Toen wij naar Rotterdam vertrokken ...

on maandag 23 april 2018





Gisteren ging de reis naar Rotterdam.

Robbert was jarig. Al een kwart eeuw is hij onze zoon. Ongelofelijk hoe snel dat gaat. Al die volwassen kinderen .... man man voor mijn gevoel zijn ze er nog maar nét.

Jaja de tijd die raast maar door.

Kado inpakken, met natúúrlijk een groenteplantje erbij en uiteraard ook eten en drinken. Robbert heeft het geluk de pech dat er nog niks op de tuin staat. En we wilden nét vertrekken .....







...... en toen app-te oudste dochter. Die woont inmiddels ook in Rotterdam. Of ik misschien ...... héél misschien eraan gedacht had om dat gordijn voor haar te maken?? En of ik niet vergat om dat mee te nemen?

Gordijn? Oeps ..

Ze heeft een kamer met een groot raam op het oosten, zonder gordijn ervoor. En dus schijnt die zon héél vroeg in de ochtend pal haar kamer en haar bed in. Lastig. Dus, ik zou een gordijn maken. Nou, lappen zát!

Maarre .... ik was het dus vergeten.






Tja en wat doe je dan? In vijf minuten?

Je grist een dikke lap van de stapel. Verduisterende stof. Prachtig lichtgrijs was hij ook nog. En je graait een busje veiligheidsspelden mee. En dan .... vertrek je naar Rotterdam!

Het huis van Bob en Merel stond uitnodigend wagenwijd open. Want de bel was kapot. En daar zat iedereen. Alle familie van weerskanten, en een tafel vol lekkere happen, en de ramen wagenwijd open met dat prachtige weer.

Geen foto's hier. Want overal stond iedereen op. Haha en dan mag het niet, dus. 📷








Voor het eerst bij een kind thuis de verjaardag vieren. Heel bijzonder. Want tot nu toe was dat altijd nog bij ons. En wat hadden ze hun best gedaan!

Toen we veel later weer hoog en breed thuis waren kreeg ik weer een app-je van oudste dochter. Het gordijn hadden ze in elkaar gefabriekt. Het paste precies. Het kan zelfs open en dicht! Hándig!! 😊

En nee, ik hoef geen 'echt' gordijn meer te maken. Ach ja want die kamers waar ze wonen is toch altijd maar voor even.


**********

En verder? Vandaag? Nou, maandag he? Druk geweest weer vandaag. Huis en tuin. En amper foto's gemaakt, behalve ... van de tomatenkwekerij, met Bekje, op haar lievelingsplekje.

Het is ongeveer 35 graden op die vensterbank. Zo'n kat toch he? Hoe heter hoe beter.






Oja .... en ook nog eentje van een ander diertje ... of eigenlijk van de hapjes die dat diertje heeft genomen. Omdat er nog maar weinig groeit op de tuin, behalve dan mijn jonge kooltjes enzo ... zijn er vele vele kleine hapjes uit de blaadjes genomen, door hongerige kevertjes en torretjes.

Zet hem op kolen! Laat je niet kisten!

🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱






1 reacties:

Anoniem zei

Dat lijkt mij ook heel bijzonder om bij je volwassen kinderen, in hun eigen huis, op bezoek te kunnen gaan. Het is de natuurlijke gang van zaken en wat fijn als hun weg naar een volwassen en zelfstandig leven soepel verloopt. Zelf verbaas ik mij er ook vaker over hoe snel de tijd voorbijgaat. Ons katertje zit ook altijd graag op zolder waar het in de zomer, door grote ramen, ook heel warm is.