustgevend als lekker buiten in tuin of natuur te werken. Je bent nuttig bezig en ziet meteen resultaat van je arbeid. Het zijn mooie bloemen in de potten maar ik vind dat het mooiste bloempje eronder ligt! Ik hoop dat de aardappelen bij jullie de vorst goed hebben doorstaan. Moest meteen aan jou denken toen ik las dat er in de noordelijke provincies nachtvorst was geweest. Bij ons op de hoge zandgrond is het gortdroog. Ik voer iedere dag de vogels bij (geen pinda,s) omdat die nu slecht voer kunnen vinden en heb waterbakjes neergezet waar veel gebruik van wordt gemaakt. Ze hebben het moeilijk momenteel. Wel zo dat katten ed wr niet bij kunnen. Hopelijk gaat het vanaf volgende werk donderdag overal flink regenen voor een langere periode. Sterkte met het nieuws. Fijn dat een dochter nu net bij jullie logeert.
Een reactie posten