Steelpannetjes-dag.

on woensdag 17 april 2019




Ook vandaag hoef ik geen blogtitel te verzinnen. Ik zet de foto's erop, schrijf wat er zoal gebeurde vandaag, en kijk, een titel rolt er vanzelf uit.

Steelpannetjesdag, dat was het, vandaag.

Want er kwamen vandaag stééds maar steelpannetjes voorbij. Toevallig. Ik werk er erg graag mee.  Ze zijn handig en leuk. En nu we nog maar met z'n tweeën zijn, en ik vaak alleen eet, is zo'n mini pannetje genoeg.

Na de pap vanochtend, met een lading stoofpeertjes erin, was er flink werk aan de winkel. Er moest gezaaid worden. En de zaden die in kratten te kiemen staan, die moesten naar buiten. In de zon.




Alle bonen en de mais en de pompoenen, allemaal het licht in!

Er is geen nachtvorst meer, en in het licht, buiten, gaat het kiemen veel harder dan binnen. Ook de laatse pootaardappels mogen naar buiten.

Dan alle dieren verzorgen. Eten moeten ze natuurlijk, maar ook krijgen ze véél drinken. En dan moet al het plantgoed wat hinter twinter staat óók nog allemaal water hebben natuurlijk.

(ik zal blij zijn als de hele bende in de grond zit)
(nee, niet de dieren natuurlijk!!😄  Maar de planten!)





Ja en dan aan het zaaien. 

Het gaat oerlangzaam. Door al die kanaaltjes en al dat slepen met water. Het is wel leuk werk hoor, net als vroeger, in de zandbak. Grachten maken en met water kliederen. Maar het duurt héél lang allemaal.

Misschien denk je, waarom wacht je niet gewoon op regen?

Tja. Dat wordt lang wachten, denk ik. En dan is het seizoen te kort, voor sommige langzame groeiers, zoals wortelen en suikerbieten.

Eém bak rode bieten had ik voorgezaaid. Zo hebben we over een week of wat al de eerste verse bietjes. Maar voor dat tere plantgoed moet een nóg groter kanaal worden gegraven. Als je dat spul zo in de droge aarde zet, is het in één dag dood.






Nou. Een geklieder.

De ochtend is om. Voor de lunch gaat een bos brandneteltoppen mee, en een bosje bieslook en  maggiplant. Dat wordt soep.

Het groen snij je fijn en kookt het even in wat water. Eventueel staaf-mixeren. Hoeft niet.

In een ander (steel)pannetje maak je een roux; wat boter verhitten en dan dezelfde hoeveelheid meel erdoor roeren, kort meebakken, goed roeren. Daar gaat een scheut melk bij, wat water, en een schep mosterd. Blijven roeren.






Dan gaat dan die groene soep bij, al roerend.

Ik deed er nog een schepje vers groentezout bij. Bouillonblokje kan ook.





's Middags was er iets bij de koeien. Die stonden hard te loeien. Wat is er dames?

'Nieuwe buren!! We hebben ineens buren!'

Nou dat was wat natuurlijk. Zomaar ineens buren. Daar moet je wel even van loeien natuurlijk. En die buren hebben ook nog een andere kleur! Ze zijn zwartwit in plaats van gewoon roodwit. Schrikken hoor!

 




Maar Bella laat zich troosten met een koek.

En ik ga verder, met de Beentjesgraven leegscheppen. Gieter na gieter na gieter. Ook de bedden waarop in maart gezaaid is krijgen een sproeibeurt. Maar ik ben bang dat daar tussen de uien geen wortels en bieten op gaan komen. Vanwege de droogte.

Volgende week dan maar weer opnieuw inzaaien.





Half vier. Koffie. En daar is wéér dat pannetje.

En dit, wat je hieronder ziet, dat kan alleen maar als Paul niet thuis is, want die gruwt van opgewarmde koffie. Haha het is geen vrekkigheid hoor, het is gewoon gemakzucht. De thermosfles van gisteren stond er nog, dus, opwarmen, met warme melk.

Klaar.






In de kas staan op de vensterbank nog allemaal plastic bakken. Daar zat ooit vlees in, van de barbecue. Nu zijn die ingezaaid met bloemenzaad. Honderden zaadjes. Alle soorten die we hadden.

Het komt natuurlijk niet gelijk op allemaal. Het ene gaat veel sneller dan het andere.

De zonnebloemen bijvoorbeeld, de duwen het deksel al omhoog. Maar de echinacea ernaast, daar is nog niks van te zien.



 


De zonnebloemen worden verspeend. Met z'n drieën in een grote pot. Zodra ze hier uitgroeien, gaan ze in de volle grond.

Zonnebloemen waren vorig jaar een groot succes voor de kippen. En mooi ook natuurlijk. Maar neem er wel een ruime plek voor, ze worden gigantisch groot, met e-nor-re-me kluiten!




Avondeten. Wéér dat pannetje.

Nu met eieren erin. We aten rijst met groenten en quacemole en gekookte eieren. Eén van de eieren kwam bovendrijven. Die kan weg. Dat ei is niet vers. Dat komt, omdat de kippen soms de boel door elkaar gooien. Eieren waarop al gebroed is rollen soms tussen verse eieren.

Zo hebben we al wel es een half-af kuiken in de omelet gehad. Die kwam uit een ei rollen.





Ja, niet opgegeten natuurlijk! Eruit geschept! 😊





3 reacties:

Willem zei

Steelpannen/pannetjes zijn inderdaad superhandig en ik begrijp nog steeds niet waarom de inhoud van een steelpan begrenst lijkt te zijn bij ongeveer een liter. Het grote bezwaar van pannen met oren vind ik wel dat de oren altijd warm worden en dat is onafhankelijk van waarop je kookt is mijn ervaring. Misschien een gat in de markt om steelpannen van 2 á 3 liter op de markt te brengen. Wie springt er in!
Als je die voorgezaaide rode bietjes uitplant, is het misschien een idee om vooraf plantgaten te maken met een bollenpoter of zo'n handige aardappelpoter. Een plons water erin en aansluitend het plantje. Aarde erop en klaar is kees. En als de gaten te groot zijn, kun je altijd nog je toevlucht nemen tot een stukje afvoerpijp van de gewenste diameter.
Hoewel ik geen koffie lust, kan ik me de afschuw van Paul voor opgewarmde koffie wel voorstellen. Verse koffie vind ik nog wel lekker ruiken, maar als de koffie een paar uur oud is dan vind ik de lucht bepaald onaangenaam, om maar een neutrale kwalificatie te gebruiken.

Nog even een weetje over bebroede eieren; onlangs heb ik gelezen, of op TV gezien, dat in sommige Aziatische landen een dat bijna uitgebroed eendenei, -inderdaad, al met het bijna volledige kuiken erin-, beschouwd wordt als een delicatesse. Mijn gedachte was "Geef mijn portie maar baan Fikkie", wat op zich wel begrijpelijk was, maar realiseerde me later dat Fikkie in dat land ook onderdeel van de menukaart kon zijn.
Moraal van dat alles is dat je zelfs behoedzaam om moet gaan met je gedachten.

Clarien zei

Is het waar? Nou het is vast wel gezond, maar ik hoef het ook niet hoor. Zo'n half broedsel.

Brit is er gek op, als ik de niet uitgebroede eieren op de compost gooi is ze er 'als de kippen' bij. Echte aaseters, die honden ..

Willem zei

Goed beschouwd is een mens ook wel een beetje een aaseter, maar in onze westerse cultuur is wat we eten van een (strikt persoonlijke) grens voorzien.