IJsje.

Vanochtend ben ik de knoflook maar eens gaan oogsten.

Die staat nogal in een vergeten hoekje, tussen de bessen. Hij staat daar helemaal niet goed. Droog, en in de schaduw. Waarom? Och, omdat de knoflook bij mij altijd een stiefkindje is. Ik druk hem gewoon ergens tussen, waar nog wel een plekkie is. Ook al is dat dan een slecht plekkie.

Want, och ja, 't is maar knoflook.

Bijzonder genoeg waren er toch vrij veel bollen, en sommigen ook nog best aan de maat. Volgend jaar gaan we beter voor je zorgen, knoflook! Nu mag het eerst drogen, naast de fiets. En later gaan we de slierten dan wel invlechten en ophangen.

Ik gebruik nog steeds de knoflook van 2018.

Een verkeerd soort zuinigheid is dat. Want waarom zou je knoflook van één jaar oud gebruiken, die al helemaal is ingedroogd, terwijl de nieuwe bollen in de schuur naast de fiets liggen, met z'n honderden?

Dit is echt niks meer. Het mag weg!

Maar als je zelf je voedsel opkweekt is het moeilijk om er afstand van te doen. Ik druk nog snel even een stuk of tien van die oude bollen achterover.

En de rest gaat netjes op de compost!

En nu we toch hier zijn ....

..... gaat het weer eventjes over compost. Om een goede en gezonde en hoog-productieve moestuin te hebben, hoef je echt niks te kopen! Alles kan je uit de natuur halen. Zet laagje voor laagje een hoop op, en je hebt puike bemesting voor je tuin.

Je moet er wel even je best voor doen. Keukenafval bewaren. En misschien heb je méér groenafval nodig. Ga dan op zoek. Maaisel van de gemeente. Bladafval uit de straten, in het najaar. En je hebt ook een klein beetje mest nodig, bijvoorbeeld van een buurman met konijnen, of van de manege. Mest versnelt het composteren.

Dingen kopen? ECHT niet nodig! 😊😊

Ik heb vorige week hier een composthoop opgezet en die is me toch warm geworden! Ik schrok ervan. Aan de randen was het al zestig graden. Hoe dat kwam?

Nou heel simpel. Ik had haast met die compost. Ik wilde graag snel weer wat hebben, voor op het weiland. Zodat ook de achterste helft bemest kan worden, en ik daar nóg een keer kan hooien deze zomer.

Maar haastige spoed is altijd stom!

Ik had laagjes gemaakt met plantenafval, en laagjes mest, en om het te versnellen had ik er óók nog poepsoep overheen gegoten. En toen, met die warmte is dat ongelofelijk snel gaan broeien en verteren. Het was al bijna as.

Voordeel is dat de ziektekiemen en de onkruidzaden dan ook allemaal dood zijn. Nadeel, de meeste wormen ook. Dus, de volgende hoop, daar gaat geen soep over. Ik heb de 'hete' bult gekeerd, en daarnaast ook weer een nieuwe opgezet. Maar toen was de mest weer op.

Dus gaan we naar Bella!

Elke dag gaan we bij haar langs. Borstelen, praatje maken, en ze krijgt wat lekkers. En ook om de pomp te controleren (die duwt ze wel eens om als ze jeuk aan haar kop heeft).

Zo blijft ze tam. Hoop ik.

En ook gaat er elke drie of vier dagen een volle kruiwagen met mest mee terug. Dat is nu een  makkie, want Bella's mest is mooi ingedikt. In plaats van de die dunne mest, toen het gras jong en groen was, heeft ze nu stevige keutels. Dat is véél makkelijker opscheppen!

 

En vanmiddag was ik op de tuin.

Niks bijzonders. De gewone dingen. Met vandaag extra aandacht voor de basilicum. Ik kan me enorm verheugen op de lekkere pesto's en basilicum-boter en basilicum-azijn. Maar helaas staan een paar bedden met basilicum er maar treurig bij.

Basil kan slecht tegen deze droogte. Ze heeft veel vocht nodig. En ook voeding. Dus ik heb dat allebei gegeven. In de éne gieter ging een mix van half regenwater en half poepsoep. En in de andere gieter ging gewoon helder regenwater.

En dan giet je om en om. Eerst helder water. Laten intrekken. Dan wat mestwater. Intrekken. En tot slot weer flink wat helder water.

Nu moet het wel goed komen met de basilicum. Het is een sterke plant.

Sommige planten op de tuin doen het vrij matig. Bij mij is dat vooral aan de randen van de bedden, omdat daar altijd nét iets minder compost zit. Ik heb hieronder een paar van die randen bijgevoed. En weer netjes afgestoken, want het onkruid vanaf de paden groeit erg graag de bedden op.

De eerste snijbonen. Je ziet de mooie rode boontjes al komen, in hun binnenste.

Ze zijn op het laatst even kort meegekookt met de rijst. Dan wat zout, peper en een klontje boter. En ook een Chinese kool ging in het menu vanavond. Die bak ik het liefst. In véél olie en véél knoflook.

En ook nog met wat uit dit toverpotje .... omdat Paul een sateh-saus verslaving heeft.😊

Als er geen kinderen meer thuis wonen dan gaan toetjes vaak uit het menu. Zo ook bij ons. Maar vanavond toch maar een keer ..... ijs .... want er zijn nog steeds aardbeien.

Met zo'n jaren zeventig ijsmaker apparaat. Die zijn handig! Je stopt de binnenbak een paar uur in de vriezer. Dan terug in het apparaat, vul hem met room of yoghurt, en met geprakt fruit, en zo je wil wat suiker, half uurtje draaien ....

IJsje!!